Artikelen
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 oktober 2021
Brewster F2A
De Brewster F2A was de eerste niet-dubbeldekker in dienst aan boord van haar vliegdekschepen van de Verenigde Staten. De Buffalo, zoals de Britten het toestel was bij het begin van de Tweede Wereldoorlog, één van de meest gebruikte toestellen bij de Geallieerden. De Brewster Buffalo werd vooral ingezet door de strijdkrachten van de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Nederland (Nederlands-Indië) en Finland.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 8 oktober 2020
Commonwealth Wirraway
Door de dreigende situatie in de Pacific besloot de Australische overheid tot het zelf produceren en ontwerpen van vliegtuigen. Hiertoe werd de Commonwealth Aircraft Corporation (CAC) opgericht. Eén van de eerste toestellen die door deze maatschappij werd geproduceerd was een licentieontwerp op basis van de North American NA-26. Dit werd de Commonwealth CA-1 Wirraway.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 29 januari 2022
Curtiss BF2C Hawk III
Als doorontwikkeling van de Curtiss BFC-2 Goshawk ontstond de Curtis BF2C en als productiemodel de Curtiss BF2C-1. Bij de Amerikaanse marine werd het geen groot succesvliegtuig maar als exportvliegtuig Curtiss Hawk III werd het een redelijk succes. Tijdens de beginperiode van de Tweede Wereldoorlog en de conflicten in aanloop daartoe werd dit toestel operationeel ingezet in de strijd door met name China en Thailand.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 23 december 2021
Curtiss BFC-2 Goshawk
De Curtiss Hawk I en Curtiss Hawk II, exportversies van de Amerikaanse vliegdekschipjager F11-C2, waren bij aanvang van de Tweede Wereldoorlog al verouderd. De meeste landen die dit type in gebruik hadden gebruikten het toestel alleen nog voor trainingsdoeleinden. Alleen China maakte nog van dit type gebruik tijdens de 2e Chinees-Japanse Oorlog en China en Thailand tijdens de Tweede Wereldoorlog.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 9 augustus 2022
Curtiss P-40 Warhawk
De Curtiss P-40 Warhawk was een Amerikaans jachtvliegtuig, dat voor het eerst vloog in 1938. Het was een rechtstreekse doorontwikkeling van de Curtiss P-36 Hawk. Het zou een succestoestel worden dat bij vele Geallieerde luchtmachten dienst zou doen tot na de Tweede Wereldoorlog. Toen in november 1944 de productie werd beëindigd waren 13.738 exemplaren van diverse varianten gebouwd. Het toestel stond bekend als Warhawk bij de Amerikanen. Bij de overige Geallieerden stonden de vroege typen bekend als Tomahawk en de latere varianten als Kittyhawk. Vooral als jachtvliegtuig voor lagere hoogten, escortejager en jachtbommenwerper was het toestel succesvol. Het toestel nam deel aan nagenoeg alle strijdtonelen tijdens de Tweede Wereldoorlog
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 februari 2003
Curtiss-Wright CW-21
De Curtiss-Wright CW-21 was een van een sportvliegtuig afgeleid jachtvliegtuig uit het eind van de jaren 1930. Slecht bewapend en bepantserd, was het vooral snel leverbaar. Het toestel werd gebruikt door China en Nederland, die het toestel voor Nederlands-Indië bestelde. Een aantal CW-21 toestellen werd buitgemaakt door Japan. Uit de CW-21 jager werd ook een Curtiss-Wright CW-22 verkenner ontwikkeld.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 7 februari 2003
Fairey Fulmar
De Fairey Fulmar was ontwikkeld als tweepersoons jachtvliegtuig voor vliegdekschepen met de capaciteit om op te treden als verkenner. Het toestel was afgeleid van het Fairey ontwerp Fairey P.4/34, oorspronkelijk bedoeld als opvolger voor de Fairey Battle bommenwerper. Het toestel kwam beschikbaar vanaf het midden van 1938 en uiteindelijk werden 600 toestellen geproduceerd in drie basis uitvoeringen. Tot in 1945 werd het toestel ingezet vanaf vliegdekschepen waarna het uit de frontlinie werd teruggetrokken. Tegen die tijd was het toestel in de rol van jachtvliegtuig als door andere vliegtuigen vervangen waaronder de Fairey Firefly.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 16 augustus 2005
