'Armored Champion: The Top Tanks of World War II' van militair historicus en Oostblokexpert Steven Zaloga is een boek over de ontwikkeling van het tankwapen in de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Hitler-Duitsland, Italië, de Sovjet-Unie en Japan. De publicatie geeft zeer gedetailleerde informatie over het ontstaan, het ontwerp, de techniek, de inzet en het gebruik van tanks. Elk hoofdstuk heeft een korte inleiding waarna de belangrijkste tankontwikkelingen vanaf de jaren twintig en dertig worden behandeld. De Tweede Wereldoorlog wordt ingedeeld in periodes, waaronder de 'Blitzkrieg' periode (1939-1940), de Duitse invasie in de Sovjet-Unie en de daarbij horende gevechten, onder meer operatie Barbarossa (1941-1942), tankgevechten in de Pacific (1942-1945), tankslagen aan het Oostfront tijdens Koersk (1943), tankgevechten in Noord-Afrika (1942) en tankgevechten die zich aan het eind van de oorlog tijdens het Ardennenoffensief (1944) en in Oost-Europa afspeelden (1944-1945). Ook komt de Winteroorlog (1939-1940) aan bod. In elk hoofdstuk wordt de chronologische ontwikkeling van tanks besproken. Zo worden lichte, middelzware en zware tanks behandeld. Lichte tanks waren de eerste tanks die in de jaren twintig en dertig werden ontwikkeld. Middelzware en zware tanks werden, naarmate de mogelijkheden tot massaproductie toenamen, in grotere aantallen geproduceerd. De bekende 'tankslagschepen' zoals de zware Sovjet T-35 en de middelzware T-28 tanks worden tevens besproken.

De auteur zoomt in op de belangrijkste tegenstanders tijdens de genoemde conflicten. Tijdens de invasie van de Duitse Wehrmacht in Polen in 1939 vochten Poolse lichte tanks (7TP) en tankettes, TK-3 & TKS Tankette (licht bewapende en gepantserde voertuigen) tegen Duitse lichte en middelzware tanks. Het Poolse tankwapen was niet opgewassen tegen het merendeel van de Duitse tanks. Tijdens de Duitse aanval op Frankrijk werden de Duitse tanks Panzerkampfwagen I, II, III en IV ingezet tegen de Franse middelzware Somua S-35 en zware Char B1 modellen. Ook andere Franse tanks namen deel aan tankgevechten in 1940 zoals de Hotchkiss H39. Zaloga concludeert dat de beste tank tijdens de veldslagen in Frankrijk de Duitse Panzerkampfwagen IV, (PzKpfw IV) en Franse Somua S-35 waren. De Panzerkampfwagen IV vanwege technische eigenschappen (kanon en snelheid), een vijfkoppige bemanning (waarvan drie in de koepel) en productie- en verbeterpotentieel. De Franse Somua S-35 vooral vanwege technische eigenschappen (pantser, kanon). De Franse tanks waren vaak in het nadeel vanwege het feit dat de commandant overbelast was: hij moest naast het commanderen en aansturen van de tank, de munitie laden en het kanon vuren. Duitse tanks hadden een uitstekend doordacht interieur met allerlei technische 'snufjes' zoals radio waarbij de commandant niet belast was met het laden of vuren van het kanon.

Andere tanks die aan bod komen zijn de T-34 tank (T-34-76 en T-34-85), de Duitse Tiger (Panzerkampfwagen VI / PzKpfw VI Tiger), de Duitse Panther (Panzerkampfwagen V / PzKpfw V Panther) en de Amerikaanse M26 'Pershing'. Alle genoemde tanks worden door Zaloga bestempeld als de beste tanks van de oorlog (aan Sovjetkant de T-34-76 in 1941 en de T-34-85 tank in 1944, aan Duitse kant de Tiger-tank in 1943 en de Panther-tank in 1944 en aan Amerikaanse kant de M26 Pershing in 1945). Om die tanks een 'score' of waardering te kunnen geven worden 'tankers choice' en 'commanders choice' gehanteerd: de eerste heeft vooral betrekking op de mate waarin de tank bescherming en vuurkracht biedt voor de bemanning (het gaat om de mate waarin de tank overleven mogelijk maakt), de tweede op de keuze van legercommandanten die afgezien van technische kwaliteiten kijken naar tactische inzetmogelijkheden en productiemogelijkheden. Dat de keuze van bemanningen vaak verschilt met die van de keuze van commandanten of hoger legerpersoneel is duidelijk: geregeld is de afstand tussen 'hoog' en 'laag' militair kader vrij groot. Bij frontgevechten die soldaten meemaken telt vaak maar één ding: overleven. De kwaliteit van een tank kan het verschil tussen leven of dood betekenen. In de ogen van tankbemanningen zijn financiële zaken zoals productiekosten en aantallen vaak van minder belang. Militairen met een hogere rang, zoals generaal Heinz Guderian stonden 'dichtbij' soldaten en wisten wat het betekende voor tankbemanningen om kwalitatief goede tanks (en ander legermateriaal) te hebben.

Om al die tanks te bespreken maakt de auteur gebruik van uitgebreide technische tabellen en overzichten die vergelijkingen mogelijk maken. Opvallend zijn de vele productietabellen en gegevens die duidelijk maken dat de Duitsers hopeloos in de minderheid waren tegen de geallieerden. De Tweede Wereldoorlog was een oorlog van aantallen waarin tanks een zeer grote en doorslaggevende rol speelden. Duidelijk wordt dat de Duitse tanks veel Sovjettanks vernietigden (soms ging er maar één Duitse tank verloren tegen drie of vier Sovjettanks). De Duitse tankkwaliteit was vaak uitstekend, het interieur was goed vormgegeven met technische uitrustingen, de richtoptieken waren vaak van topkwaliteit, de kanonnen waren krachtig, maar de tanks waren tevens duur, verbruikten veel brandstof en werden in onvoldoende aantallen gebouwd om de massa aan Sovjettanks tegen te houden of te stoppen. Naast technologische verbeteringen zoals de introductie van het 85mm kanon in de T-34 tank waren de Sovjets in staat hun productieaantallen op peil te houden, zelfs te verhogen tijdens de oorlogsjaren. Dat was, wat betreft techniek, de belangrijkste factor die de Sovjets in staat stelden het Duitse tankwapen uit te schakelen.

Armored Champion: The Top Tanks of World War II is een publicatie enig in haar soort door de diepgaande teksten, de uitgebreide bronvermelding, de mooie afbeeldingen en het deskundige commentaar. Het boek is een eerbetoon aan de tank in al haar facetten en weet de lezer te boeien. De publicatie geeft een zeer goede analyse van de ontwikkeling, inzet en de kracht van tanks tijdens de Tweede Wereldoorlog!