“Sinds ik het meisje heb gevonden dat het graf van mijn zoon heeft geadopteerd en ik haar kan schrijven, voelt de last van het verdriet veel minder zwaar.” Het is een van de vele reacties van Amerikaanse nabestaanden die je de invloed van het Margratense adoptieprogramma doen beseffen. Al vanaf de aanleg van de begraafplaats is het mogelijk om een graf te adopteren en te verzorgen. Alle graven zijn momenteel geadopteerd, evenals een groot aantal namen op de ‘Wall of Missing’. Het programma groeide in Nederland en de Verenigde Staten uit tot een fenomeen en is vandaag de dag nog altijd zeer populair. Nu is er ook een boek verschenen over de geschiedenis van het adoptiefenomeen: De Margraten Boys, geschreven door Peter Schrijvers.

Schrijvers is een Belgische historicus die Amerikaanse geschiedenis doceert in Sydney. Zijn specialisatie is militaire en diplomatieke geschiedenis. Hij schreef al meerdere boeken over de Tweede Wereldoorlog. De bekendste hiervan zijn “De hel die Europa heet” en “Wreed als ijs”. Zijn vorige boek, “Bloody Pacific”, werd bekroond met de Outstanding Academic Book Award. Momenteel werkt Schrijvers aan een boek over de Slag om Bastogne.

Reeds in 2008 begon Schrijvers aan zijn onderzoek voor De Margraten Boys. Hij deed een oproep via de Stichting Adoptie Graven Amerikaanse Begraafplaats Margraten aan adoptanten om hun verhalen en ervaringen met hem te delen. Het leverde hem meer dan 1200 reacties op, die de basis vormden voor zijn boek. Deze informatie vulde hij aan met divers archiefmateriaal.

In De Margraten Boys wordt het ontstaan en de ontwikkeling van het adoptieprogramma beschreven. Ook probeert Schrijvers daar waar mogelijk parallellen te trekken tussen het programma en de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten. Bijvoorbeeld de invloed van de Koude Oorlog, de Vietnamoorlog en de terroristische aanslagen op de houding van adoptanten. Dit alles wordt afgewisseld met bijzondere verhalen en ervaringen van adoptanten en nabestaanden van de Amerikaanse soldaten, waardoor een boeiend en afwisselend verhaal ontstaat. Bijvoorbeeld het verhaal van een 22-jarige jonge vrouw uit Gronsveld die na een bericht in Amerikaanse kranten tientallen verzoeken kreeg vanuit de Verenigde Staten om foto’s van graven te maken. Meerdere malen toog zij op de fiets naar Margraten en zelfs Henri-Chapelle om met een geleende camera foto’s te maken. Met hulp van haar ouders en kennissen wist ze de kostenpost van de grote hoeveelheid postzegels te dekken.

Het boek blijkt nauwelijks overlappingen te hebben met de uitgave “Kruizen in de wind” van Joseph Shomon, een ander bekend boek over de Amerikaanse begraafplaats bij Margraten. Schrijvers gaat namelijk nauwelijks in op de aanleg van de begraafplaats. Hoewel de aanleg en de oprichting van het adoptieprogramma met elkaar in verband staan, richt hij zich nadrukkelijk op het laatste. Het boek werd oorspronkelijk geschreven in het Engels en later pas vertaald naar het Nederlands. Hier is echter niets van te merken in deze uitstekende vertaling.

Het adoptieprogramma is door de jaren heen altijd populair geweest, ook nu nog. Het boek van Schrijvers maakt duidelijk waarom. De bijzondere verhalen die hij beschrijft geven een goed beeld van de speciale banden tussen adoptanten en nabestaanden die hierdoor zijn opgebouwd. De Margraten Boys geeft daarnaast inzicht in de geschiedenis en de achtergronden van het adoptiefenomeen en is daarmee een aanrader voor elke adoptant en geïnteresseerde in de adoptie van oorlogsgraven.