Anthony McAuliffe

Inleiding
“One secret of success in life is for a man to be ready for his opportunity when it comes.” Deze woorden van de Britse staatsman Benjamin Disraeli zijn van toepassing op de Amerikaanse generaal Anthony Clement McAuliffe. Hij werd, bij absentie van Major General Maxwell Taylor, bekend als de bevelhebber van de troepen die standhielden bij Bastogne tijdens het Ardennenoffensief en natuurlijk door zijn korte en pakkende antwoord op de eis ter overgave van de Duitsers tijdens hetzelfde offensief.

Voor de oorlog
Anthony Clement McAuliffe werd op 2 juli 1898 geboren in Washington DC. In de jaren 1916 en 1917 studeerde McAuliffe aan de universiteit van West Virginia. Maar voor McAuliffe was het al op jeugdige leeftijd duidelijk dat hij het leger in wilde. Daarom ging hij naar de militaire academie West Point. Hij studeerde hier in 1918 af als 2nd Lieutenant. Gedurende het interbellum bekleedde McAuliffe meerdere posities bij de veldartillerie.

Tijdens de oorlog
Op D-day, 6 juni 1944, werd de 101st Airborne Division ingezet in Normandië tijdens Operatie Overlord. De divisie moest de wegen die vanaf Utah Beach het binnenland in leidden vrij zien te krijgen voor de troepen die aan land kwamen vanuit zee. Ook McAuliffe, inmiddels opgeklommen tot de rang van Brigadier General, sprong met de 101st Airborne Division af boven Normandië. Hij had echter nooit een parachutistenopleiding gehad en dit was de eerste parachutesprong voor de commandant van de artillerie. Gelukkig voor hem bracht hij het er bij zijn eerste sprong zonder kleerscheuren vanaf. Na D-day moest de 101st Airborne Division Carentan veroveren. Dit stadje werd echter verbeten verdedigd door de Duitsers. Op 12 juni 1944 coördineerde McAuliffe in opdracht van Major General Maxwell Taylor, de commandant van de divisie, de doorslaggevende aanval op Carentan. Halverwege juli werd de divisie overgeplaatst naar Engeland om te rusten en aanvullende troepen te krijgen om weer op volle sterkte te komen.

In september 1944 landde McAuliffe, nog steeds commandant van de artillerie van de 101st Airborne Division, per glider in Nederland tijdens operatie Market Garden, het plan van Field Marshal Bernard Montgomery om de bruggen op de route Eindhoven-Nijmegen-Arnhem te veroveren en zo over de Rijn te komen en Duitsland in te trekken. De divisie waar McAuliffe deel van uitmaakte, landde bij Eindhoven en leverde daar enkele verbitterde gevechten met de Duitsers. McAuliffe kwam echter pas twee dagen na het begin van de operatie aan in Nederland met de artillerie. De Duitsers probeerden de geallieerde corridor af te snijden zodat de troepen niet ontzet konden worden. Dit probeerden de Duitsers in het gebied van de 101st Airborne Division. Het was een verspreide aanval, waarvan het zwaartepunt bij Veghel lag. Major General Taylor was echter zelf niet in Veghel, maar McAuliffe toevallig wel, hij was op zoek naar een nieuwe commandopost voor de divisie. Taylor gaf McAuliffe het bevel over de verdediging van Veghel. De Duitsers deden meerdere pogingen om Veghel in te nemen, maar McAuliffe en zijn mannen hielden stand. Toen de divisie werd afgelost aan het front kregen de manschappen tijd om uit te rusten en op te knappen in Mourmelon. Major General Maxwell Taylor gebruikte deze rustperiode om een bruiloft bij te wonen in Engeland. McAuliffe werd de tijdelijke bevelhebber van de divisie.

