Norman Cota

Inleiding

In 2004 was er in de Verenigde Staten een beweging van veteranen die zich er hard voor maakte om Major-General Norman Cota alsnog de hoogste Amerikaanse militaire onderscheiding, de Medal of Honor, toe te kennen voor zijn acties op Omaha Beach op D-Day. Voor de Amerikaanse soldaten die hem daar in actie zagen werd hij een held. Zijn bekendheid dankt hij dan ook voornamelijk aan D-Day. De Medal of Honor werd hem uiteindelijk niet toegekend. Er was ook kritiek op Cota. Hierbij gaat het vooral om zijn handelen als divisiecommandant tijdens de slag om het Hürtgenwald. Volgens sommige historici was de verantwoordelijkheid voor een divisie een te grote druk voor Cota. Op dat moment balanceerde hij dan ook op het randje van ontslag.

Voor de oorlog

Norman Daniel Cota werd op 30 mei 1893 geboren in Chelsea, het kleinste plaatsje van de staat Massachusetts. De zoon van George en Jessie Cota verliet school vroegtijdig om zijn vader te kunnen helpen in de kruidenierswinkel die zijn ouders hadden. Door vrienden en klanten werd hij hier ‘Dutch’ genoemd, een bijnaam die hij zijn hele leven, ook tijdens zijn militaire carriere, zou houden. De jonge Cota spaarde zijn verdiende geld op, zodat hij naar de Worcester Academy kon. Na het behalen van zijn diploma ging hij naar de Militaire Academie West Point.

Cota studeerde af in de rang van 2nd Lieutenant. Dit gebeurde in april 1917, twee maanden eerder dan gepland. Dit was vanwege de Amerikaanse toetreding tot de Eerste Wereldoorlog. Hij werd ingedeeld bij het 22nd Infantry Regiment, dat gelegerd was in Fort Jay, New York Harbor. Al na een maand werd Cota bevorderd tot 1st Lieutenant. Hij trainde manschappen die naar Frankrijk werden uitgezonden. Nog voor het einde van de oorlog zou hij opklimmen tot de rang van Major en tactiek instructeur worden. Na het einde van de Eerste Wereldoorlog verloor Cota zijn rang van Major en werd hij Captain, als gevolg van de enorme inkrimping van het Amerikaanse leger. In 1919 trouwde hij ook met Connie Alexander. Samen kregen ze twee kinderen. Tussen 1919 en 1924 was Cota werkzaam bij het Army’s Finance Department in Virginia. Tijdens zijn verblijf vond hier een overval plaats, waar Cota voor verantwoordelijk werd gehouden. Uiteindelijk kostte het hem jaren om te bewijzen dat hij dit niet had kunnen voorkomen.

In 1924 keerde Cota terug naar de infanterieschool in Fort Benning, waar hij de Company Officer Course volgde. Na afloop hiervan kreeg hij het commando over een compagnie van het 35th Infantry Regiment in Hawaii. Terug uit de Pacific volgde hij wederom onderwijs aan diverse legerscholen. Hierna zou hij ook zelf lesgeven in het gebruik van wapens. In 1935 zou Cota weer worden bevorderd tot Major. Hij werd trainingsofficier bij het 26th Infantry Regiment. Na twee jaar werd hij instructeur op de Command and General Staff School in Kansas. Tijdens zijn verblijf aldaar brak de Tweede Wereldoorlog uit.

Tijdens de oorlog

In de herfst van 1940 werd Cota overgeplaatst naar de 1st Infantry Division. Hier werd hij verantwoordelijk voor de inlichtingen en later voor de planning en training van de divisie. In deze laatste functie kon hij zich specialiseren in amfibische operaties. In de week na de Japanse aanval op Pearl Harbor werd Cota bevorderd tot Colonel. Samen met de 1st Division kwam hij op 8 september 1942 aan in Groot-Brittannië. Hier zouden ze slechts een maand verblijven, alvorens op 8 november deel uit te maken van de invasietroepen tijdens operatie Torch, de geallieerde landingen in Noord-Afrika. Hier landde de ‘Big Red One’, zoals de bijnaam van de divisie luidde, bij de Algerijnse havenstad Arzew. Twee dagen later werd de stad Oran veroverd. Cota bleef nog tot februari 1943 met de divisie actief in Noord-Afrika, totdat hij werd overgeplaatst naar het Combined Operations Headquarters (COHQ) in Londen. Dit tot groot ongenoegen van Major-General Terry de la Mesa Allen, bevelhebber van de 1st Infantry Division, die Cota als een zeer belangrijke schakel zag in zijn divisie.