Fiat CR-42
Toen in februari 1939 de eerste "Valken" in operationele dienst kwamen hadden nagenoeg alle strijdende partijen al afscheid genomen van tweedekkervliegtuigen en zelfs de Italiaanse luchtmacht was al aan het omschakelen. De later, door FIAT zelf, ontworpen ééndekker Fiat G-50 was zelfs al twee maanden eerder geïntroduceerd. Niettemin zou in de beginfase van de Italiaanse deelname aan de strijd dit lichtgewicht tweedekkertje een voorname rol spelen. De Falco was ontworpen door Fiat ingenieur Celestino Rosatelli en was de laatste tweedekker die tijdens de Tweede Wereldoorlog in productie is geweest. Voor de Italianen vormde het toestel in feite een brug tussen de oude tweedekkers en de modernere ééndekkers.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 februari 2003
Focke-Wulf Fw 190
Naast de Messerschmitt Bf 109 behoort de Focke-Wulf Fw 190 tot de belangrijkste jachtvliegtuigen van de Luftwaffe gedurende de oorlogsjaren 1939- 1945. Toen de Fw 190 haar intrede in 1941 deed kon het met recht bogen op de titel van beste jachtvliegtuig ter wereld. De prestaties waren stukken beter dan de op dat moment beste geallieerde jager, de Supermarine Spitfire Mk. V. Pas ruim een jaar later zou een nieuwe generatie van de Spitfire, de Mk. IX, zich met de Fw 190 kunnen meten. Ook na die tijd kon deze jager zich, door de uitstekende aanpassingsmogelijkheden, met gemak meten met de beste geallieerde jagers.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 29 maart 2022
Fokker D.XIII (D-13)
Het Fokker D.XIII jachtvliegtuig werd begin jaren 1920 ontwikkeld en speelde geen rol operationele rol tijdens de Tweede Wereldoorlog. Toch speelde dit toestel een belangrijke rol in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. De Duitse industrieel Hugo Stinnes schafte 50 toestellen aan die werden gebruikt bij de Duitse vliegschool te Lipetsk in Rusland. Hier werden, met toestemming van de Sovjet-Unie, de eerste piloten voor de latere Luftwaffe opgeleid tussen 1925 en 1933.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 7 februari 2003
Fokker D.XVII (D-17)
De, oorspronkelijk voor het LA/KNIL ontworpen Fokker D.XVII, werd uiteindelijk besteld voor de Luchtvaartafdeling in Nederland. Elf toestellen werden in dienst genomen. Ten tijde van de Duitse inval in mei 1940 waren nog zeven toestellen in dienst bij de vliegschool op Texel en werden ingezet als escortejager. Gedurende de vijf oorlogsdagen gingen alle toestellen verloren.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 februari 2003
Fokker D.XXI (D-21)
Op verzoek van het Ministerie van Koloniën ontwierp de Fokker in 1935 een jachtvliegtuig voor het KNIL (Koninklijk Nederlands-Indië Leger). Uiteindelijk zou het toestel echter geleverd worden voor de Luchtvaartafdeling in Nederland zelf. Ondanks dat het toestel door de ontwikkelingen eigenlijk al verouderd was, nam het nog volop deel aan de strijd in Nederland in mei 1940 en bij de strijd van Finland tegen de Sovjet-Unie. Het was een stevig en eenvoudig te onderhouden toestel dat relatief veel schade kon weerstaan.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 11 februari 2024
Fokker D.XXIII (D-23)
De Fokker D.XXIII was de laatste Fokker jager die voor de Tweede Wereldoorlog in ontwikkeling was en waar een prototype van was gebouwd. Het prototype heeft nog voor de oorlog gevlogen. Het toestel werd in mei 1940 vernield bij een bombardement op Schiphol.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 30 maart 2004
Fokker G.1 (G-1)
Op geheel eigen gezag bouwde Fokker in 1936 een voor die tijd zeer modern uitziend vliegtuig. Opvallend waren de dubbele staart, de korte romp en de twee motoren. Hoewel bedoeld als een jachtvliegtuig, werd aan het toestel de typering jachtkruiser meegegeven om de meerwaarde ten opzichte van een jachtvliegtuig uit te drukken.Het was ook waarlijk een kruiser. Ook al had het toestel nog geen enkele vlucht gemaakt, met zijn uiterlijk en zware bewapening ( 2 snelvuurkanonnen 23 mm. Madsen en 2 mitrailleurs van 7,9 mm in de neus en een beweegbare 7,9 mm mitrailleur achter in de romp) trok het al gelijk de aandacht op de Parijse Luchtvaartsalon in 1936.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 februari 2003