Zaterdag 16 december 1944 lanceerden de Duitsers een groots tegenoffensief in de Ardennen. Dit offensief staat bekend als het Ardennenoffensief, de geallieerden gaven het de benaming ‘Battle of the Bulge’. De Duitse codenaam was ‘Wacht am Rhein’. De geallieerde linies waren dun en de aanval kwam onverwachts. De Duitsers konden in het begin vrij snel optrekken. Dwight Eisenhower, de geallieerde opperbevelhebber, was zich bewust van het belang om het belangrijke wegenknooppunt in de stad Bastogne in handen te houden en stuurde de 101st Airborne Division, onder bevel van McAuliffe, naar de stad om haar te verdedigen.

De 101st Airborne Division kreeg het zwaar te verduren tijdens de verdediging van de omsingelde stad Bastogne. De Duitsers waren in de meerderheid en beschikten over een veel betere uitrusting. De Amerikaanse troepen hadden tekort aan alles. Om hen te sparen stelt de Duitse bevelhebber McAuliffe een ultimatum. De Amerikanen konden zich overgeven of ze zouden worden verpletterd door de Duitsers. Major Alvin Jones, officier operaties van het 327th Glider Infantry Regiment gaf het ultimatum in de Heintzelkazerne aan de stafchef van McAuliffe, Lieutenant Colonel Ned. D. More. More liet het ultimatum lezen aan McAuliffe. Toen McAuliffe de eis tot overgave onder ogen kreeg was zijn allereerste reactie: ‘NUTS!’ Hij weigerde akkoord te gaan met de eis, maar hij wist niet wat een gepaste reactie was. De officieren die op dat ogenblik bij McAuliffe in de Heintzelkazerne waren, vonden McAuliffe’s eerste reactie het meest gepast. Daarom stuurde McAuliffe terug: “Aan de Duitse commandant: Nuts! Van de Amerikaanse commandant.” Het zou één van de beroemdste uitspraken van de Tweede Wereldoorlog worden en het is de grootste oorzaak voor de bekendheid van McAuliffe. De Duitsers snapten echter niks van het antwoord van McAuliffe. Colonel Joseph H. Harper, commandant van het 327th Glider Infantry Regiment vertaalde het antwoord voor de Duitsers als “loop naar de duivel”. Uiteindelijk hielden de troepen bij Bastogne stand tot onderdelen van de 3rd Army van George Patton de omsingeling doorbraken.

Major General Maxwell Taylor, die het beleg van Bastogne vanaf de zijlijn had moeten volgen, nam het bevel over de divisie weer op zich nu de omsingeling doorbroken was. McAuliffe keerde terug naar zijn oude rol als commandant van de artillerie. Tijdens de laatste periode van de oorlog voerde McAuliffe het bevel over de 103rd Infantry Division. McAuliffe ontving voor zijn rol in de verdediging van Bastogne het Distinguished Service Cross, de op twee na hoogste onderscheiding in het Amerikaanse leger.

Na de oorlog
Na de oorlog bekleedde McAuliffe verschillende posities in het leger. Hij kreeg de leiding over het Army Chemical Corps. Deze organisatie houdt zich bezig met de verdediging tegen chemische en nucleaire aanvallen en voorziet het leger van de daarvoor benodigde uitrusting. Later kreeg hij ook de leiding over het Army Personnel, waar hij zich dus bezighield met de begeleiding van soldaten in actieve dienst en veteranen. In 1953 keerde McAuliffe terug naar Europa als bevelhebber van het Amerikaanse 7th Army. Hij werd in 1955 benoemd tot General. Later voerde McAuliffe ook nog het bevel over de in Europa gelegerde Amerikaanse troepen. McAuliffe verliet het leger in 1956. Hij ging aan de slag in de farmaceutische sector, bij de Cyanamid Corporation, een bedrijf waar geneesmiddelen werden geproduceerd. Daar werkte hij vanaf 1956 tot 1963. Ook was hij van 1960 tot 1963 voorzitter van de New York State Civil Defense Commission, waar hij zijn in het leger opgedane ervaring met verdediging kon toepassen op New York. Na zijn pensioen woonde McAuliffe in Chavy Chase, in de staat Maryland. Op 11 augustus 1975 overleed McAuliffe op de leeftijd van 77 jaar. Hij ligt samen met zijn vrouw, zoon en dochter begraven op Arlington National Cemetery.