Amerikaanse Landing Ship Tank van het LST(2)-Type

In november 1941 overlegde een delegatie van het Britse Admiralty in de Verenigde Staten met het United States Navy's Bureau of Ships over de productie in de Verenigde Staten van gelijkwaardige landingsschepen als de Boxer-klasse. Besloten werd dat de Amerikanen een variant zouden ontwerpen dat gebouwd zou worden op Amerikaanse scheepswerven voor de US Navy en de Royal Navy. Deze schepen werden uiteindelijk aangeduid als Landing Ship, Tank (2) ook wel LST(2). Bij de Britten vaak aangeduid als LST Mk.2

USS LST-4 (LST-1-klasse) bij Yellow Beach, Baai van Pampelonne, Frankrijk, 16 augustus 1944 Bron: US National Archives, 80-G-256424

De United States Navy's Bureau of Ships ontwierp voor de US Navy en de Britse Admiralty eind 1941^[1] een Landing Ship Tank welke als opvolger moest gaan dienen voor de LST(1)-Type, ook wel LST Mk.1-Type landingsschepen^[2]. De schepen moesten in staat zijn om ladingen over de oceanen van continent naar continent te vervoeren en aan een strand te lossen. Aangezien eind 1941 de oorlog nog vooral in Europa en Noord-Afrika plaatsvond, kregen deze schepen aanvankelijk de aanduiding Atlantic Tank Landing Craft (Atlantic (T.L.C.))^[3]. Het 91 meter lange ontwerp kreeg al snel de aanduiding Landing Ship, Tank (2), ook wel LST(2)^[4]. Bij de Britten werd het type ook wel aangeduid met LST Mk.2^[5].

Bij het ontwerp werd rekening gehouden met de ontwerpen van Sir Rowland Baker^[6], ontwerper van de Boxer-klasse LST's. Hierbij werd vooral het ontwerp voor het grote drijfvermogen van de schepen over genomen, waarbij het schip zelfs bleef drijven indien het tank dek onder water kwam te staan. De hoge snelheid van de Boxer-klasse werd echter opgegeven, waarbij om en nabij de 10 knopen overbleef.

Ontwerper John C. Niedermair van het Bureau of Ships^[7] lukte het om in een paar dagen een ontwerp op tafel te krijgen, waarvan uiteindelijk ruim 1000 schepen zouden worden gebouwd. Om de ogenschijnlijke tegenstelling tussen een schip dat oceanen kon oversteken en dat tevens in ondiep water kon deelnemen aan amfibische operaties, te overbruggen, werd het ontwerp voorzien van een ballast systeem dat kon worden gevuld met water om grote zeewaardigheid te verkrijgen en snel kon worden leeggepompt om kleinere diepgang te bereiken bij de stranden. Een anker aan de achterzijde, aangevuld met een katrol systeem, stelde de schepen in staat zichzelf weer van een strand af te trekken. Al op 5 november 1941^[8] kon de Britse Admiralty een ontwerp worden voorgeschoteld. In reactie bestelde de Admiralty 200 stuks van deze LST(2) voor de Royal Navy onder de Lend-Lease Act^[9].

De kiel van het eerste LST(2) schip in deze LST-1-klasse werd op 10 juni 1942^[10] gelegd en in oktober kwamen de eerste schepen gereed. In 1943 was de productie dusdanig opgeschroefd dat de bouw van een LST ongeveer vier maanden in beslag nam en tegen het einde van datzelfde jaar duurde het nog maar twee maanden. Halverwege 1943 werden de eerste operationele ervaringen met de schepen geëvalueerd. Dit leidde tot enkele aanpassingen. Vanaf LST-491 werd de tot dan toe geïnstalleerde lift, waarmee voertuigen van het bovendek naar het landingsdek konden worden overgebracht, verwijdert. Hiervoor in de plaats kwam een beweegbare helling waarmee de voertuigen van het bovendek via de helling van het landingsdek het schip konden verlaten^[11]. De volgens deze wijziging gebouwde schepen werden gerangschikt in de LST-491-klasse.

USS LST-731 met aan boor USS LCT-971 Bron: Public Domain (onbekend)

De LST-542-klasse, welke vanaf de LST-542 werden gebouwd kregen nog andere verbeteringen. In aanvulling op de brug kregen deze schepen een navigatiebrug, een destilleerinstallatie voor water en een verstevigd bovendek waardoor de schepen een Landing Craft Tank (LCT) op het dek konden meevoeren^[12]. Tot slot werd de bewapening verbeterd.

Totaal werden 38 LST"s omgebouwd tot hospitaalschip met de aanduiding LST(H). Drie Britse LST's werden omgebouwd tot Fighter Direction Tenders (FDT). Sommige LST's werden uitgerust met een kort vliegdek voor observatievliegtuigen. Na de Tweede Wereldoorlog zijn diverse LST's ook voor civiele doeleinden gebruikt.^[13]

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de meeste schepen gebruikt door de US Navy, de Royal Navy en de Griekse Marine. Na de Tweede Wereldoorlog maakten marines van Argentinië, Barbados, Brazilië, China, Ecuador, Egypte, Filippijnen, Frankrijk, Indonesië, Iran, Italië, Japan, Maleisië, Nederland, Noorwegen, Panama, Peru, Singapore, Taiwan, Thailand, Turkije, Vietnam, West-Duitsland, Zuid-Korea en Zuid-Vietnam.

Na de Tweede Wereldoorlog werden, voortborduren op dit ontwerp, zowel in Groot-Brittannië als in de Verenigde Staten, nog een aantal series gebouwd. Voor de Britse en Canadese marines werd de LST(3)-Type^[14] of LST Mk.3-Type ontworpen. Dit werden de LST-3001 t/m LST-3045 en LST-3501 t/m LST-3534^[15]. De Amerikanen bouwden, voortbordurend op dit ontwerp nog de Talbot County-klasse (LST-1153 en LST-1154), de Terrabonne Parish-klasse (LST-1156 t/m LST-1170) de De Soto County-klasse (LST-1171 t/m LST-1178)[note]Tank Landing Ship (LST) Index / NavSource Online{/note]. De hierop volgende Newport-klasse was van een geheel ander ontwerp.

Noten

1. Rottman, 2021, LST Development
2. Rottman, 2021, LST Development
3. Rottman, 2021, LST Development
4. Rottman, 2021, Introduction
5. Rottman, 2021, Introduction
6. Landing Ship, Tank / Wikipedia
7. Mooney, 1976, pag. 569
8. Landing Ship, Tank / Wikipedia
9. Mooney, 1976, pag. 569
10. Mooney, 1981, pag. 572
11. Mooney, 1976, pag. 570
12. Mooney, 1976, pag. 570
13. Ladd, 1976, 243
14. Rottman, 2021, LST Development
15. Landing Ship, Tank / Wikipedia