De Destroyer Escort (DE) oftewel Escortejager, was een typische Amerikaanse aanduiding voor een escorteschip met een snelheid van rond de 20 knopen (37 km/u), bedoeld voor het escorteren van koopvaardijschepen in konvooidiensten over de oceanen. Dit type schip kwam bij de US Navy pas in de 20e eeuw in omloop tijdens de Tweede Wereldoorlog.[note]Jane's, 1989[/note] Bij andere marines werd dit type schip aanvankelijk aangeduid als Fregat, soms als Sloop en zelfs als Korvet. De classificatie (DE) zou gebruikt worden bij de US Navy tot ook zij in 1975 de term fregat ging gebruiken.
De John C. Butler-klasse was een reeks Destroyer Escort schepen uit de Tweede Wereldoorlog. Van de 293 geplande schepen werden in 1944 206 schepen afbesteld zonder dat aan de bouw begonnen was. Vier schepen werden niet afgebouwd.
De Koninklijke Marine had voor eind 1940, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Royal Navy, nooit de beschikking gehad over oorlogsschepen die speciaal gebouwd waren als escortevaartuig. Vanaf de algemene mobilisatie, in augustus 1939, werden escortediensten in Nederlandse en Nederlands Oost-Indische wateren uitgevoerd door alle beschikbare schepen die daarvoor in aanmerking kwamen, zoals kanonneerboten, torpedobootjagers, kruisers en de stalen mijnenvegers van de Jan van Amstel-klasse. Zelfs de oude Nederlandse torpedoboten werden in Nederland ingezet voor het begeleiden en beschermen van koopvaardijschepen.