Hoewel deze autobiografie eigenlijk over de Tweede Wereldoorlog gaat, begint het verhaal eerder. Herbert Maeger woont met zijn ouders in een voorheen Duits gebied dat na de Eerste Wereldoorlog behoort tot België. De auteur krijgt bij geboorte dus de Belgische en de Duitse nationaliteit. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog leidt dit tot conflicterende belangen, doordat Maeger zich zowel Belgisch als Duits beschouwt en voor- en nadelen in beide landen ziet. Na de Duitse inname van België, wordt hij als jongeman in maart 1941 onder druk gezet om in Duitse militaire dienst te gaan. Er wordt extra pressie uitgeoefend, omdat zijn moeder zich negatief heeft uitgelaten over Adolf Hitler. Om zijn politieke steun te getuigen, zou het voor hemzelf raadzaam zijn om als vrijwilliger bij de SS te gaan. Omdat hij toch al opgeroepen was, besloot Maeger om in dienst te gaan van de Waffen-SS; hij kwam terecht bij de 1. SS-Panzer-Division Leibstandarte Adolf Hitler.

Maeger neemt deel aan de strijd aan het Oostfront, vecht in Italië, raakt gewond. Hij is intelligenter dan enkele van zijn meerderen, die dat niet waarderen. Uiteindelijk komt hij in aanmerking voor een opleiding tot arts, maar zijn eigenzinnige houding brengt hem in de problemen waardoor hij ingedeeld wordt bij een strafeenheid: de 36e Grenadier-Division van de Waffen-SS, bekend als de Dirlewanger-brigade. Binnen deze strafeenheid wordt hij in mei 1945 gevangengenomen door de Russen. Hij wordt overgebracht naar een gevangenenkamp en in augustus 1945 vrijgelaten.

Maeger schrijft in zijn boek over zijn ervaringen, waarbij de conflicten in zijn identiteit naar voren komen. Zo was hij niet ideologisch gemotiveerd en heeft hij nauwelijks respect voor soldaten die niet aan de strijd deelnemen. De kans om officier te worden laat hij passeren, omdat een volle overtuiging van het nationaalsocialisme ontbreekt en hij dus niet mannen naar hun dood wil sturen. In plaats daarvan volgt hij een artsenopleiding. Op andere momenten is hij slimmer dan zijn meerderen, wat hem in de problemen brengt. Over een luitenant waaronder hij dient schrijft hij dat de man op zoek was naar Walhalla en daarom dus geen capabele officier was. Er zijn ook komische situaties, zoals wanneer bijvoorbeeld een Russische aanval in scène wordt gezet, om extra bevoorrading te krijgen.

Interessant is de vergelijking met een andere autobiografie van een Waffen-SS’er, die ook diende bij de 1. SS-Panzer-Division Leibstandarte Adolf Hitler. Recentelijk is bij Pen & Sword een herdruk verschenen van de autobiografie van Werner Kindler, "Obedient Unto Death". Beide soldaten dienden in dezelfde eenheid, maar hebben heel verschillende werken afgeleverd. Zo is Kindler duidelijk trots op zijn dienst en onderscheidingen, terwijl Maeger daar duidelijk minder trots op is en soms zelfs de draak ermee steekt. Opvallend is ook dat Maeger misdaden vermeldt die door zowel Duitsers als Russen worden gepleegd, zoals het neerschieten van gevangenen, terwijl Kindler enkel geallieerde misdaden beschrijft. Kindler heeft ook een sterkere band met zijn eenheid en beschrijft die ook uitgebreid in zijn werk, terwijl Maeger dit minder doet. Beide mannen hadden ook andere relaties met de officieren waaronder zij dienden. Dit verschil kan mede verklaard worden doordat Maeger in dienst bij de Waffen-SS moest gaan, terwijl Kindler als vrijwilliger zich had aangemeld. Hij had het idee dat hij diende bij een elite-eenheid, terwijl Maeger dat anders ervoer. Ondanks dat beide mannen dus dezelfde veldslagen hebben meegemaakt, leveren zij hele andere boeken af.

Uiteindelijk keert Maeger na de Tweede Wereldoorlog niet terug naar België, omdat zijn paspoort is ingetrokken tijdens een rechtszaak die tegen hem werd gevoerd. Hij had immers tijdens de Tweede Wereldoorlog de wapens opgenomen tegen de Belgische staat en de geallieerden. Hij vestigde zich daarop in Duitsland. Hij schrijft ook hartelijk over diverse vrienden en kennissen die hij heeft gemaakt. Zijn kameraden zijn ook de voornaamste mensen voor wie hij vecht.

Maeger heeft een prettig leesbare en persoonlijk narratief geschreven. Hij vertelt uitgebreid over zijn ervaringen en probeert niet om het nationaalsocialisme te verdedigen of om zijn gelijk te halen. Doordat hij een ongemotiveerde houding had en een dubbele nationaliteit, heeft hij de oorlog op een andere manier beleefd dan veel andere soldaten.