Goede Oostfront-oorlogsfilms zijn zeldzaam.
Cross of Iron en Stalingrad zijn twee van die films.
In het moderne tijdperk van computersimulaties en films met veel special effects volgde Enemy at the Gates na films als Saving Private Ryan, When Trumpets Fade en The Thin Red Line. Een hele nieuwe generatie maakt door deze films op een realistische wijze kennis met de Tweede Wereldoorlog en alle bijkomende verschrikkingen.

Enemy at the Gates schetst een grauw en somber beeld van de slag om Stalingrad.
Russische soldaten die als ratten door hun superieuren de dood in worden gejaagd.
Per twee soldaten wordt er één geweer uitgereikt, een weinig illusies biedend perspectief voor de jonge Vassili Zaitsev die nog geen halve dag in Stalingrad is.

Wonder boven wonder blijft hem de dood bespaard en ontmoet hij de politiek officier Danilov die de werkelijke waarde van de voormalige schaapsherder en wolvenjager inziet.
Vassili treedt toe tot de elite der scherpschutters die het voorzien heeft op Duitse Officieren.

De Duitsers laten één van hun beste scherpschutters, Major Konig (Ed Harris), naar Stalingrad komen om de strijd met Zaitsev te beslechten.

Net als Pearl Harbor heeft deze film een sub-plot over een onmogelijke liefde in een chaotische oorlog, en is er een stukje zelfopoffering van het derde wiel aan de wagen.

Ed Harris bewijst in deze oorlog dat hij ook een minder sympathieke rol neer kan zetten, en Rachel Weisz is een stuk serieuzer dan in de twee Mummy-films waar ze de hoofdrol in speelt. Jude Law speelt Vassili Zaitsev, de gewone soldaat die mede door de politieke propaganda uitgroeide tot held van de Sovjet Unie.
Noemenswaardig is ook de verschijning van Nikita Chroetsjov, die als legerleider later uit zou groeien tot de leider van de communistische partij in de Soviet Unie en ten tijde van de Cuba Crisis lijnrecht tegenover het Amerika van John F. Kennedy zou komen te staan.

Enemy at the Gates heeft alles wat het een topfilm maakt; een goede cast, een redelijk verhaal tegen een sterke historische achtergrond. Bovendien schitterende massale scènes, grootse decors en vergezichten waar computers maanden aan hebben moeten knutselen. Eén van de hoogtepunten van de film speelt zich af in het perfect nagebouwde historisch pand van Univermag. Een ander speelt zich af in één van de vele half verwoeste fabrieken die Stalingrad rijk was.

Enemy at the Gates is een film die balanceert tussen een indrukwekkend klassiek epos en een liefdesverhaal. Op die manier is de film voor meerdere doelgroepen geschikt.
Waar Saving Private Ryan hard en realistisch is, en The Thin Red Line zich te buiten gaat aan de psychische aspecten van de Tweede Wereldoorlog, hebben Pearl Harbor en Enemy at the Gates een romantische ondertoon.

De muziek is van topcomponist James Horner, die reeds menig topfilm van een onvergetelijke muzikale jas voorzag.