Het gebruik van rakettechnologie om projectielen af te vuren werd technisch al mogelijk tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hiervóór was de mogelijkheid er wel, maar waren projectielen onvoorspelbaar bij zowel afvuren als tijdens de vlucht en daarom nooit in de praktijk gebruikt. De ontdekking van nieuwe vaste brandstoffen voor raketten die gelijkmatig opbrandden in de Eerste Wereldoorlog opende de ontwikkelingen voor militair gebruik van raketten. In de jaren 20 en 30 werd zowel in als buiten Duitsland geëxperimenteerd met brandstoffen en materialen voor het gebruik van raketten. Duitsland mocht vanwege het Verdrag van Versailles geen verdragende artillerie ontwikkelen en dus werden deze experimenten in het geheim of in het buitenland uitgevoerd.