Dr. Thomas Müller schreef in 2010 een encyclopedie over Duitse tanks die tijdens de Eerste, Tweede en Koude Oorlog werden ingezet. Het boek telt tweehonderd pagina's waarin de belangrijkste Duitse tanks worden besproken zoals de A7V Sturmpanzerwagen (WOI), de Panzerkampfwagen I tot en met VI (WOII), de Leopard I en de Leopard II (Koude Oorlog). Een kort voorwoord vertelt dat het Duitse tankwapen een ontwikkeling doormaakte van grote, zich traag voortbewegende tanks (A7V) tot snelle en krachtig bewapende tanks (Panther, Leopard). Het boek wordt gekenmerkt door veel details en technische tabellen (Technische Daten) die achtergrondinformatie geven. De informatie in die tabellen is overzichtelijk weergegeven.

Als voorbeeld kijken we naar de Panzerkampfwagen VI Tiger (Sd.Kfz. 181 Tiger I, PzKpfw VI Tiger). De ontwikkelingsgeschiedenis komt uitvoerig aan bod waarbij wordt ingegaan op de techniek en de fabrikanten. De technische tabel geeft informatie over het aantal bemanningsleden, de afmetingen, het gewicht, het rijbereik, de motor, de bewapening en de producenten. Een tekening toont de Tiger I vanaf de zijkant, de bovenkant, de voorkant en de achterkant. De auteur gaat in op de bewapening van de tank (88mm L/56 kanon) die in staat was elke geallieerde tank tot op lange afstand uit te schakelen. Zwart-wit en kleurenfoto's vergezellen de tekst.

Opvallend is dat niet alleen tanks worden besproken, maar ook tankjagers en zelfs gepantserde voertuigen. Strikt genomen zijn tankjagers geen tanks omdat ze vaak geen koepel hebben (dat was bij de Duitse voertuigen vaak het geval). Een van de tankjagers die worden besproken is de Jagdtiger. Een voertuig met een gewicht van zeventig ton met een 128mm (L/44) geschut. Ook tanks die door de Sovjet-Unie zijn geproduceerd worden besproken (de DDR had namelijk Sovjettanks in dienst). Voorbeelden daarvan zijn de middelzware T-34-85 (T-34 tank) en de zware Jozef Stalin 2 (IS-2 model 1944). Interessant zijn de supertanks die aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werden bedacht door Duitse ingenieurs zoals de Panzerkampfwagen VIII Maus (PzKpfw VIII Maus) en de E100 (PzKpfw E-100). Het idee dat groter, zwaarder en duurder beter is droeg voor een deel bij aan de nederlaag van het Duitse tankwapen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het Duitse tankwapen kon, ondanks de grote vuurkracht en de sterke bepantsering van tanks zoals de Tiger I en de Tiger II (PzKpfw VIb Königstiger) simpelweg niet winnen omdat er te weinig tanks werden geproduceerd vergeleken met de geallieerde mogendheden (vooral de gecombineerde macht van de VS en de Sovjet-Unie). Daarnaast zorgden geallieerde bombardementen voor constante druk op Duitse wapenfabrieken. Het gebrek aan brandstof en de complexiteit van (en gebrek) aan mechanische onderdelen van Duitse tanks verergerden de situatie.

Samengevat geeft het boek een totaaloverzicht van Duitse tanks tussen 1914 en 2000 waarbij het begrijpelijke taalgebruik, de interessante afbeeldingen en de technische tabellen het boek de aanschafprijs waard maken. Vergeleken met andere encyclopedieën geeft het boek over het algemeen wat meer details over Duitse tanks. Toch zijn de hoeveelheid details niet te vergelijken met meer specialistische en diepgaande werken. Bij de bepantsering wordt bijvoorbeeld niet duidelijk hoe dik gepantserd alle kanten van de besproken tanks zijn (er staat alleen een minimaal en een maximaal getal). Er staan ook wat fouten in het boek. Bij de T-34 tank staat bijvoorbeeld een fout wat betreft de bewapening. Het 85mm kanon wordt SiS-53 genoemd (in plaats van ZiS-53 of ZiS-S-53). Bij de Tiger I wordt gesteld dat er 1354 stuks werden geproduceerd en even later wordt er een aantal van 1350 stuks genoemd. Ook is het merkwaardig dat tankjagers en gepantserde voertuigen worden besproken terwijl de titel toch duidelijk aangeeft dat het boek over tanks gaat. Desondanks is het boek bruikbaar als bron om informatie op te zoeken over een bepaald type tank.