De m.v. Acavus was een tot Merchant Aircraft Carrier omgebouwde olietanker van de Anglo-Saxon Petroleum Company (Shell). Het schip kwam als olietanker in 1935 in dienst. In 1943 werd het schip omgebouwd tot Merchant Aircraft Carrier en kwam in oktober 1943 als zodanig in dienst. Na de Tweede Wereldoorlog werd het schip weer ontdaan van haar vliegdek en voer het vanaf 1952 als m.v. Iacra. In 1963 werd het schip in Italië gesloopt.
Gebouwd door: |
Kiel gelegd: |
Te
waterlating: |
In dienst: |
Einde: |
Workman, Clark and Company, Belfast |
? |
24 november 1934[1] |
1935 |
18 april 1963 |
Bouwnummer : 536 |
||||
Ombouw: |
||||
Silley Cox & Co., Falmouth[2] |
||||
Indeling: |
Data: |
Naam: |
Eigendom: |
|
1935 |
m.v. Acavus |
Anglo-Saxon Petroleum Company |
||
oktober 1943[3] |
m.v. Acavus (MA) |
Anglo-Saxon Petroleum Company |
||
1946 |
m.v. Acavus |
Anglo-Saxon Petroleum Company |
||
1952 |
m.v. Iacra |
Societe Maritime Shell Francais |
Bij de bouw had het schip een lengte van 141,70 meter en een rompdoorsnede (breedte) van 18,10 meter. De diepgang bedroeg 8,40 meter. In aanleg had het schip een waterverplaatsing van 8.010 bruto register ton en 4.742 netto register ton[5]. Voor de aandrijving werd een 3.500 bhp (2.600 kW) Sulzer dieselmotor toegepast[6].
Tussen 1942 en 1943 werd het schip bij de werf Silley & Co in Falmouth tot MAC-schip omgebouwd[7]. De lengte nam hierdoor toe tot 146,60 meter en de breedte tot 18,90 meter. De diepgang werd 8,38 meter. In oktober 1943 kwam het schip in dienst. De waterverplaatsing was 16.000 BRT volgeladen en 8.000 BRT standaard geworden. Met een bewapening van een 102 mm QF Mk, IV kanon, twee 40 mm Bofors kanonnen en zes 20 mm Oerlikon kanonnen[8] kon het schip nog een snelheid van 11,5 knopen (21,3 km/u) bereiken.
Standaard kreeg het schip drie Fairey Swordfish toestellen, die op het dek werden meegevoerd. De omgebouwde olietankers hadden immers geen hangar. De toestellen hadden de beschikking over een vliegdek van 140,50 meter lang en 18,90 meter breed. Door de verbouwing kon het schip nog gebruik maken van ongeveer 90% van haar laadcapaciteit olie[9]. Vanwege haar rol als MAC-schip werd dit beperkt tot ruwe olie om zo risico op brand te minimaliseren[10]. Het schip bleef onder koopvaardijvlag en personeel varen. Alleen voor de vliegtuigen (piloten en onderhoudsmensen) was marine personeel aan boord.
Na de Tweede Wereldoorlog werd het schip weer ontdaan van haar vliegdek en ging het weer voor Shell als olietanker varen. In 1952 ging het schip over van de Britse rederij van Shell naar de Franse en kreeg het de naam m.v. Iacra. Als zodanig voer het schip tot het op 18 april 1963 bij La Seyne werd voor sloop werd aangeboden.
Technische gegevens: |
||
Naam: | m.v. Acavus / m.v. Acavus |
|
Callsign/Registratie: |
MA / 1163564 |
|
Bouwer: |
Workman, Clark and Company, Belfast |
|
Bouwnummer: |
536 |
|
Type/Klasse: |
Olietanker, MAC-schip /
Rapana-klasse |
|
Waterverplaatsing: |
8.010 ton (gross)[11] |
|
Lengte: |
141,70 meter (bouw) / 146,60
meter (verbouw) |
|
Breedte: |
18,10 meter (bouw) / 18,90 meter
(verbouw) |
|
Diepgang: |
8,40 meter (bouw) / 8,38 meter
(verbouw) |
|
Aandrijving: |
Sulzer dieselmotor[12] 3.500 bhp (2.600 kW) 1 schacht |
|
Snelheid: |
11,5 knopen (21,3 km/u)[13] |
|
Bewapening[14]: |
1x 102 mm QF Mk, IV kanon 2x 40 mm Bofors kanonnen 6x 20 mm Oerlikon kanonnen 3x Fairey Swordfish toestellen |
|
Bemanning: |
100 |
William Loughlin |
Captain |
1944 |
1946 |