Cota werd in Londen bevorderd tot Brigadier-General. Hij hield zich bij het COHQ bezig met het ontwikkelen van theorieën en trainingen voor amfibische operaties. Het toevoegen van commandobataljons aan de invasieregimenten, zoals zou gebeuren op Omaha Beach op D-Day, was bijvoorbeeld een plan van Cota. In de aanloop naar D-Day wendden diverse personen zich tot Cota met hun vragen over de komende invasie. Cota kreeg zelf ook een rol toebedeeld tijdens D-Day. Hij werd namelijk als assistent-divisiecommandant toegevoegd aan de 29th Infantry Division. Deze eenheid zou aan land gaan op Omaha Beach. Cota kreeg alle bevoegdheden wat betreft de voorbereiding van de divisie op de invasie.

D-Day vond plaats op 6 juni 1944. Cota ging aan land in de sector Dog White met het 116th Infantry Regiment, de eerste eenheid van de 29th die aan land ging. Toen hij het strand bereikte dreigden de landingen op Omaha op een chaos uit te lopen. De soldaten die de slachting op het strand hadden overleefd waren stuurloos en hadden zich verzameld op beschutte plekken. Cota moest de mannen weer in beweging krijgen. “Cota zwaaide met zijn .45 pistool en zei tegen me: ‘Lieutenant, we moeten ze van het strand af krijgen. We moeten ze in beweging krijgen!’”, aldus 1st Lieutenant Bedell. Cota ging op deze manier langs de troepen, terwijl hij ze moed insprak en advies gaf. Er moest een uitbraak vanaf het strand worden geforceerd en Cota zocht daarvoor de juiste plek en manschappen. Hij vond Colonel Max Schneider, bevelhebber van het 5th Ranger Battalion. Die vertelde hem dat zijn eenheid nog intact was. Cota gaf aan dat de Amerikanen vast zaten op Omaha, dat de manschappen zo snel mogelijk van het strand moesten en dat de Rangers voorop moesten gaan. Dit was volledig in lijn met zijn op het COHQ ontwikkelde theorie over de inzet van commando’s. Hij richtte zich tot de soldaten en sprak de beroemde woorden: “Rangers! Lead the way!”

Onder leiding van Cota wisten de Amerikanen rond half negen vlakbij Vierville-sur-Mer een doorbraak te forceren. Hij leidde de eerste soldaten door het gat in de Duitse verdediging, alsvorens de rest van de dag de verdere landingen en gevechten op het strand te coördineren. De landingen op Omaha Beach zouden na bittere gevechten alsnog succesvol zijn. Cota heeft daarin een aanzienlijke rol gespeeld. Hij werd dan ook onderscheiden met een Distinguished Service Cross en de Distinguished Service Order.

In de weken na D-Day zou Cota nog meer onderscheidingen verdienen. Op 8 juni moest het 175th Infantry Regiment Isigny innemen. De bevelhebber van het regiment, Colonel Goode, slaagde hier niet in. Cota nam de aanval de volgende dag over en wist het plaatsje in te nemen. Samen met twee soldaten was hij de eerste die over een brug het stadje binnenging. Voor deze actie ontving hij de Silver Star. Op 18 juli kreeg Cota het bevel over een Task Force die een belangrijke brug en een weg in moesten nemen tijdens de gevechten om St.-Lô. Cota slaagde hierin, maar raakte wel gewond aan zijn arm. Hij moest twee weken in een veldhospitaal doorbrengen. Voor het succesvol uitvoeren van de actie werd een eikenblad aan zijn Silver Star toegevoegd. Op 12 augustus 1944 werd de bevelhebber van de 28th Infantry Division, Brigadier-General James Wharton, gedood door een sluipschutter. Cota nam het bevel over de divisie over. Ruim twee weken later werden Cota en zijn 28th Infantry Division gekozen om het Amerikaanse leger te vertegenwoordigen in de bevrijdingsparade door Parijs.

