Julian Aaron Cook werd op 7 oktober 1916 geboren in Mount Holly, Rutland County, Vermont in de Verenigde Staten van Amerika (VS). Hij was het jongste kind van Nelson Pingrey Cook en Honora Gallagher, en had nog vijf broers en drie zussen. Over zijn jeugd is verder weinig bekend. Hij startte zijn militaire carriere als in 1936 als cadet aan West Point Military Academy. Hij rondde daar zijn officiersopleiding af in 1940 en werd als 2de lieutenant infantry aangesteld bij de 9th Division in Fort Bragg. In 1941 stapte hij vrijwillig over naar de Airborne Forces. In maart 1942 rondde hij zijn paraopleiding af en daarna werd hij bij 504th Parachute Infantry Regiment geplaatst als regimental Adjutant. Daar werd hij bevorderd tot kapitein waarna hij plaatsvervangend commandant werd van het 3rd Battalion van dat regiment.
In maart ’43 werd hij majoor en kreeg de functie van hoofd Sectie S4(logistiek) van het 504th PIR. Op 12 juli van dat jaar sprong Julian boven Sicilië (operatie Husky) en ontsnapte ternauwernood aan de dood bij het incident waarbij enkele tientallen transportvliegtuigen door eigen troepen werden neergeschoten. Hij raakte gewond door granaatscherven in zijn zij en een dij. Toch weerhield dat hem niet om ook zijn tweede combat jump te maken bij de landing bij Salerno (operatie Avalanche) in september 1943. In januari 1944 werd Julian met zijn regiment ingezet bij de amfibische landing bij Anzio (operatie Shingle). De rest van de 82nd Airborne Division was inmiddels al naar Engeland verplaatst. 504th PIR, met Julian, voegde zich in april 1944 weer bij hun divisie, maar het regiment had zoveel verliezen geleden dat het niet werd ingezet voor D-Day in Normandië.
In september 1944 werd Cook, inmiddels commandant van het 3rd Battalion, ingezet tijdens operatie Market Garden in de omgeving van Nijmegen. Het 504th PIR voerde de opdracht uit om de bruggen over de Maas en het Maas-Waalkanaal te veroveren. Nadat diverse aanvallen op de Waalbruggen niet succesvol waren werd het stoutmoedige plan opgepakt dat het bataljon van Julian met bootjes de rivier over moest steken om de noordelijke opritten van de bruggen te veroveren. Onder moordend vuur voerde zijn bataljon, met grote verliezen, deze opdracht uit en werden de bruggen in de avond van 20 september 1944 veilig ingenomen. Hiervoor kreeg hij naderhand, naast een Distinguished Service Cross, de Militaire Willemsorde klasse 4 toegekend. Na twee dagen op de noordoever van de Waal hevige gevechten te hebben gevoerd, werd zijn eenheid teruggetrokken naar de zuidoever om daarna nog tot half november de oostflank van Nijmegen te verdedigen.
Op 14 november 1944 werd de 82nd Airborne Division teruggetrokken naar Noord-Frankrijk, omgeving Reims/Mourmelon, om daar te herstellen. Daar kregen de regimenten weer nieuwe paratroopers ter vervanging van de geleden verliezen. Nadat de Duitsers hun verrassende tegenoffensief op 16 december 1944 in de Ardennen begonnen, werd de Cook, inmiddels bevorderd tot lieutenant colonel, met zijn 3rd Battalion, 504th PIR en de rest van de 82nd in allerijl naar de Ardennen verplaatst om aldaar de Duitse opmars te stoppen. Het 504th PIR, Julians bataljon, wist nabij Cheneux de bruggen over de Ambleve te veroveren en de Duitse opmars zo definitief te stoppen. Het regiment leed hier zware verliezen. Daarna wist Julians bataljon, met zijn regiment, enkele Duitse aanvallen af te slaan, onder andere bij Bra om vervolgens de complete westoever van de Salm-rivier in handen te krijgen. Eind januari 1945 trok de 82nd Airborne Division op naar de Siegfried linie om deze in begin februari, ondanks grote verliezen, succesvol te kraken. De volgende maanden trok Julian met zijn troopers verder Duitsland in om uiteindelijk in begin mei 1945 in de omgeving van Ludwigslust te worden geconfronteerd met de gruwelijkheden waar het Nazi-regime toe instaat was gebleken. Julians mannen stootte op concentratiekamp Wöbbelin. Na de capitulatie van de Duitsers bleef Cook met het regiment in Duitsland en werd de 82nd Airborne Division deel van de bezettingsmacht in en rond Berlijn. Eind november werd de divisie afgelost en keerden de troopers, met Julian Cook, via Engeland op 3 januari 1946 terug in de Verenigde Staten.
Julian zou nog tot 1968 in dienst blijven en diverse functies vervullen. Hij ging toen als Colonel (full bird) met militair pensioen. Daarna werd hij lid van het Hof van Beroep van de staat South Carolina.
Voor wat betreft zijn privéleven is bekend dat hij op 14 augustus 1946 in het huwelijksbootje stapte met zijn geliefde, Ruth Mary Flynn. Ze zouden twee zoons en twee dochters krijgen. Zijn oudste zoon, James E. Cook, onthulde op 19 september 2022 een plaquette die bevestigd is bij de ingang van een appartementencomplex dat naar zijn vader is vernoemd.
Julian Aaron Cook stierf op 73-jarige leeftijd op 19 juni 1990 na een langdurige strijd tegen de ziekte van Parkinson, in Columbia, Richland County, South Carolina. Hij ligt begraven op de Pleasant View Cemetery, in Ludlow, Windsor County, Vermont, de Verenigde Staten van Amerika.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!