Kriegsverdienstkreuz 2.Klasse

Op 18-10-1939 introduceerde Hitler een serie van deze kruizen, waaronder ook de soort gelijkwaardige versie met zwaarden. Hitler had een reeks van onderscheidingen nodig om de burgerversie van het Eiseren Kreuz (EK) te vervangen. Het Kriegsverdienstkreuz (KVK) kon worden uitgereikt aan iedereen, man of vrouw, die bijdroeg aan de oorlogsinspanning vanwege moed en dienstverlening, die niet direct in verbinding stond met militaire acties. Van frontlijn troepen tot Generale Staf, van Hitler Jugend tot op leeftijd zijnde industrieël en van fabrieksarbeider tot ervaren academicus, iedereen kon ervoor in aanmerking komen. Niet-Duitsers en zelfs Joden die aan speciale projecten in de concentratie kampen werkten hebben deze onderscheiding ontvangen. Hierdoor verscheen de onderscheiding in meerdere uitvoeringen nl zonder en met zwaarden. De versie zonder zwaarden werd uitgereikt voor verleende diensten bij de bevordering van de oorlogsinspanning. Dit kon zowel politiek, diplomatiek, economisch als industrieel zijn. De versie met zwaarden werd uitgereikt voor dapperheid, welke niet direct in verband stond met de frontlijn gevechten. Deze dapperheid kon in werkelijkheid veel groter zijn, dan die voor de frontlijn gevechten, rekening houdend met het feit dat de meeste van deze ontvangers niet onder vijandelijk vuur hadden gelegen. Oorspronkelijk had Hitler bepaald dat geen van de uitvoeringen van het KVK, zowel 1e als 2e klasse en zonder of met zwaarden, samen kon worden gedragen met de overeenkomstige klasse van het EK. Deze regel werd opgeheven op 28-09-1941 en vanaf dat moment mochten alle klassen van beide types tegelijkertijd met het corresponderende EK gedragen worden. Echter wel onder of in het geval van een ribbon bar achter het EK. Deze had prioriteit ten opzichte van het KVK tijdens het dragen van beide onderscheidingen. Het KVK zonder zwaarden kon ook worden uitgereikt aan een firma of een bedrijf zoals bijvoorbeeld een munitiefabriek of een scheepswerf. Deze vielen onder het Deutsche Arbeiter Front (DAF) en werden aangestuurd via militaire lijnen. Het DAF was verantwoordelijk voor de uitreiking van deze onderscheiding, aangezien ze vanaf 01-09-1936 ook al gouden vlaggen als symbool voor de effectiviteit van een bedrijf hadden uitgereikt. Op de bedrijfsvlag kon een embleem worden bevestigd, om te laten zien dat de arbeiders van de fabriek een eervolle vermelding hadden ontvangen. De vlag bestond uit een rode zijden banier met in het midden een groot zwart tandwiel, het embleem van het DAF. Het midden van het tandwiel is wit, met hierin een hakenkruis. De vlag is versierd met zilveren franjes met in de rechterboven hoek een met zilverdraad geborduurd KVK 1. klasse.

De onderscheiding heeft de vorm van een 49 mm groot Maltezer kruis.
De kruizen zijn uit verschillende soorten materiaal geslagen, maar voornamelijk uit zink. Deze uit zink geslagen kruizen werden van een bronzen laklaag voorzien. Er zijn ook kruizen uit brons gelagen, maar deze zijn echter uiterst zeldzaam. Het Maltezer kruis heeft een verdikte buitenrand, met tussen deze randen een onregelmatig kiezelsteenachtig oppervlak. In het midden van het kruis ligt een krans van eikenbladeren met aan zowel de boven- als onderkant van de krans een geknoopt lint.
In het midden van de krans is een vrij liggend hakenkruis gemonteerd. De achterkant van het Kriegsverdienstkreuz is vlak en toont dezelfde krans, alleen met het jaartal 1939 in plaats van het hakenkruis. De krans is 16 mm breed. In deze versie van het Kriegsverdienstkreuz zijn er twee grote zwaarden dwars door het kruis heen geplaatst. Deze zwaarden hebben een breed blad en zijn dubbel snijdend, net als het Romeinse militaire ontwerp. Aan de top van de bovenste arm van het kruis, zit een klein oogje bevestigd, waar een ring aan vast zit.
De onderscheiding hangt aan een 30 mm breed lint. Dit lint is het tegengestelde van dat van het EK 1939, nl. een brede, 14 mm brede verticale baan geflankeerd door een smalle witte en een smalle rode baan, elk 4 mm breed.
Het muntmeestersteken werd meestal in de ring ingeslagen. Enkele bekende producenten zijn: Steinhauer & Lück uit Lüdenscheid,(4) L. Chr. Lauer LL. uit Nürnberg,(14) Karl Wurster KG uit Markneukirchen,(18) E. Fred Weidmann uit Frankfürt am Main,(19) Willy Annetsberger uit München,(34) Julius Bauer & Söhne uit Zella-Mehlis,(43) Jakob Bengel uit Idar-Oberstein,(44) Frans Jungwirth uit Wenen,(45) Robert Hauschild uit Pforzheim,(56) Karl Hensler uit Pforzheim,(57) Rudolf Tham uit Gablonz ad N.(101) en Hermann Aurich uit Dresden.(113)

Het Kriegsverdienstkreuz 2. Klasse mit Schwertern werd uitgereikt in een blauwe, rode of bruingeel gekleurde papieren zak met de naam van de onderscheiding erop gedrukt. Hierbij zat een standaard oorkonde. Naar schatting zijn er tijdens WO2 6.134.950 stuks in deze uitvoering van het KVK 2 verleend .

Bij officiële gelegenheden of militaire parades werd het kruis hangend aan het lint gedragen of als deel van een groep. Tijdens actieve dienst werd enkel het lint gedragen, door het tweede knoopsgat of in een ribbon bar. Als het gedragen werd in het knoopsgat, werd het achter het lint van het IJzeren Kruis 2e Klasse gedragen en voor de Ostmedaille ( Eastern Winter Campaign Medal), hoewel deze laatst genoemde vaak het KVK in belangrijkheid overtrof door zijn hogere aanzien onder de gevechtseenheden.