LCT Landing Craft Tank

De LCT (Landing Craft Tank) bleek een onmisbaar landingsvaartuig voor vrijwel elke geallieerde landing in de Tweede Wereldoorlog. Dit landingsvaartuig was in staat om niet alleen mensen of goederen op een verdedigd strand af te zetten, maar ook middelzware en zelfs zware voertuigen en tanks direct tot op het strand te lossen.

Vanaf 1940 ontwikkelden tanks zich zo snel, dat men al snel inzag dat men aan landingsvaartuigen die een tank van 18 ton konden vervoeren zoals de LCM zeker niet genoeg zou hebben, dus werd er in 1940 een specificatie uitgegeven voor het vervoeren tot op het strand van middelzware en zware tanks.
De Britse marine begon met het ontwikkelen van de LCT’s en uiteindelijk zouden er acht verschillende versies van gebouwd worden door zowel de Verenigde Staten als Groot-Brittannië. Deze schepen waren vrijwel de grootste in hun soort en konden niet zelfstandig oceanen oversteken. Dit vereiste ondersteuningsschepen zoals onder andere de LSD (Landing Ship Dock).

De LCT was vrij bijzonder als het om transporteren ging. De vaartuigen konden in segmenten van rond de 50 ton uit elkaar worden gehaald en de segmenten werden dan elk afzonderlijk vervoerd. Vlak voor een landing werden de delen (meestal een stuk of vijf zes) weer aan elkaar bevestigd met bouten, desnoods in het water. Verder werden LCT’s ook vaak door LST’s vervoerd, die de LCT op het bovendek vervoerden. Deze werd dan te water gelaten door het schip sterk te laten overhellen naar één kant, waardoor de LCT in het water schoof middels het ballastsysteem van de LST (Landing Ship Tank).

Van de LCT zijn er gedurende de oorlog rond de 2780 stuks geproduceerd van model 1 t/m 7 en ze kwamen in actie bij vrijwel elke geallieerde invasie vanaf 1942. Dit vaartuig was onmisbaar voor de grotere geallieerde invasies waarbij voertuigen een rol speelden; ook werden ze wel gebruikt bij het oversteken van grotere rivieren, al kwam dit weinig voor.

LCT(1) Landing Craft Tank Mk I
De eerste LCT’s werden in 1940 en 1941 door Groot-Brittannië gebouwd, en waren alleen geschikt voor korte afstanden. De vaartuigen konden gemakkelijk gedemonteerd worden in vier secties ten behoeve van het vervoer. Ze werden gebruikt en gebouwd door Groot-Brittannië en kregen de nr.’s 1 t/m 30, waarvan er 15 gedurende de oorlog verloren zijn gegaan.

Technische gegevens:

Waterverplaatsing:	372 ton
Afmetingen:	Lengte 46,33 m Breedte 8,84 m Diepgang 1,33 m
Machinerie:	2 schachten Hall-Scott benzinemotoren, 840 bhp = 10 knp
Lading:	3-40 t voertuigen of 6-20 t voertuigen
Bewapening:	2-2 pdr pompom 2-20 mm kanonnen
Bemanning:	12 man

LCT(2) Landing Craft Tank Mk II
De Mk II’s waren iets groter dan de Mk I, hadden drie in plaats van twee schachten gekregen en werden gelanceerd in 1942-43. Bij dit type werden drie verschillende motoren gebruikt, waarbij enkele toch over twee schachten beschikten. Enkele modellen kregen in plaats van de standaardmotor een Paxman-diesel met drie schachten gemonteerd. De inhoud van de brandstoftank werd ten opzichte van de Mk I vergroot naar 10.800 gallons. Ze hebben de nr.’s 100 t/m 172 gekregen en waren alle gebouwd en gebruikt door Groot-Brittannië. Er gingen er gedurende de oorlog 19 verloren.

