De Amerikaanse auteur Robert C. Stern maakt al in de eerste alinea van de inleiding van "Big Gun Battles" duidelijk wat de bedoeling van het boek is: een aantal van de meest interessante en meest belangrijke zeeslagen van de Tweede Wereldoorlog beschrijven die hoofdzakelijk uitgevochten werden met kanonnen. De meeste van deze zeeslagen speelden zich af in de beginjaren van de Tweede Wereldoorlog omdat vanaf eind 1941, beginnende met de Japanse aanval op Pearl Harbor, de strijd tussen en om oorlogsschepen hoofdzakelijk beslist werd door gevechtsvliegtuigen en of (lucht-)torpedo`s.

Stern, die al ruim dertig jaar actief is als auteur van boeken over de Tweede Wereldoorlog en artikelen over militaire scheepvaart en modelbouwers, wil zich met "Big Gun Battles" onderscheiden door de minder bekende zeeslagen te beschrijven. Dit wordt eveneens duidelijk vermeldt in het voorwoord van het werk. Door deze twee voorwaarden worden bekende zeeslagen zoals onder andere de Slag bij Midway, de Slag in de Koraalzee en een aantal belangrijke Solomoncampagnes, die door vliegdekschepen werden beslist, weloverwogen terzijde gelaten. Een verder statement van de auteur in de inleiding is dat hij liever zeeslagen, die al vaak tot in detail beschreven zijn in andere boeken, uit wil sluiten. Tot slot wilde de schrijver toch graag zeeslagen beschrijven die in alle periodes van de oorlog uitgevochten werden, liefst de gevechten waar zoveel mogelijk nationaliteiten bij betrokken waren en die zich op zoveel mogelijk oorlogstonelen afspeelden.

De uiteindelijke onderwerpskeuzes zijn verdeeld over zeven hoofdstukken:
1 Royal Navy versus Kriegsmarine in de Atlantische Oceaan, augustus 1939 – juni 1940,
2 Royal Navy versus Regia Marina in de Middellandse Zee juni, 1940 – maart 1941,
3 Royal Navy versus Kriegsmarine in de Atlantische Oceaan, oktober 1940 – mei 1941,
4 Keizerlijke Japanse Marine versus ABDACOM in de Indische wateren, februari – maart 1942,
5 Keizerlijke Japanse Marine versus US Navy in de noordelijke Pacific, maart 1943,
6 Royal Navy versus Kriegsmarine in de Noordelijke IJszee, maart 1942 – december 1943,
7 Keizerlijke Japanse Marine versus US Navy in Filipijnse wateren, oktober 1944.

Vreemd genoeg wordt het grootste deel van hoofdstuk 1 in beslag genomen door de Slag bij Rio de la Plata en de strijd in Noorwegen, toch geen onbekende gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De kleinere zeeslagen in de Middellandse zee uit hoofdstuk 2, waarbij de Regia Marina, de Koninklijke Italiaanse Marine, steeds haar meerdere moest erkennen in de Britse zeemacht, zijn een stuk minder bekend en voldoen wel aan de voorwaarden van de schrijver. De strijd tussen de Duitse koopvaardijkapers en de Royal Navy, die in hoofdstuk 3 de hoofdrol speelt, is eveneens wat minder bekend, maar de nadruk van dit boekdeel ligt echter op de jacht op de Bismarck, de ondergang van HMS Hood en de uiteindelijke vernietiging van het bekende Duitse slagschip. Dit is waarschijnlijk de meest in detail beschreven serie zeeslagen uit de geschiedenis.

Hoofdstuk 4 voldoet geheel aan de door de auteur zelf opgelegde voorwaarden. Hierin wordt de strijd beschreven tussen de destijds oppermachtige Japanse marine en de geallieerde vloot (ABDACOM, American British Dutch Australian Command). Vooral de Slag in de Javazee krijgt de aandacht die deze strijd verdient en in veel Engelstalige werken slechts summier of helemaal niet beschreven wordt. Stern besteedt zelfs aandacht aan de ondergang van de verschillende geallieerde schepen zoals Hr. Ms. De Ruyter, Hr. Ms. Java, USS Houston, HMS Exeter en HMAS Perth. De slag die in hoofdstuk 5 beschreven wordt is daarentegen wel onbekend, maar onbeduidend. Bij de strijd tussen een Amerikaanse en een Japanse kruiservloot in de noordelijke Pacific werden wel kanonschoten gewisseld en torpedo`s afgevuurd, maar er werd slechts lichte schade aan de betrokken schepen toegebracht en de strijd was in geen enkel opzicht beslissend.

De Slag bij de Noordkaap is het belangrijkste ingrediënt van het volgende hoofdstuk, maar ook de ondergang van de Scharnhorst is geen onbekend onderwerp. De dreiging en ondergang van de Tirpitz en de geallieerde reacties op de aanwezigheid van dit Duitse slagschip in Noorse wateren is eveneens al vaak beschreven. Het afsluitende hoofdstuk legt zich voornamelijk toe op een onderdeel van de gecompliceerde Slag in de Golf van Leyte: de Slag in Straat Surigao. Ook deze zeeslag is al veelvuldig het onderwerp van boeken en artikelen geweest. Het is echter wel de enige zeeslag in de slotfase van de Tweede Wereldoorlog die bijna geheel door kanonvuur werd beslist.

De vooraankondiging van auteur Robert Stern, dat "Big Gun Battles" geen betreden paden bewandelt, brengt de lezer in het gehele boek op het verkeerde been. Dat is bijzonder jammer want Stern is een begenadigd schrijver die met zijn vlotte pen de bekende, maar ook de minder bekende, zeeslagen goed beschrijft. Hij weet heel veel details en bijzonderheden te vermelden zonder dat van de vlotte verhaallijn afgeweken wordt. Ook de inleidende delen van de hoofdstukken zijn duidelijk en gemakkelijk leesbaar. Doordat de hoofdstukken zo goed op elkaar aansluiten, ontstaat een overzichtelijk geheel, ondanks dat de boekdelen zich op andere strijdtonelen afspelen en andere hoofdrolspelers hebben. Zelfs een lezer die vrijwel geen voorkennis heeft van de strijd ter zee tijdens de Tweede Wereldoorlog zal veel leesplezier beleven en veel kunnen opsteken van "Big Gun Battles". Voor zowel lezers met weinig voorkennis als de kenners geldt echter dat zij de inleiding van "Big Gun Battles" beter kunnen overslaan.