Distinguished Flying Cross (DFC)

De Distinguished Flying Cross werd ingesteld op 2 juli 1926. Het allereerste exemplaar werd uitgereikt aan Captain Charles A. Lindbergh voor zijn solovlucht over de Atlantische Oceaan in de Spirit of St. Louis in 1927. De eerste US Navy piloot die de onderscheiding mocht ontvangen was Commander E. Byrd, voor zijn vlucht naar de Noordpool en terug in 1926. Amelia Earhart was de eerste vrouwelijk piloot die het DFC mocht ontvangen en daarmee tevens de eerste en enige burgerpiloot met het DFC. Door een speciaal besluit van het Amerikaanse Congres, ontvingen ook de gebroeders Wright bij uitzondering het DFC. Dit omdat hun actie dateerde van voor de verleningdatum en omdat zij burgers waren.

De onderscheiding kon worden verleend voor acties na 6 april.
Het kon worden verleend aan “een ieder die, dienend binnen het Army Air Corps of the United States, de National Guard en de Organized Reserves, of binnen de United States Navy, zich heeft onderscheiden vanaf 6 april 1917, of die, na goedkeuring door deze regels, zich heeft onderscheiden door heldhaftig gedrag of een uitzonderlijke prestatie tijdens een vlucht. De heldhaftige actie dient geheel op vrijwillige basis te hebben plaatsgevonden of dient uit te stijgen boven wat voor de dienstuitvoering wordt verwacht. De buitengewone prestatie moet resulteren in een uitkomst, die zo bijzonder dient te zijn dat het individueel boven de groep uitstijgt. De onderscheiding mag slechts worden verleend voor een bepaalde daad of een vooral genoemde operatie tegen een gewapende vijand”. Ten tijde van een oorlog kan de onderscheiding ook worden verleend aan buitenlanders voor acties in samenwerking met eenheden van de United States tegen een gezamenlijke vijand.

Het oorspronkelijke ontwerp kwam van de hand van Mr. Arthur E. Dubois en Miss Elizabeth Will. Het is opgebouwd uit een Bronzen Kruis met daar bovenop een vier bladige propeller. Tussen elke twee propeller bladen en de armen van het kruis bevinden zich vijf stralen.
Het lint is overwegend blauw met aan beide kanten een witte streep. In het midden bevindt zich een blauwe streep, geflankeerd door twee smallere witte strepen.

Slechts één keer kon de medaille zelf daadwerkelijk worden ontvangen. Iedere volgende Distinguished Flying Crosses werd verleend in de vorm van een Bronzen Eikenloof voor Leger- en Luchtmacht- en een Gouden Ster voor Marinepersoneel. Voor iedere vijfde Bronzen Eikenloof of Gouden Ster, werd een Zilveren Eikenloof of een Zilveren Ster ontvangen. De Eikenloven en Sterren dienden op het lint te worden gedragen. US Navy of US Marines Corps piloten konden ook een “V”-speld voor op het lint ontvangen, voor speciale moed tijdens gevechtsacties (“V” staat voor “Valour”).