Cota leidde zijn divisie verder door Frankrijk en Luxemburg in een achtervolging van de terugtrekkende Duitse legers richting de Duitse grens. In deze periode werd hij ook bevorderd tot Major-General. De 28th Infantry Division bevond zich aan de Siegfriedlinie toen het geallieerde front eind september tot stilstand kwam. Op 2 november 1944 trok de divisie het Hürtgenwald binnen. Hier loste het de 9th Infantry Division af, die veel verliezen had geleden tijdens hun aanval op de dorpjes Schmidt, Vossenack, Kommerscheidt en Huertgen. De 28th Infantry kreeg dezelfde aanvalsdoelen. De aanval verliep vanaf het begin desastreus, met hoge Amerikaanse verliezen als gevolg. Cota ontving later de nodige kritiek. Hij zou vooraf geen verkenningen hebben uitgevoerd en dus niet op de hoogte zijn van het terrein en de sterkte van de vijand. Ook werd hem verweten te laat tanks te hebben ingezet. Bovendien zou zijn commandopost zich te ver van het front hebben bevonden, waardoor hij niet op de situatie in kon spelen. Korpscommandant General Leonard Gerow en legercommandant General Courtney Hodges besloten Cota te bezoeken naar aanleiding van de dramatisch verlopen gevechten. Hodges gaf Cota een fikse uitbrander, omdat hij de controle over zijn divisie en de gevechten kwijt was. Hij adviseerde Gerow om Cota te vervangen als divisiecommandant, maar Gerow besloot dit niet te doen. De 28th Infantry Division werd op 14 november afgelost. Het had toen ruim 6.000 man verloren in de strijd om het Hürtgenwald.

De 28th Infantry Division werd op 19 november verplaatst naar de Luxemburgse Ardennen, waar het op adem kon komen van de heftige gevechten. Echter, op 16 december 1944 ontketenden de Duitsers juist in de Ardennen een grootscheeps offensief, bekend als het Ardennenoffensief. De Duitse overmacht was overweldigend. De drie regimenten van de 28th Infantry Division stonden elk tegenover een complete Duitse divisie. Cota beval zijn divisie om stand te houden tegen elke prijs. Hij besefte dat zijn divisie de enige eenheid van betekenis was die tussen de Duitsers en Bastogne in lag. Wilden Cota en de geallieerden de mogelijkheid hebben om de stad te verdedigen dan moest de 28th Infantry Division zich opofferen om tijd te winnen. Kleine groepjes van maar vier of vijf man verzetten zich hevig. Zij weigerden zich over te geven en wisten Duitse aanvalseenheden (soms wel meer dan 10 maal groter in omvang) lange tijd tegen te houden. Dit verzet van Cota’s divisie gaf de Amerikanen de gelegenheid Bastogne eerder te bereiken dan de Duitsers en aldaar een verdediging in te richten.

De gevechten in de Ardennen hadden wel weer aan een groot aantal soldaten uit Cota’s divisie het leven gekost. De 28th Infantry speelde in het verdere verloop van de oorlog dan ook geen grote rol meer. In januari en februari 1945 assisteerde de divisie bij de gevechten om de Colmar-pocket. Tijdens de laatste maanden van de oorlog achtervolgde ze de terugtrekkende Duitse troepen.

Cota was ook betrokken bij de enige executie wegens desertie die het Amerikaanse leger ten uitvoer bracht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het betrof hierbij Private Eddie Slovik, die als vervanger was ingedeeld bij het 109th Infantry Regiment van Cota’s 28th Infantry Division. Hij achtte zichzelf te bang om te vechten en deserteerde. Hij moest voor de krijgsraad verschijnen en kreeg de doodstraf opgelegd. Cota keurde het vonnis goed en op 31 januari 1945 werd Slovik geëxecuteerd. De veroordeelde Slovik wendde zich nog tot opperbevelhebber General Dwight Eisenhower, maar ook deze stemde in met het vonnis. Historici zeggen dat Cota wilde dat het vonnis werd uitgevoerd vanwege de te verwachten verliescijfers in het Hürtgenwald, waarbij het voor soldaten verleidelijk zou worden om te deserteren. Eisenhower zou met de executie van Slovik hebben ingestemd, ook omdat er een tekort aan manschappen dreigde en hij op deze manier potentiële deserteurs wilde ontmoedigen.

Na de oorlog

Na de Duitse overgave bleef Cota nog in Europa totdat zijn divisie in augustus 1945 terugkeerde naar de Verenigde Staten. In december van datzelfde jaar werd de divisie ontbonden. Cota hoopte een nieuw bevel op zich te kunnen nemen en wellicht promotie te maken. Dit bleek echter niet mogelijk. Het leger moest weer inkrimpen en Cota was ondertussen 52. Ook had hij een lichte vorm van diabetes. Er zat niks anders op dan met pensioen te gaan. Cota zou tijdens zijn pensioen altijd erg actief blijven in veteranenorganisaties. In 1964 hertrouwde Cota, nadat zijn eerste vrouw was overleden, met Alice Weeks-McCutcheon. Op 4 oktober 1971 overleed Norman Cota op 78-jarige leeftijd in Wichita, Kansas. Hij is begraven naast zijn eerste vrouw, Connie Alexander, op de begraafplaats van de United States Military Academy West Point, in de staat New York.