Alec Coryton

Inleiding

Air Chief Marshal Sir Alec Coryton was vanaf april 1942 de bevelhebber van No.5 Group van Bomber Command. Hij werd door zijn collega’s gezien als een eersteklas leider, vaardig en met een grote kennis van zaken. Onder zijn leiding voerde No.5 Group een aantal bekende en gewaagde bombardementen uit, zoals het bombardement op Le Creusot op 17 oktober 1942. De succesvolle Coryton raakte echter vanaf 1943 in de vergetelheid, nadat hij uit zijn functie werd ontheven omdat hij te begaan zou zijn met zijn bemanningen.

Vroege carrière

William Alec Coryton werd op 16 februari 1895 geboren op het landgoed Pentillie in Cornwall. Hij was de vijfde van zes kinderen van William Coryton en Evelyn Parker. Het landgoed waar Alec opgroeide was al sinds de 18e eeuw in handen van de familie. Hij volgde onderwijs aan Eton en King’s College, Cambridge. Evenals zijn oudere broer John nam Alec bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog dienst in de Rifle Brigade. John was Captain in één van de brigades, terwijl Alec als Lieutenant in de 8th Brigade diende. Op 30 juli 1915 raakte Alec Coryton gewond tijdens de eerste Duitse aanval met vlammenwerpers tijdens de Tweede Slag om Ieper. In 1917 maakte hij echter de overstap naar het Royal Flying Corps. Toen het RFC opging in de nieuw opgerichte Royal Air Force verliet Coryton het leger voor een carrière bij de luchtmacht.

Vanwege zijn vaardigheid met motoren werd Coryton geselecteerd als instructeur. Bij No.40 Training Squadron leerde hij onder andere prins Albert (de latere Koning George VI) vliegen. Na zijn beginperiode als instructeur werd hij in december 1920 Flight Commander bij 31 Squadron in India, waar hij samen diende met Arthur Harris. Coryton bouwde een vriendschap op met de latere bevelhebber van Bomber Command. Na vier jaar keerde hij terug naar Engeland. Hier bekleedde hij eerst een functie op het hoofdkwartier van de Inland Area van de Air Staff. Later werd hij gepromoveerd tot Squadron Leader en kreeg hij het bevel over 16 Squadron in 1925. In een poging verder carrière te maken binnen de luchtmacht studeerde Coryton tussen 1928 en 1932 aan de School of Army Co-operation en de Senior Officer’s School in Sheerness. Het leverde hem een nieuwe functie op bij de Air Staff, ditmaal op het departement operaties en inlichtingen. In 1938 werd hij plaatsvervangend Director of Operations. In deze functie kreeg hij de rang van Group Captain.

Tweede Wereldoorlog

Tijdens het eerste gedeelte van de Tweede Wereldoorlog bleef Alec Coryton enigszins op de achtergrond. Wel klom hij op tot de rang van Air Commodore. Op 25 april 1942 nam hij het bevel over No.5 Group van Bomber Command over van Air Vice Marshal John Slessor. Deze Group kreeg als eerste de beschikking over de nieuwe Lancaster bommenwerpers. Onder het bevel van Coryton voerde No.5 Group enkele bekende en gewaagde missies uit. Zo nam de Group deel aan de eerste ‘Thousand Bomber Raid’, het bombardement op Keulen in de nacht van 30 op 31 mei 1942 (Operatie Milennium). In oktober van datzelfde jaar werden twee gewaagde operaties bij daglicht ondernomen, waarvoor speciaal voor de Group van Coryton was gekozen. Op 17 oktober 1942 voerden 94 Lancasters een bombardement op Le Creusot in Frankrijk uit en een week later, op 24 oktober, vielen 74 Lancasters Milaan aan. In de week tussen deze twee operaties, gedurende de nacht van 22 op 23 oktober, keerden de 85 bommenwerpers van de Group die Genua in Italië hadden gebombardeerd zonder verliezen terug. Voor een aanvalsmacht van deze omvang was dit een uitzonderlijke prestatie.

De successen van No.5 Group konden op bewondering rekenen van de bevelhebbers van de andere Groups en ook van de bevelhebber van Bomber Command, Air Marshal Sir Arthur Harris. Coryton bouwde op deze manier een goede reputatie op binnen Bomber Command. Hij werd door zijn collega’s gezien als een eersteklas bevelhebber. Toch verdween hij korte tijd later vrij geruisloos van het toneel. Hoewel Harris grote bewondering had voor de prestaties van Coryton, begon hij zich steeds meer zorgen te maken over de groeiende en aanhoudende meningsverschillen bij de planning van nieuwe operaties. Coryton maakte zich zorgen over het lot van zijn bemanningen en was dan ook een groot tegenstander van bijvoorbeeld kleinschalige aanvallen op Berlijn. Volgens hem hadden deze ‘politieke aanvallen’ weinig strategisch nut, terwijl de risico’s voor de bemanningen enorm waren. Hij wilde zijn manschappen niet onnodig opofferen. Harris ergerde zich aan deze houding. In februari 1943 weigerde Coryton om zijn bemanningen in slechte weersomstandigheden naar de Ruhr te sturen. Coryton zag geen heil in de kleinschalige aanval die volgens Harris bedoeld was ‘om de Duitsers wakker te houden’. Nu was de maat vol voor Harris, die Coryton uit zijn functie onthief en verving door Air Vice Marshal Ralph Cochrane. Harris verklaarde zijn keuze in een persoonlijke brief aan Coryton: "Ik heb je er herhaaldelijk aan herinnerd dat ik degene ben die aangeeft wat er wordt gedaan, wanneer en in grote lijnen hoe; en jij degene bent om het uit te voeren. De verantwoordelijkheid voor de uitkomst is de mijne en de mijne alleen. Je kunt de gedachte aan slachtoffers niet aan. Je hebt gefaald om de morele verantwoordelijkheid die niet de jouwe is af te stoten."

Harris maakte aan Air Chief Marshal Sir Charles Portal, de bevelhebber van de Royal Air Force, duidelijk dat zijn team niet langer goed kon functioneren wanneer er iemand uit de pas liep. Volgens hem was er geen noodzaak voor een negatief verslag over Coryton en zouden er diverse functies zijn waar zijn kwaliteiten tot hun recht kwamen. Coryton werd overgeplaatst naar het Midden Oosten. In 1944 kreeg hij het bevel over de 3rd Tactical Air Force. Aan het einde van datzelfde jaren werd hij bevelhebber van de RAF in de Bengalen en Birma. In februari 1945 werd hij Air Marshal op het hoofdkwartier van de RAF in Birma en was hij tegelijk Assistent Air Commander bij het Eastern Air Command.

Na de oorlog

Deze functie behield hij tot oktober 1945. Hierna keerde hij terug naar Groot-Brittannië en kreeg de leiding over de afdeling Research and Development op het Ministerie van Vliegtuigproductie. In 1946 maakte hij promotie tot Air Marshal en kreeg hij een positie op het Ministerie van Bevoorrading. Vanaf mei 1950 bekleedde hij de rang van Air Chief Marshal. Een jaar later verliet hij de Royal Air Force.

Coryton werd afdelingsdirecteur bij de British Aeroplane Company, waar hij in 1955 uiteindelijk directeur zou worden. Toen het bedrijf opging in Bristol Siddeley Engines Limited werd hij adjunct-directeur. In 1964 ging hij met pensioen.

Sir William Alec Coryton overleed op 20 oktober 1981 in Langton Matravers in Dorset. Hij werd 86 jaar.