'M4 Sherman: Entwicklung, Technik, Einsatz' van auteur Pat Ware, vertaald in het Duits en uitgegeven door Motorbuch Verlag is een uitgebreide technische publicatie over de M4 Sherman-tank. De publicatie telt ongeveer 160 pagina's en bevat acht hoofdstukken waaronder 1. Die Geschichte des Sherman, 2. Ausführungen des Sherman en 3. Produktionsgeschichte des Sherman. Vergeleken met andere publicaties geeft het boek erg veel gedetailleerde informatie en is het een 'must-have' voor mensen die interesse hebben in de Tweede Wereldoorlog, militaire historie, techniek en pantservoertuigen. In feite heeft deze recensie ook betrekking op het originele Engelstalige boek (‘M4 Sherman Tank – Owners' Workshop Manual: 1941 Onwards (All Variants)'.

Zoals gezegd behandelt het boek vooral de technische aspecten van de M4 Sherman-tank. De eerste hoofdstukken gaan over de ontwikkelingshistorie, de versies en de productiegeschiedenis van de tank. De geboden informatie is interessant en grotendeels correct wat betreft techniek en historie. Toch komen in enkele hoofdstukken enkele fouten voor. Dat begint feitelijk al op pagina 7 waar staat: "Das größte Manko des Sherman war seine Bewaffnung, die es nie mit den deutschen Kanonen aufnehmen konnte." Dit is onjuist want de 75mm gun M3 was wel in staat om het tegen de meeste Duitse tanks op te nemen. Hoofdstuk 5 'Der Sherman im Einsatz' geeft een algemeen beeld van de inzet van de M4 Sherman-tank in al zijn uitvoeringen. Daarbij wordt informatie gegeven die soms in zijn geheel, maar soms ook deels of zelfs helemaal niet waar is. Onjuist is de vergelijking die de auteur maakt van de M4 Sherman-tank met de Duitse Panzerkampfwagen III, VI Tiger en VI Ausf. b Tiger II. Daarbij stelt hij dat de mondingssnelheid van de pantsergranaten uit het 5 cm KwK 39 L/60 kanon van de nieuwste Panzerkampfwagen III-modellen even goed was als de mondingssnelheid van het 76 mm M1-kanon van de nieuwste M4 Sherman-tanks. Dat is niet correct want de mondingssnelheid van de 5 cm pantsermunitie lag hoger dan de granaatsnelheid van de standaard 76 mm M62-granaat in het 76 mm M1-kanon. De Panzerkampfwagen III (alle uitvoeringen) was ook niet de gelijkwaardige tegenstander van de M4 Sherman-tank. Zelfs niet van de met 75 mm M3 bewapende M4 Sherman-tanks.

Een andere fout lezen we bij de vergelijking van de PzKpfw VI Tiger (Panzerkampfwagen VI) met de M4 Sherman. Niet alleen de Sherman Firefly was in staat de Tiger aan de voorkant te vernietigen, maar ook de met 76 mm M1 uitgeruste M4 Sherman-tanks konden dat. De bewering 'die ihn jedem Sherman überlegen machte' is volstrekt onjuist want het 8,8 cm geschut van de Tiger was weliswaar beter wat betreft penetratievermogen dan het 76 mm M1 kanon van de nieuwste M4 Sherman-tanks, maar niet in die mate dat genoemd geschut het 76 mm kanon volledig overschaduwde.

Een derde fout is de vergelijking tussen de Panzerkampfwagen VI Ausf. B (Tiger II, 'Köningstiger') en de M4 Sherman waarbij de auteur stelt dat de M4 Sherman niet in staat was het tegen de Tiger II op te nemen. Dat is onjuist want de met 76 mm M1 uitgeruste M4 Sherman kon die tank aan de zij- of achterkant aanvallen, indien die variant beschikbaar was, waardoor de Tiger II kon worden uitgeschakeld. In het boek wordt vaker de kracht van Duitse tanks benadrukt, vooral van de Panther en de Tiger, wat deels correct en deels niet juist is. Genoemde tanks hadden verschillende technische problemen, gebruikten veel benzine, kosten veel geld en productie-uren, waren vrij zwaar (belasting bruggen en wegen) en waren op kortere afstand vrij kwetsbaar.