Technische gegevens:

Waterverplaatsing:	460 ton
Afmetingen:	Lengte 48,74 m Breedte 9,45 m Diepgang 1,63 m
Machinerie:	3 schachten Napier benzinemotoren, 1050 bhp = 11 knp
Lading:	3-40 t voertuigen of 7-20 t voertuigen
Bewapening:	2-2 pdr pompom 2-20 mm kanonnen
Bemanning:	12 man

LCF(2) Landing Craft Flak Mk II
Twee LCT Mk II’s werden omgebouwd tot antiluchtdoelvaartuigen. De eerste mat na de verbouwing 455 ton en was bewapend met 4-4 inch QF Mk XVI (2x2) en 3-20mm met een bemanning van 81 man.
De tweede mat 369 ton en was bewapend met 8 enkelloops 2pdr pompoms en 4-20mm kanonnen. Beide werden aangedreven door een 3 schachten dieselmotor, en allebei gingen ze verloren tijdens de oorlog.

LCT(R)(2) Landing Craft Tank (Rocket) Mk II
Deze vaartuigen behielden hun originele nummers en werden voorzien van een kunstmatig dek waarop raketinstallaties werden aangebracht. Ze werden bewapend met 792 5inch raketten die elektrisch ontstoken werden in salvo’s over een vaste afstand van 3500 yards. De vaartuigen maten 515 ton en hadden een bemanning van 17 of 18 man.

LCT(3) Landing Craft Tank Mk III
De LST Mk III’s kregen de nummers 300 t/m 499 en 7001 t/m 7150. Het waren eigenlijk Mk II’s die in het midden voorzien waren van een extra sectie, en daardoor verlengde Mk II’s waren, welke bestonden uit vijf secties die bij transport gedemonteerd konden worden. Latere schepen werden voorzien van een twee schachten Sterling benzinemotor, waarbij de brandstoftank werd teruggebracht naar 5760 gallons. De schepen werden in Britse dienst gebruikt en gelanceerd van 1941-44. Van de LCT Mk III zijn er 31 verloren gegaan in de oorlog.

Technische gegevens:

Waterverplaatsing:	640 ton
Afmetingen:	Lengte 58,52 m Breedte 9,45 m Diepgang 1,65 m
Machinerie:	2 schachten Paxman dieselmotoren, 1000 bhp = 10,5 knp
Lading:	5-40 t voertuigen of 11-30 t voertuigen
Bewapening:	2-2 pdr pompom 2-20 mm kanonnen
Bemanning:	12 man

LCF(3) Landing Craft Flak Mk III
Een aantal dieselaangedreven Mk III’s werd voorzien van een antiluchtdoelbewapening. Deze vaartuigen kregen de nr.’s 3-6 en 7-8. De eerste groep werd voorzien van 8 enkelloops 2pdr pompoms en 4-20mm kanonnen. Zij hadden een bemanning van 68 koppen. De tweede groep kreeg een bewapening van 4 enkelloops pompoms en 8-20mm kanonnen. De bemanning bestond voor deze groep uit 76 koppen. Gedurende de oorlog gingen er twee vaartuigen van de tweede groep verloren.

LCT(R)(3) Landing Craft Tank (Rocket) Mk III
Deze vaartuigen behielden hun originele nummres en werden voorzien van een kunstmatig dek waarop raketinstallaties werden aangebracht. Ze werden bewapend met 1044 5inch raketten of 936 voor tropische doeleinden die elektrisch ontstoken werden in salvo’s over een vaste afstand van 3500 yards. De vaartuigen maten 560 ton en hadden een bemanning van 17 of 18 man.

LCT(L)(3) Landing Craft Gun (Large) Mk III
Diverse vaartuigen werden omgebouwd tot kanonneerboot, waarbij drie stuks hun originele nummers behielden, de andere werden voorzien van een nieuw nummer. De vaartuigen werden voorzien van de overbodige bewapening van torpedobootjagers. De Nr.’s 1-20 werden voorzien van 2 enkelloops 4.7 inch QF Mk IX en de nr.’s 21, 22, 26, 424, 426 en 449 werden voorzien van 2 enkelloops 4.7inch BL. Alle hadden ze daarnaast nog 2 tot 4 20mm kanonnen en een bemanning van 45-48 man. De nr.’s 5, 424, 426 en 449 werden uitgeleend aan de Verenigde Staten. Totaal zijn er 4 verloren gegaan tijdens de oorlog.