Gloster Gladiator
De Gloster Gladiator was voor de Royal Air Force een interim jachtvliegtuig dat het gat moest vullen tussen de tot in de jaren 1930 gebruikelijke dubbeldekkers en de nieuwe eendekker jachtvliegtuigen die in ontwikkeling waren zoals de Hawker Hurricane en Supermarine Spitfire. In 1937 geïntroduceerd, werd dit toestel door meer landen besteld en gebruikt dan alleen Groot-Brittannië. De maritieme versie, de Sea Gladiator werd een legende door de strijd die drie van deze toestellen, de Faith, Hope en Charity, uitvoerden bij de verdediging van Malta in de jaren 1940 en 1941.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 februari 2003
Hawker Hurricane
De Britse overwinning in de "Slag om Engeland" wordt meestal toegeschreven aan de legendarische Supermarine Spitfire. Eerlijkheid gebiedt om aan te geven dat ten tijde van deze slag het merendeel van de RAF squadrons echter nog niet met de Spitfire was uitgerust maar met de Hawker Hurricane. De Hurricane's hebben in totaal tijdens deze slag meer toestellen neergeschoten dan alle andere typen tezamen. Terwijl de Spitfire's zich bezighielden met de Duitse jagers richtten de Hurricane's soms ware slachtingen aan onder de Duitse bommenwerpers. Dit succestoestel, waarvan er tussen 1937 en 1944 meer dan 15000 exemplaren zijn afgeleverd, zag actie op nagenoeg elk strijdtoneel van de Tweede Wereldoorlog. Het succes van de Hurricane is niet zozeer toe te schrijven aan zijn snelheid, hij was eigenlijk te langzaam, maar vooral aan het vermogen om veel schade te doorstaan en zijn zeer grote wendbaarheid.
- Artikel door Toon Schouteten
- Geplaatst op 16 november 2004
He 162 Salamander
Vanaf 1943 begon nazi-Duitsland problemen te krijgen: de woestijnoorlog werd door de geallieerden gewonnen, de Sovjet-Unie begon op te rukken in het oosten en de geallieerden landden in Italië. In 1944 ging het verder mis: de geallieerden landden in Normandië en in Zuid-Frankrijk. Om nog enige kans te maken wierp Duitsland nieuwe wapens in de strijd: de V1, de V2 en de nieuwe vliegtuigen met raket- en straalaandrijving. Dit waren de Me 163, de Me 262 en de Arado 234. Vooral dankzij deze nieuwe vorm van straalaandrijving waren deze vliegtuigen qua snelheid in het voordeel. In 1944 werd de Me 262 eindelijk operationeel. Vanwege de aanhoudende geallieerde bombardementen op spoorwegemplacementen en de dringende behoefte aan een goede jager die in veel grotere aantallen beschikbaar was, werd opdracht gegeven aan de grote Duitse vliegtuigontwerpers om de "Volksjäger" te ontwikkelen.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 12 juli 2005
Henschel Hs 129
Ook wel aangemerkt als jachtvliegtuig of zelfs bommenwerper, was de Henschel Hs 129 echter ontworpen als een grondaanvalsvliegtuig. Het toestel werd ontwikkeld op basis van de ervaringen opgedaan in de Spaanse Burgeroorlog als ondersteuningswapen voor grondtroepen. Het eerste toestel vloog in 1939 en werd vooral operationeel ingezet aan het Oostfront en in Noord Afrika. Het werd geleverd aan de Luftwaffe en aan de luchtmachten van Roemenië en Hongarije.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 13 februari 2003
Ilyushin Il-2 Shturmovik
Al in het midden van de jaren 20 was de Sovjet-legerleiding overtuigd van het nut van een ondersteuningswapen aan grondtroepen vanuit de lucht. Het zou een stevig toestel moeten zijn dat tot ver achter de vijandelijke linies moest kunnen toeslaan. Hiertoe werd de Ilyushin Il-2 Shturmovik ontwikkeld.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 9 februari 2003
Koolhoven F.K.58
De Koolhoven F.K.58 werd op verzoek van de Franse regering ontworpen. Ook de Nederlandse Luchtvaartafdeling bestelde deze jager waarvan echter geen exemplaar meer voor de Duitse inval kon worden geleverd. Een deel van de Franse toestellen namen deel aan de strijd ten tijde van de Duitse inval.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 23 juni 2003