Toch komen niet alleen de technische aspecten aan bod. Zo geeft het boek ook informatie over de inzet van de M4 Sherman-tank. Het onderdeel 'Kämpfen mit dem Sherman' gaat in op de gevechtsacties van de M4 Sherman tegen Duitse tanks (Italiaanse tanks worden niet genoemd). In dit onderdeel is te lezen: "da weder die 75-mm-KwKs, noch die 76-mm-KwKs der Standard Shermans hoffen durften, die Frontpanzerung der schwereren deutschen Panzer zu durchbrechen". De bewering is deels onjuist want het 76mm M1 kanon met M62 pantsermunitie was wel in staat de frontale bepantsering van de Panther (voorkant koepel) en de voorkant (romp) van de Tiger I te doorboren, zij het vaak bij een maximale afstand, gelet op penetratiedata, zie ook Vuurkracht M4 Sherman tegen Duitse tanks (1942-1945), van 500 tot 800 meter. Afhankelijk van de inslaghoek konden ook zwakke plekken worden geraakt waardoor de tank ook werd uitgeschakeld. De auteur geeft echter een tegenargument door te vermelden dat een met 75 mm M3 bewapende M4 Sherman-tank in juli 1944 een Panther-tank aan de voorkant uitschakelde (730 meter), waarbij de granaat afketste en door het dak van de romp drong. Nog afgezien daarvan: de zij- en achterkant van de Panther Ausf. D, A en G kon tot op een afstand van 800 meter of verder door 75 mm-munitie worden doorboord. De Tiger-tank kon vaak alleen op zeer korte afstand door 75 mm pantsermunitie worden doorboord. De met 76 mm kanon uitgeruste M4 Sherman-tanks konden dat op veel grotere afstand. De auteur noemt dat de met 75 mm kanon bewapende M4 Sherman-tanks in Duitse tabellen als gevaarlijk werden geclassificeerd bij een afstand van 800 meter of minder. Correct is dat de M4 Sherman een veel betere koepeldraaisnelheid had dan de genoemde Panther- en Tiger-tanks. De M4 Sherman had een volledige draaisnelheid (360 graden) van 20 tot 24 seconden. Dat was een groot voordeel bij vuurgevechten.

Hoofdstuk 6 en de rest van het boek (hoofdstuk 7 'Der Sherman heute') gaan uitgebreid in op de aankoop van een M4 Sherman-tank en het onderhouden van het voertuig. Hoofdstuk 8 'Anhang' geeft interessante en uitgebreide technische tabellen met veel informatie over afmetingen, gewicht, motoren en fabrikanten (inclusief opdracht-, registratie- en serienummers). Het laatste deel van het boek noemt mogelijk interessante literatuur. Positieve aspecten van het boek zijn de hoeveelheid details en technische tabellen, de vele duidelijke foto's en afbeeldingen en het overwegend correcte verhaal over de ontwikkelingshistorie en inzet. Twijfelachtig en soms onjuist zijn de penetratiedata, die soms afwijken van andere gegevens in publicaties, de tekstfragmenten wat betreft de inzet van de M4 Sherman-tank tegen Duitse tanks en het 'Ronson-verhaal'. Dit betreft de mythe dat de M4 Sherman net zoals een aansteker snel zou branden. Dit is waarschijnlijk slechts deels correct omdat de M4 Sherman-tank in 1944 met containers (gesloten kamers gevuld met vloeistof) werd uitgerust waardoor de munitie minder snel vlam vatte. Dat buiten beschouwing gelaten: Duitse tanks zoals de Panzerkampfwagen IV konden ook in brand vliegen indien zij door munitie getroffen werden. Onjuist zijn de vele munitievarianten die bij de M4 Sherman-tank worden genoemd. Het boek noemt zes soorten pantsergranaten waarbij enkele correct zijn. Aanduidingen (namen) worden niet genoemd. Voor de 75 mm en 76 mm variant waren slechts twee soorten pantsergranaten beschikbaar: 75 mm M61 en M72, 76 mm M62 en M79 (in totaal dus vier pantsergranaten).

Ondanks de genoemde kritiekpunten schetst het boek een goed algemeen beeld van de M4 Sherman-tank waarbij veel technische details aan bod komen!