LCT(4) Landing Craft Tank Mk IV
De LST Mk IV’s kwamen in grote lijnen overeen met de Mk III’s. De Mk IV was echter wat breder en van een lichtere constructie. Gedurende de oorlog kwam men terug van de lichtere constructie en versterkte men de modellen. Productie liep van 1942-45 en de toegewezen nummers waren 500-1364. Tijdens de oorlog zijn er 39 verloren gegaan.

Technische gegevens:

Waterverplaatsing:	640 ton
Afmetingen:	Lengte 57,07 m Breedte 11,79 m Diepgang 1,36 m
Machinerie:	2 schachten Paxman dieselmotoren, 1000 bhp = 10 knp
Lading:	6-40 t voertuigen of 9-30 t voertuigen
Bewapening:	2-20 mm kanonnen
Bemanning:	12 man

LCF(4) Landing Craft Flak Mk IV
Een aantal Mk IV’s werd voorzien van een antiluchtdoelbewapening. Deze vaartuigen kregen de numers 19-46. Ze werden voorzien van 4 enkelloops pompoms en 8-20mm kanonnen. Gedurende de oorlog gingen er drie vaartuigen verloren.

LCT(R)(4) Landing Craft Tank (Rocket) Mk IV
Deze vaartuigen behielden hun originele nummers en werden voorzien van een kunstmatig dek waarop raketinstallaties werden aangebracht. Ze werden bewapend met 1044 5inch raketten of 936 voor tropische doeleinden die elektrisch ontstoken werden in salvo’s over een vaste afstand van 3500 yards. De vaartuigen maten 560 ton en hadden een bemanning van 17 of 18 man.

LCT(L)(4) Landing Craft Gun (Large) Mk IV
Diverse vaartuigen werden omgebouwd tot kanonneerboot, waarbij ze hun originele nummers behielden. Ze werden voorzien van 2 enkelloops 4.7inch BL en 7-20mm kanonnen, de bemanning bestond uit 76 man. De volgende nummers zijn omgebouwd: 680, 681, 687, 764, 811, 831, 893, 939, 1007 en 1062. Hiervan werden de nummers 687, 811 en 893 uitgeleend aan de Verenigde Staten. Totaal zijn er drie verloren gegaan tijdens de oorlog.

LCT(5) Landing Craft Tank Mk V
Het ontwerp van de LCT(5) begon nadat de Britten de Amerikanen verzochten om een Amerikaanse versie van een door Thornycroft ontworpen vaartuig voor de vervoer van tanks van ruim 30 meter lang dat in staat was om middelzware en zware tanks op een strand te zetten.
Volgens de specificatie van november 1941 moest het vaartuig in staat zijn om zes 10 ton trucks, drie 50 tons tanks of zes 27 ton tanks te vervoeren. Ze waren voornamelijk bedoeld voor het vervoer van voertuigen bij een invasie op het Europese vasteland, en zouden dus vanuit Groot-Brittannië opereren, waardoor ze niet in staat hoefden te zijn om over de oceaan te varen. Omdat Groot-Brittannië reeds de LCT Mk 1 t/m 4 in dienst had, werd het Amerikaanse vaartuig LCT(5) genaamd.
Van de LCT(5) werden er totaal 500 stuks gebouwd waarvan 172 stuks onder lend-lease naar Groot-Brittannië werden gestuurd, waar ze LCT Mk V werden genaamd. Gedurende de oorlog gingen er bij de Britten 29 van verloren.

Technische gegevens:

Waterverplaatsing:	283 ton
Afmetingen:	Lengte 34,80 m Breedte 9,96 m Diepgang 0,86 m voorkant 1,27 m achterkant
Machinerie:	3 schachten dieselmotoren, 675bhp = 8 knp
Lading:	4 middelzware of 3 zware tank of 150 ton goederen
Bewapening:	2-20mm kanonnen
Bemanning:	11 man