Lavochkin-Gorbunov-Gudkov LaGG-1
De Lavochkin-Gorbunov-Gudkov LaGG-1, kortweg Lavochkin LaGG-1 stond niet bekend als het meest goede jachtvliegtuig. Vanwege de grote tekorten en noodzakelijke modernisering van de Sovjet luchtmacht eind jaren 1930, begin jaren 1940, werd besloten het toestel toch te produceren. Al snel zou het toestel worden opgevolgd door de Lavochkin LaGG-3. Volgens bronnen zou echter de LaGG-1 slechts het prototype zijn geweest van de LaGG-3 en waren de LaGG-1 en LaGG-3 hierdoor één en hetzelfde type. Aangezien Sovjet bronnen geen uitsluitsel geven worden beide mogelijkheden beschreven.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 25 mei 2022
Lavochkin-Gorbunov-Gudkov LaGG-3
De LaGG-1 en de LaGG-3, stonden niet bekend als de meest goede vliegtuigen. Hoewel dat voor de LaGG-1 zeker opgaat, was de LaGG-3 al een grote verbetering ten opzichte van haar voorganger. Typerend is dat hierin een parallel kan worden getrokken met de MiG-1 en de MiG-3. Waar het project rond de MiG's echter spaak liep, ontstond uit de LaGG-3 een uitmuntend vliegtuig, de Lavochkin La-5. Hoewel de LaGG-1 en LaGG-3 hier als twee typen worden behandeld waren het volgens diverse bronnen één en hetzelfde type.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 6 juni 2022
Macchi C.200 Saetta
Vliegtuigontwikkelaar Mario Castoldi was al een legende voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Zijn racevliegtuigen Mc.39, Mc.52 en Mc.67 scoorden in de jaren twintig van de vorige eeuw hoge ogen tijdens de diverse Schneider Cup-races. De toestellen zijn hiermee legendarisch geworden. In de jaren dertig bereikte de ontwerper een hoogtepunt in de luchtracerij met zijn Mc.72. Met de opgedane ervaringen waagde Castoldi zich in 1933 aan het ontwerp voor een jachtvliegtuig. Dit resulteerde uiteindelijk in het project MC.200, het jachtvliegtuig dat ook bekend stond als Macchi C.200
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 5 juni 2022
Macchi C.202 Folgore
Op basis van de Macchi C.200, werd met behulp van een in licentie gebouwde Daimler Benz DB 601A motor een moderne variant ontwikkeld, de Macchi C.202. Eind 1940 ontwikkeld, kon het toestel vanaf mei 1941 operationeel worden ingezet. Er werden 1.150 toestellen van dit type gebouwd en tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog was het één van de belangrijkste typen van de Italiaanse luchtmacht. Diverse toestellen werden gedurende hun loopbaan verbouwd tot Macchi C.205V. Het toestel werd ingezet op alle oorlogsfronten. Na de Italiaanse wapenstilstand met de Geallieerden in 1943 vloog het toestel bij beide Italiaanse luchtmachten en de Luftwaffe.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 5 juni 2022
Macchi C.205 Veltro
Het Italiaanse jachtvliegtuig de Macchi C.205 was ontwikkeld uit de Macchi C.202 Folgore, aangedreven door een 1.475 pk Fiat RA.1050 R.C.58 Tifone (licentie Daimler-Benz DB 605A-1) motor. Het toestel kon zich kwalitatief en qua prestaties meten met de Amerikaanse North American P-51D Mustang en kan daardoor gezien worden als de beste Italiaanse jager uit de Tweede Wereldoorlog. De lange productietijd en economische situatie in Italië zorgden er echter voor dat te weinig toestellen geproduceerd konden worden om invloed op de oorlog te kunnen uitoefenen.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 23 juni 2022
Messerschmitt Bf 109
In 1934 waren de standaard jachtvliegtuigen van de Duitse Luftwaffe, de Heinkel He 51 en de Arado Ar 68, hard aan vervanging toe. De Bayerische Flugzeugwerke (Bf) maakte, rechtstreeks afgeleid van een ander succesontwerp van Messerschmitt, de Messerschmitt Bf 108 Taiphun, een toestel, aangedreven door een Britse Rolls Royce Kestrel motor met een vermogen van 695 pk. De eendekker, de Messerschmitt Bf 109, was in september 1935 al zover dat de eerste proefvluchten konden beginnen. Het bleek een veelzijdig type te zijn, snel, wendbaar en stevig. Het sterke landingsgestel maakte de Bf 109 geschikt om vanaf vrijwel elk vliegveld te opereren. De Messerschmitt Bf 109 is één van de meest gebouwde jachtvliegtuigen van de Tweede Wereldoorlog. Toen de productie uiteindelijk werd stilgelegd waren er meer dan 33.000 exemplaren gebouwd.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 24 juni 2022
