Ritterkreuz des Kriegsverdienstkreuzes

Het Ridderkreuz des Kriegsverdienstkreuz ohne Schwertern (Ridderkruis voor Oorlogsverdienste zonder zwaarden) werd op 19-08-1940 ingesteld om de burgerbevolking, ambtenaren en politieke formaties te kunnen onderscheiden voor hun buitengewone grote verdienste in de bevordering van de oorlogsinspanning, die niet direct in verband stond met de frontlijn gevechten. Bij de uitreiking van een Ridderkruis onderscheiding zat een grote ceremonie gepaard en waarbij de ontvanger meestal vergezeld werd door een Ridderkruis bezitter. Het RK des KVK was hoger in rank dan het Deutsche Kreuz in Silber (German Cross in silver), maar lager dan het Ridderkreuz des EK. Er zijn maar 48 Ridderkreuz des KVK ohne Schwertern uitgereikt, waardoor het een hele prestigieuze onderscheiding was in de ogen van de Duitse hiërarchie. Op 27-08-1943 liet Hitler een brief vanuit zijn hoofdkwartier rondgaan, waarin de criteria en filosofie omtrent deze onderscheiding stonden beschreven. Tevens verbood hij het om prominente Partij leden met het Ridderkreuz des KVK te onderscheiden. Het wordt gesuggereerd dat dit kwam, doordat Hitler de Deutscher Orden (German Order) in gedachten had voorde hoogste heren binnen de Partij. In één geval werd het RK des KVK in beide vormen uitgereikt aan één persoon. Dit was Reichsverkehrsminister Julius Dorpmüller. Hij ontving op 19-09-1943 het Ridderkreuz des KVK ohne Schwertern en op 24-07-1944 het Ridderkreuz des KVK mit Schwertern. Samenhangend met de onderscheiding zat vaak nog een tweede prijs, zoals ook het geval was bij Dr. Theodor Morell. Hij was Hitler persoonlijke dokter en ontving zijn Ridderkreuz des KVK op 24-02-1944. Als bijkomende prijs ontving hij de enigste Duitse elektronische microscoop.

Het Ridderkreuz des KVK heeft dezelfde vorm als het KVK 2. Klasse ohne schwertern, alleen is hij groter. Het Maltese kruis is 54mm in plaats van 49mm groot en de kransgrote is 18mm in plaats van 16mm groot. Het kruis werd meestal uit puur zilver geproduceerd en met de zilvergraad (variërend tussen de .800 en .950) geslagen op de onderste arm van het Maltese kruis. Er zijn ook exemplaren bekent die verzilverd zijn en op deze staat alleen het nummer van de maker geslagen op de onderste arm. Het gewicht van deze onderscheiding is 33,8 gram. Aan de bovenste arm zit een omgekeerde V bevestigd, met 3 lijnen op elke arm van de V en een oogje op de punt. Er is ook een V variant die vlak is in plaats van geribbeld met 3 lijnen. De hanger die door het oogje zat kon ook zowel geribbeld als vlak zijn en in lengte verschillen. Door deze hanger zat het lint om het kruis om de hals te kunnen dragen. Zoals bij alle Ridderkreuzes werd ook deze alleen om de hals gedragen. De onderscheiding hangt aan een 46 mm breed lint. Dit lint is het tegengestelde van dat van het EK, nl. een brede, 22 mm brede verticale zwarte baan geflankeerd door een smalle witte en een smalle rode baan, elk 4 mm breed. Bij de exemplaren die werden uitgereikt, waren de uiteinden van het lint omgevouwen in een driehoek, met de lengte van een klein lint aan elk uiteinde. Deze deinden als knoop om de onderscheiding rond de hals van de ontvanger te bevestigen. Als de ontvanger meerdere halsonderscheidingen bezat, dienden de hangers aangepast te worden voor het comfort van het dragen bij de ontvanger. Dit was onder andere nodig bij Generaal Otto Stapf, hij bezat zowel het Ridderkreuz des Eiserenkreuz alsmede het Ridderkreuz des KVK mit Schwertern. Dit gebeurde ook bij een aantal stafofficieren die in de WO I de Pour Le Mérite hadden ontvangen en deze gelijktijdig met de WO II variant wilden dragen.

Het Ridderkreuz des KVK werd uitgereikt in een blauwe doos, met een donkerblauwe pluizige bodem waar een ronde uitsparing in zat en waar het kruis met hanger inpaste. Het deksel is bekleed met wit zijde en de ruimte boven de uitsparing was bedoeld om het halslint te herbergen.

De criteria om het Ridderkreuz des KVK te kunnen ontvangen was, dat de ontvanger allereerst in het bezit moest zijn van het KVK 2e Klasse en 1ste Klasse en dat er een aanbeveling doorgestuurd werd via het OKW of een staatsminister naar de Reichs chancellery, waar het door Hitler persoonlijk werd goed gekeurd.