LCT(6) Landing Craft Tank Mk VI
De LCT(6) was een verlengde versie van de LCT(5), met hetzelfde laadvermogen. De LCT(6) had ook nog een secundaire functie, waarbij het vaartuig diende als een soort van brug voor het uitladen van een LST. De opbouw was aan de zijkanten geplaatst, en zowel de voor als achterkant kon middels een klep opengezet worden, waardoor deze tussen een LST en het strand geplaatst kon worden voor het ontschepen van voertuigen.
In totaal werden er 965 stuks gebouwd tussen 29 juni 1942 en 22 december 1944. De vaartuigen die de oorlog overleefden werden hernoemd naar LCU (Landing Craft Utility).
Van de LCT(6) werden er twee stuks onder lend-lease naar Groot-Brittannië gestuurd, waar ze LCT Mk VI werden genaamd.
De LCT was het kleinste vaartuig van de Amerikaanse marine dat individuele nummers kreeg zoals LCT1-1465.

Technische gegevens:

Waterverplaatsing:	309 ton
Afmetingen:	Lengte 36,30 m Breedte 9,96 m Diepgang 1,09 m voorkant 1,22 m achterkant
Machinerie:	3 schachten dieselmotoren, 675bhp = 8 knp
Lading:	4 middelzware of 3 zware tank of 150 ton goederen
Bewapening:	2-20mm kanonnen
Bemanning:	13 man

AMC(U)
Van de LCT(6) werden 6 vaartuigen omgebouwd voor het lokaliseren van objecten onder water in 1945 en kregen de benaming AMC(U)1-6.

LCT(7) Landing Craft Tank Mk VII
De Mk VII werd tijdens de ontwerpfase door de Verenigde Staten hernoemd naar LSM (Landing Ship Medium) vanwege de ontwerpgrootte van het dek, dat dubbel zo groot was als de overige LCT’s.

LCT(8) Landing Craft Tank Mk VIII
De Mk VIII was ontworpen door Thornycroft voor het Verre Oosten. Deze versie was groter, betrouwbaarder en had betere omstandigheden voor de bemanning. Dit type heeft de Tweede Wereldoorlog niet meer meegemaakt, en een groot aantal van de bestelde vaartuigen is ook nooit afgeleverd. Voor deze Mk VIII waren de nr.’s 4001-4200 gereserveerd. Ze werden gebouwd van 1945-47.

Technische gegevens:

Waterverplaatsing:	810 ton
Afmetingen:	Lengte 68,58 m Breedte 11,58 m Diepgang 1,45 m
Machinerie:	2 schachten Paxman dubbele dieselmotoren, 1760 bhp = 11,9 knp
Lading:	8-30t voertuigen en 42 man
Bewapening:	3-20mm kanonnen
Bemanning:	22 man

LCT(A) Landing Craft Tank (Armored)
Speciaal voor operatie Overlord (D-Day) werden er enkele LCT’s aangepast. Het waren voornamelijk LCT(5) ook wel Mk V genaamd die werden aangepast.
De boegdeur werd van 2” dik extra pantsermateriaal voorzien en extra plaatmateriaal ter bescherming van het stuurhuis, zodat deze LCT’s die als eerste het strand zouden bereiken op H-Hour ook bestand waren tegen vuurkracht van Duitse geschut op het strand. Deze modellen kregen dus een extra (A) achter de naam, en ze kregen een 2 voor het nr. LCT 214 werd dus LCT(A) 2214.

Naast de extra bepantsering werden er in de LCT ook houten schansen gemonteerd waardoor de tanks hoger stonden dan normaal. Op deze manier konden ze al vurend over de boegdeur het strand waar ze naar op weg waren onder vuur nemen.

De omgebouwde LCT’s waren voornamelijk in Groot-Brittannië aangepaste modellen, die tijdelijk voor de landing werden uitgeleend aan de Verenigde Staten. Er werden 16 LCT(A)’s ingezet bij Omaha Beach en 8 bij Utah Beach.

LCT(A) 2124 werd bij de D-Day landing zeker 10 keer geraakt door een 57mm kustbatterij. Het schip had nagenoeg geen last van deze treffers op het verlies van het anker en het lekken van brandstof na. Nadat de LST zijn tanks had afgezet op het strand keerde deze weer terug, waarbij het vaartuig een eindje uit de kust stil kwam te liggen vanwege zout water in de brandstof. Na het switchen van brandstoftank kon de LST gewoon zijn weg weer vervolgen.