Messerschmitt Bf 110
De Messerschmitt Bf 110 of soms wel aangeduid als Messerschmitt Me 110 werd veel bekritiseerd vanwege haar ontwerp en haar optreden tijdens de Slag om Engeland. Haar ontwerp zou al achterhaald zijn geweest voordat het toestel in gebruik werd genomen en tijdens de Slag om Engeland was de Bf 110 geen partij voor de betere en wendbaarder Supermarine Spitfire en de Hawker Hurricane toestellen van de Royal Air Force. In de praktijk bleek het echter een manusje van alles en hoewel het niet voldeed aan de verwachtingen van de Luftwaffe, verleende het toestel aan diezelfde Luftwaffe gedurende de gehele Tweede Wereldoorlog onmisbare diensten als langeafstand escortejager, jachtbommenwerper, verkenner, grondaanvalsvliegtuig en nachtjager.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 26 juni 2022
Mikoyan-Gurevich MiG-1
De MiG-1 was een typisch voorbeeld van de haast waarmee bij aanvang van de Tweede Wereldoorlog de Sovjet-Unie trachtte om haar luchtmacht te moderniseren. Het was een typisch voorbeeld van de Sovjet-massaproductie waarbij alleen naar de vliegprestaties werd gekeken en niet naar de vliegeigenschappen. Het wars een toestel met een goede bewapening, uitstekende snelheid, bereik en plafond. Het toestel stond echter ook bekend om de slechte stabiliteit. De toestellen werden in 1941 geleverd terwijl doorontwikkeling van het ontwerp tot opvolger Mikoyan-Gurevich MiG-3 verder ging
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 26 juni 2022
Mikoyan-Gurevich MiG-3
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde de Sovjet-Unie bij monde van ontwerpers Mikoyan en Gurevich op basis van een eerder ontwerp door Polikarpov de Mikoyan-Gurevich MiG-1. In een poging de tekortkomingen in dit ontwerp te verbeteren werd dit toestel doorontwikkeld tot de Mikoyan-Gurevich MiG-3. Ondanks verbeteringen legde dit toestel het alsnog tijdens de Duitse inval in de Sovjet-Unie af tegen Duitse jachtvliegtuigen omdat het gedwongen werd op lage hoogten te opereren waar het niet voor was ontworpen.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 30 juni 2022
Mitsubishi A5M
De Mitsubishi A5M, oftewel Marine Type 96 Vliegdekjager, door de Geallieerden "Claude" genoemd, was de eerste eendekkerjager van de Japanse marine en tevens de eerste eendekkerjager ter wereld die werd ingezet vanaf vliegdekschepen. Het was een succesvolle jager in de jaren 1930 en zeer populair bij Japanse marinepiloten. Het voornaamste negatieve punt dat deze marinepiloten zagen was de geringe slagkracht tegenover Chinese en Russische bommenwerpers uit die periode.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 30 oktober 2022
Mitsubishi A6M Zero
Begin 1937, was de Mitsubishi A5M pas kort in dienst als de standaard jager voor de Japanse marine. Duidelijke werd al snel dat men hiermee een technische voorsprong had op landen in de omgeving, inclusief de Verenigde Staten. Japan wilde, op basis van de ervaringen uit de 2e Chinees-Japanse oorlog, deze voorsprong vergroten. Men besloot zo snel mogelijk een nog modernere jager te ontwikkelen voor de vliegkampschepen en de aan land gestationeerde marine squadrons. Dit werd uiteindelijk de Mitsubishi A6M Zero.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 16 juli 2022
Nakajima Ki-27
Tot in 1940 was de Nakajima Ki-27 het voornaamste jachtvliegtuig in gebruik bij de Keizerlijke Japanse Legerluchtmacht. Tot de productie in 1942 werd beëindigd, werden 3.368 toestellen gebouwd in drie standaard versies. Vanaf eind 1941 werd het toestel in de frontlinie vervangen door de Nakajima Ki-43. Als opleidingsvliegtuig en voor kamikazedoeleinden werd het nog tot aan het einde van de oorlog ingezet.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 16 juli 2022
Nakajima Ki-43
