De documentaire 'War Essentials: Stalingrad to Kursk' geeft een beschrijving van de Slag om Stalingrad en de Slag om Koersk. Hierin wordt uitgelegd dat de Slag om Stalingrad een van de keerpunten in de Tweede Wereldoorlog was waarbij het 6e Leger van generaal Friedrich Paulus door Sovjettroepen werd omsingeld en verslagen. Door het verlies van de Slag om Koersk verloor het Duitse leger de mogelijkheid om grootschalige strategische offensieve operaties uit te voeren.

Professor John Erickson, de militairhistoricus en oorlogsexpert die in de documentaire aan het woord komt, stelt dat de Slag om Stalingrad van 23 augustus 1942 tot en met 2 februari 1943 een van de meest bloedige, zo niet de meest bloedige strijd van de Tweede Wereldoorlog was. Er werden in totaal ruim 1,143,000 miljoen Sovjet en 1,040,000 Duitse soldaten ingezet (aanvankelijk zetten de Duitsers 270,000 soldaten in) waarvan er aan Duitse zijde ongeveer 728,000 manschappen (inclusief Italianen, Roemenen en Hongaren) en aan Sovjetzijde 1,129,619 soldaten gewond raakten of bezweken aan kogelwonden, explosieven en ander oorlogstuig. De stad werd verwoest door Duitse bommen en granaten (artillerie) en veranderde in een puinhoop bestaande uit ruïnes en schroot. In die jungle van staal en beton groeven Duitse en Sovjetsoldaten zich in en verschansten zich achter huizen en fabrieken. De infrastructuur was volledig verwoest wat een groot voordeel was voor de verdedigende Sovjetsoldaten. De kapotgeschoten ruïnes en het moeilijk begaanbare terrein hinderden de inzet van tanks en pantservoertuigen. Het 6e Leger van Paulus werd uiteindelijk in Stalingrad omsingeld en tot overgave gedwongen door de Sovjets.

Na de Slag om Stalingrad waren de Duitsers nog steeds in staat aanvallen uit te voeren op het Rode Leger. De Slag om Koersk speelde zich na de Slag om Stalingrad af. Het wordt vaak de grootste tankslag aller tijden genoemd (sommige historici stellen dat de Slag om Dubno in 1941 een grotere tankslag was). De documentaire vertelt dat Unternehmen Zitadelle (de Duitse naam voor de slag) plaatsvond in juli en augustus 1943 bij de stad Koersk in Rusland. Aan Duitse zijde werden 780.900 man infanterie, 2.928 tanks en 2.110 vliegtuigen ingezet en aan Sovjetzijde 1.910.361 man infanterie, 5.128 tanks en 2.729 tot 3.549 vliegtuigen. Bij Koersk was een soort uitstulping ontstaan waarin zich troepen van het Rode Leger bevonden. Het Duitse opperbevel wilde die troepen met een tangbeweging vanuit het noorden en zuiden, met behulp van tanks, vliegtuigen en infanterie, vernietigen.

De Sovjetgeneraal Georgy K. Zhukov had besloten een verdedigingsoorlog te voeren waarbij hij Sovjetsoldaten en burgers de taak gaf om zes verdedigingslinies of verdedigingsgordels te graven die zich voor de stad Koersk bevonden. Die verdedigingslinies werden uitgerust met kanonnen, tanks en soldaten. Talloze mijnen werden door Sovjetsoldaten gelegd (vóór en bij de versterkte linies). De documentaire stelt dat Joseph V. Stalin eigenlijk voor aanvallen was (zijn motto was dat bij twijfel de aanval de beste optie is). Zjoekov overtuigde Stalin echter en wees erop dat zijn Sovjettroepen de Duitse aanvalsspitsen konden vertragen en uit konden putten door de combinatie van aantallen aan soldaten en materiaal en de inzet van slimme militaire tactieken. Zo werden bijvoorbeeld tankgrachten aangelegd om Duitse tanks tegen te houden of te vertragen. Die verdedigingstactiek had belangrijke consequenties. De penetratie van de buitenste Sovjetverdedigingsgordels door Duitse troepen (Wehrmacht en Waffen-SS) zorgde er bijvoorbeeld niet voor dat het Duitse leger bij Koersk zegevierde: door het fanatisme van Sovjetsoldaten (vechten tot de dood, geen overgave), de strategisch slim aangelegde en uitgeruste verdedigingsgordels, de numerieke overmacht van Sovjetsoldaten en materieel en verkeerd ingeschatte militaire beslissingen (Hitlers besluit om troepen bij Koersk weg te halen), werd de Slag om Koersk een Sovjetoverwinning.

De Engelstalige documentaire weet beide veldslagen goed in kaart te brengen waarbij John Erickson commentaar levert. Het vele videomateriaal levert een indrukwekkend beeld op van de oorlog aan het Oostfront. Er is geen sprake van propaganda of verheerlijking van daden of acties van eenheden. De documentaire weet een objectief overzicht te geven van beide veldslagen en gaat in op de inzet van mensen en machines. Voor iedereen die interesse heeft in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog is de documentaire het aanschaffen waard.