Een oorlogsfilm van een heel ander kaliber.
De hoofdrolspeler is geen soldaat die uit overtuiging de vijand te lijf gaat.
Hij wil overleven, zorgen dat hij niet neergeschoten zal worden op het bosrijke slagveld !

Het verhaal neemt ons mee terug naar het najaar van 1944.
De landing in Normandië is reeds maanden achter de rug en de Amerikanen staan voor de Siegfriedlinie, bij het 'Hurtgen Forest', op de grens van België en Duitsland.
Het doel is om zo snel mogelijk door te stoten naar Berlijn en thuis te zijn voor Kerstmis. Dit zou mogelijk moeten zijn want Parijs is immers al bevrijd en het offensief tegen de Duitse bezetters verloopt redelijk voorspoedig.

Hoe anders is de realiteit. De brug die veroverd moet worden ligt in het schootsveld van een batterij Duitse 88mm kanonnen en wordt bovendien bewaakt door tanks. Het bos richting de brug is bezaaid met 'Bouncing Betty's', Duitse S-mijnen, en onderdelen van de 28ste infanteriedivisie verliezen 150 van de 200 ingezette troepen.
Soldaat David Manning (Ron Eldard) komt als enige overlevende na een 'push' (aanval) van zijn onderdeel uit het bos terug. Gewantrouwd door sommigen wordt hij pardoes tot sergeant gebombardeerd en krijgt hij een groep nieuwelingen onder zijn hoede. Zijn verzoek om op grond van een 'sectie 8' (geestelijk labiel, gevechtsmoe) naar huis te worden gestuurd kan door zijn commandant niet gehonoreerd worden; het objectief is de brug veroveren en de kersverse sergeant is slechts één van de pionnetjes in het spel.

Door de ogen van Warren Sanderson (Zak Orth) zien we de eerste ervaringen van de groentjes die onder sergeant Manning dienen.
Angst, onzekerheid en een totaal gebrek aan zelfvertrouwen vieren hoogtij.
Zoals de hospitaalsoldaat tegen Warren zegt, als deze voor het eerst plaats neemt in een schuttersput; 'Welcome to the Death Factory'.

De film laat de totale chaos zien die in alle gelederen van het leger toeslaat.
Officieren die door hun meerderen tot onmogelijke prestaties worden aangezet.
Soldaten die worden neergeschoten door hun eigen officieren als ze in blinde paniek de verkeerde kant oprennen.

Geen fraaie zonnige plaatjes in deze film, geen ontspannen soldaten of romances.
Een kil, mistig en grauw decor van modder, rook en een bijna tastbare spanning.
Geen grote massascènes of met de computer toegevoegde speciale effecten.
De vijand is lang onzichtbaar totdat hij uit de mist opdoemt.

Deze film zal u op het puntje van uw stoel houden.
Het lied tijdens de aftiteling zal u verbazen.