Het boek 'German Armour Lost on the Eastern Front' geeft een visuele impressie van Duitse tankwrakken die tijdens en na Operatie Barbarossa aan het Oostfront achterbleven. Deze publicatie gaat kort in op de ontwikkelingsgeschiedenis van Duitse tanks en slaagt er vooral in met behulp van zwart-wit foto's een inkijkje te geven van de Duitse tanks die door Sovjet antitankwapens, artillerie, vliegtuigen en infanterie vernietigd werden.

Er zijn talloze boeken over Duitse tanks geschreven. Relatief weinig publicaties gaan in op de vernietiging van die tanks. Vooral aan het Oostfront waren honderden tankwrakken achtergebleven. Overigens, niet alleen Duitse tankmodellen, maar ook Sovjettanks. Dat de Duitsers verschillende tanks gebruikten wordt in het boek duidelijk. Zo zijn de Panzerkampfwagen I (PzKpfw I), Panzerkampfwagen II (PzKpfw II), Panzerkampfwagen III (PzKpfw III), Panzerkampfwagen IV (PzKpfw IV), Panzerkampfwagen V (PzKpfw V Panther) en de Panzerkampfwagen V Tiger (PzKpfw VI Tiger en PzKpfw VI Tiger Ausf. B) te zien. Bij de invasie van de Sovjet-Unie werden vooral lichte en middelzware Duitse tanks ingezet. Het zwaarste model was in 1941 de Panzerkampfwagen IV die met een kort 7,5 cm geschut was bewapend. Naarmate de oorlog vorderde werden de Duitse tanks zwaarder, beter gepantserd en van krachtiger antitankgeschut voorzien. Dat gebeurde onder andere om betere bescherming op het slagveld te bieden tegen de inzet van antitankprojectielen en andere antitankwapens zoals antitankgeweren.

Interessant zijn de vele zwart-wit foto's die in het boek staan. Zo zijn er tanks te zien die er intact uitzien. Verschillende granaatinslagen tonen echter aan dat de tanks uitgeschakeld zijn. Bommen konden ook zeer grote schade aanrichtten waarbij tanks soms compleet vernietigd werden. De meest lichte Duitse tanks zoals de Panzerkampfwagen I (PzKpwf I) en II (PzKpfw II) waren zeer kwetsbaar voor artilleriemunitie, andere granaatscherven en antitankgeschut, maar ook zwaardere tanks konden door artilleriegranaten worden uitgeschakeld. Zelfs de Panther tank was aan de zij- en achterkant niet onkwetsbaar voor 45mm antitankmunitie. Dat is ook te zien in het boek: talloze foto's tonen frontale granaatinslagen, evenals treffers aan de zijkanten en de achterkant van romp en koepel. Het was onmogelijk om tanks en andere voertuigen aan alle kanten van dikke bepantsering te voorzien. Duitse tanks waren vaak aan de voorkant van de romp en de koepel het beste gepantserd (net als veel geallieerde tanks).

Het zijn juist die zwart-wit foto's die ook het tragische lot van gestorven bemanningsleden laten zien. Tanks zijn interessant op afstand en als historische objecten, maar in oorlogen worden zij ingezet om te vernietigen. De bemanningsleden werden letterlijk getroffen indien vijandelijke pantsergranaten of artilleriegranaten met hoge snelheden door de interieurs van tanks vliegen. Het zijn ingrijpende en soms schokkende beelden die de realiteit van tankoorlogen laten zien. Om die beelden weg te laten zou echter een foutief beeld creëren: dode of gewonde bemanningsleden horen soms bij tankwrakken. Opgemerkt dient te worden dat bemanningsleden regelmatig vijandelijke aanvallen overleefden (zelfs in de Amerikaanse M4 Sherman-tank). Er zijn ook maar enkele foto's met daarop gestorven bemanningsleden te zien.

De publicatie geeft een indringend historisch beeld van de aanwezige Duitse tankwrakken aan het Oostfront tussen 1941 en 1945. Dat de Duitse tanks en andere voertuigen geen wonderwapens waren laat het boek goed zien: zelfs de machtige Tiger tanks werden vernietigd. Het boek is zeer zeker de moeite waard om te lezen. Niet alleen om meer inzicht te krijgen in de Duitse aanval op de Sovjet-Unie, maar ook om te realiseren hoeveel verschillende tanks en andere pantservoertuigen aan het Oostfront te vinden waren!