Wat de Mitsubishi A6M Zero was voor de Japanse marine, was de Nakajima Ki-43 , codenaam Oscar, voor de Japanse Legerluchtmacht. Toen de oorlog in december 1941 in alle hevigheid losbarstte, deden de eerste Oscars nog maar net hun intrede. Op het eerste oog leek het toestel wel wat op de Zero. Het is ook hierdoor dat in de beginperiode in veel ooggetuigenverslagen melding wordt gemaakt van Zero's, terwijl er nagenoeg geen marine eskaders in de buurt waren. Het zal in die verslagen dan ook bijna zeker wel om Oscars gegaan zijn. Met het uiterlijk hield echter alle vergelijking op. Zo vonden de meeste piloten het toestel maar langzaam en weinig wendbaar en in 1941 gaven velen er dan ook nog de voorkeur aan te blijven vliegen met de oudere Nakajima Ki-27. De kwaliteit verbeterde echter naarmate de productie vorderde en de Hayabusa zoals de Japanners het toestel noemden werd zeer populair.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 februari 2003
Polikarpov I-15
Bij de aanvang van de Tweede Wereldoorlog bestond bijna 75% van het Sovjet-jager bestand uit Polikarpov-jagers van het type I-15, I-152, I-153 en I-16. Van deze kleine gedrongen jagers zijn eigenlijk alleen de eendekkers van het type Polikarpov I-16 bekend geworden. Van minstens net zoveel belang zijn echter de tweedekker voorgangers van dit type geweest, de I-15, I-152 en I-153. Deze vliegtuigen hebben hun nut bewezen in de Spaanse burgeroorlog, waar zij één van de eerste toestellen waren die door de Sovjet-Unie naar Spanje werden gezonden. Een ander land dat ze gebruikte in het begin van de Tweede Wereldoorlog was China, waar ze de eerste verdediging vormden tegen de binnenvallende Japanners. Ook in de diverse oorlogen tussen de Sovjet-Unie en Finland zijn ze ingezet en wel aan beide zijden. Bij de Duitse inval in de Sovjet-Unie waren deze vliegtuigen bij de eerste die het tegen de Luftwaffe moesten opnemen.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 19 februari 2003
Polikarpov I-16
De Polikarpov I-16 werd in 1933 als TsKB-12 gepresenteerd en was toen de eerste eendekker ter wereld met een intrekbaar landingsgestel. De I-16 werd volop ingezet tijdens de Spaanse Burgeroorlog en was bij aanvang van die oorlog één van de beste vliegtuigen ter wereld. Spanje zou de overgebleven toestellen tot in 1953 blijven gebruiken. Ook in China werd het toestel uitgebreid ingezet in de strijd tegen Japan evenals tijdens de oorlogen met Finland. Bij de Duitse inval in de Sovjet Unie was de I-16 de standaard jager van de Sovjet luchtmacht. Van de vele typen werden totaal meer dan 13.500 toestellen geleverd.
- Artikel door Wilco Vermeer
- Geplaatst op 24 augustus 2022
Supermarine Spitfire ( Mk I tot en met Mk V)
De Supermarine Spitfire staat bekend als het meest legendarische vliegtuig van de Tweede Wereldoorlog. Haar naam is onlosmakelijk verbonden met de heroïsche strijd van de Britse Royal Air Force tijdens de Slag om Engeland. Het valt te betwisten of deze rol wel is weggelegd voor de Spitfire. Echter, dat het toestel wereldberoemd is geworden mag als een feit worden beschouwd. Hoewel de Spitfire tot één van de beste vliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog kan worden gerekend, wordt de rol tijdens die slag om Engeland veelal zwaar overdreven. In de beginfase had de RAF namelijk slechts de beschikking over een handvol Spitfires. De meeste squadrons waren nog uitgerust met de oudere Hawker Hurricane en Boulton-Paul Defiant jagers. Desalniettemin is de Spitfire vaak de belichaming van de kracht, vastberadenheid en moed waarmee de RAF piloten de grote druk van de Duitse aanvallen wisten te weerstaan. Varianten van de Spitfire werden tot ver na de Tweede Wereldoorlog geproduceerd en gebruikt. Voor operaties vanaf vliegdekschepen werd een aparte variant, de Supermarine Seafire, ontwikkeld.
Op zoek naar objectieve informatie of actualiteiten over WOII? Wil je je eigen battlefieldtour maken naar de locaties van oorlogen uit het verleden? Of ben je geïnteresseerd in oorlogsonderscheidingen en hun ontvangers? TracesOfWar.nl vertelt u meer!
© STIWOT, 1999-2024. Alle rechten voorbehouden. Privacyverklaring, cookies, disclaimer en copyright