Na de film “Days of Heaven” liet Terrence Malick maar liefst 20 jaar niets meer van zich horen. Maar toen hij zich terugtrok uit zijn kluizenaarsbestaan stonden de acteurs in de rij om in zijn nieuwe film te kunnen spelen. Een groot scala aan bekende acteurs werd geselecteerd, waarvan er een aantal het witte doek niet eens bereikte. Acteurs als Mickey Rourke, Bill Pullman, Viggo Mortensen, Jason Patric, Martin Sheen en Billy Bob Thornton zagen hun rol compleet uit de film geknipt worden en gevestigde namen als George Clooney en John Travolta kregen uiteindelijk kleine niets betekenende rollen. In plaats daarvan wordt de film gedragen door relatief onbekende acteurs zoals Jim Caviezel, Elias Koteas en Ben Chaplin.

Het verhaal van de film gaat over een compagnie van de Amerikaanse landmacht, “C” van Charlie genaamd, die deelneemt aan de campagne op het eiland Guadalcanal rond 1942-1943. De compagnie onder leiding van luitenant kolonel Gordon Tall (Nick Nolte) moet een Japanse Heuvel proberen in te nemen. Het uiteindelijke doel is het innemen van een vliegveld dat verscholen ligt in de jungle. We volgen de strijd vanaf de landing, gevolgd door maanden van bloedige en uitputtende gevechten, patrouilles in de jungle, rustperiodes en uiteindelijk het vertrek van de overlevenden.

Hierbij wordt een aantal personages gevolgd. In het bijzonder de personages van soldaat Witt (Jim Caviezel) en soldaat Jack Bell (Ben Chaplin). De eerstgenoemde is een soms wat dromerige soldaat die in het begin van de film onder zijn dienstplicht probeert uit te komen door samen met een andere soldaat op een eiland in de Stille Zuidzee te bivakkeren. Uiteindelijk kiest hij er wel weer voor om mee te vechten met zijn 'geliefde' Charlie Compagnie. De andere soldaat, Jack Bell, is een soldaat die maar voor één doel lijkt te vechten, en dat is de terugkeer naar zijn vrouw. In flashbacks zien we zijn intense liefdesrelatie met zijn vrouw. De poëtische woorden die bij zijn herinneringen op de kijker worden afgevuurd zijn prachtig en ondersteunen tegelijkertijd de kracht van de relatie.

Naast deze twee karakters vertelt de film ook nog het verhaal tussen luitenant kolonel Gordon Tall (Nick Nolte) en de eigenzinnige kapitein James Staros (Elias Koteas). Nadat Staros heeft gezien dat de heuvel bijna niet in te nemen is en zijn mannen voor zijn ogen afgeslacht worden, zet hij de aanval stil. Dit leidt tot een heftige confrontatie tussen Tall en Staros wat uiteindelijk de kop zal kosten voor Staros die door veel van zijn mannen als een soort vaderfiguur wordt gezien.

In veel recensies over deze film zal je bijna altijd de vergelijking tegenkomen met “Saving Private Ryan”. Deze fysieke film van Spielberg sloeg het publiek lam terwijl het grote publiek zich niet kon identificeren met de oorlog die Malick visualiseerde. De waanzin van oorlog wordt in deze film meer vanuit een poëtisch oogpunt verteld terwijl “Saving Private Ryan” de kijker op een directere manier benadert. Welke van deze twee films beter is zal voor iedereen verschillen, maar het blijft een feit dat deze twee films van een totaal ander kaliber zijn.

Soms als film niet helemaal gelukt maar als kunstwerk is “The Thin Red Line” een geweldig succes. Oorlog en natuur zijn nog nooit zo goed in verband gebracht zoals bij dit drie uur durende epos. Dat is ook meteen de reden dat sommige mensen zich niet kunnen vinden in deze film. De lange zit en de vele shots van de natuur waren voor het grote bioscooppubliek saai en soms slaapverwekkend, terwijl de echte filmhuis freaks smulden van dit goed staaltje kunst van Malick.

Het camerawerk is verbluffend, vooral de shots van het zonlicht dat door de torenhoge bomen naar beneden schijnt zijn indrukwekkend. Het is alsof God deze vreemde diersoort gadeslaat bij hun drang naar vernietiging van al het goede in de wereld waar ze voor vechten, zich afvragend waartoe de vrije wil heeft geleid.

De film werd voor diverse prijzen genomineerd waaronder de Oscar voor beste script, beste regie en beste film, maar kreeg jammer genoeg niets. Het is een film die niet door iedereen werd begrepen maar op mij persoonlijk liet de film een grote indruk achter. Na “Apocalypse Now” is dit wat mij betreft de allerbeste oorlogsfilm die er ooit gemaakt is.