Tijdens het Ardennenoffensief (16 december 1944 - 25 januari 1945) werden op grote en kleine schaal heldendaden verricht. Een gigantische Duitse aanvalsmacht verraste de daar in de donkere, koude Ardennen gelegen Amerikaanse troepen. Met de moed der wanhoop, vertwijfeling en heroïsche vastberadenheid werd op vele plaatsen standgehouden. Desondanks was de paniek enorm en de Duitse dadenkracht zo overweldigend dat vele eenheden onder de voet gelopen werden of moesten terugtrekken. Het Amerikaanse opperbevel begreep al spoedig de urgentie van dit offensief en gooide alle eenheden in de strijd die op dat moment enigszins in de buurt van Zuid-Belgie en Luxemburg zaten, met als doel: het tegenhouden van de Duitse aanvalsgolf.

Zo werden er onder andere drie Airborne-divisies in de strijd gegooid (de 17de, 82ste en 101ste Airborne). De 101ste Airborne werd met spoed per truck naar Bastogne gebracht en de 82ste Airborne ging richting St. Vith. Dit gebeurde al op 18 december. De 17de Airborne arriveerde op 4 januari 1945 in het frontgebied.

Frank van Lunteren, expert op het gebied van het 504th Parachute Infantry Regiment (onderdeel van de 82ste Airborne) en schrijver van het boek ‘The Battle of the Bridges - The 504th Infantry Regiment in Operation Market Garden’, volgt in zijn nieuwste boek deze eenheid in (de aanloop van) haar strijd tegen niet de minste tegenstander: de legendarische Joachim Peiper (1915-1976) en zijn SS-Kampfgruppe.

Aan de vooravond van de Battle of the Bulge was het 504th PIR aan het herstellen en bijkomen van haar succesvolle inspanning tijdens operatie Market Garden. Er waren daar echter ook flinke verliezen geleden en de eenheid likte haar wonden, zou opnieuw worden uitgerust en kreeg ook vervangers voor diegenen die waren gesneuveld of anderszins uitgeschakeld. De eenheid lag in Noord-Frankrijk toen zij vernam over de Duitse aanval.

Gehaast, met meename van alles wat bruikbaar was, werden de parachutisten in vrachtwagens geladen en naar het front gebracht. Onder leiding van kolonel Tucker was de eenheid in staat om binnen twee dagen de tegenaanval in te luiden tegen de Waffen-SS-eenheden van Joachim Peiper.

Wat Van Lunteren op aangrijpende wijze en met oog voor detail vervolgens beschrijft geeft een beeld van opoffering en kameraadschap, maar ook van de ellende en smerigheid van oorlog. Talloze persoonlijke anekdotes en belevenissen worden door Van Lunteren opgetekend uit de monden van hen die er bij waren. Hij beschrijft hoe de eenheid in Werbomont, Cheneux en Bra-sur Lienne op keiharde wijze strijd moest leveren tegen een zeer sterke vijand, maar ook tegen de weersomstandigheden. De lezer wordt meegesleurd in de dramatiek van de gevechten. Nergens wordt het verhaal overdreven theatraal; het is juist de realiteit, de eenvoud van de onmenselijkheid die de lezer bij de keel grijpt. Middenin al deze ellende proberen de mannen tóch de menselijke maat te behouden. Ook hiervoor heeft Van Lunteren aandacht.

Met het tegenhouden van Kampfgruppe Peiper is het nog niet voorbij voor het 504th PIR. Van Lunteren volgt de eenheid verder bij het terugdringen van de Duitsers in de richting van de Siegfriedlinie waar ze op 2 februari (!) doorbreekt. Maar ook dan is het nog niet voorbij; de eenheid wordt van de ene hel in de andere gestuurd: het Hürtgenwald, het bosrijke gebied iets buiten Aken waarin de afgelopen maanden al vele duizenden Amerikanen gesneuveld zijn. Ook hier zal de eenheid haar waarde bewijzen, maar ook verliezen te betreuren hebben.

Op 21 februari 1945 is de eenheid, of eigenlijk de restanten van de eenheid, weer terug bij het vertrekpunt (Kamp Sissonne, Noord Frankrijk) waar het voor haar is begonnen op die donkere dag in december 1944.

Het boek van Van Lunteren is een collectorsitem. ‘Blocking Kampfgruppe Peiper’ is een soort van testament van de heroïsche strijd die heeft plaatsgevonden in het laatste half jaar van de Tweede Wereldoorlog in Europa. Het is duidelijk dat Van Lunteren veel tijd en werk in onderzoek gestoken heeft. De persoonlijke getuigenissen die hij uit de monden van betrokkenen heeft opgetekend zijn onbetaalbaar. Daarnaast maken foto’s, kaarten en verdere additionele informatie in de verschillende bijvoegsels het beeld overzichtelijk en compleet. Het boek geeft niet alleen een goed beeld van de 504th PIR, maar vergeet niet ook de vijand te beschrijven.

Er zijn de afgelopen jaren al vele boeken verschenen die het wel-en-wee van een bepaalde eenheid tijdens de Tweede Wereldoorlog beschrijven. Denk dan bijvoorbeeld aan het boek ‘Band of Brothers’ van Stephen Ambrose en de boeken van George Koskimaki, Robert Kershaw en Donald Burgett. Dit boek verdient duidelijk een prominente plek in dat rijtje en is derhalve een ware aanrader.