Duitse Tanker m.s. Westerwald (1937)

De tanker m.s. Westerwald was een bevoorradingsschip uit de Dithmarschen-klasse en deed vanaf eind 1938 dienst bij de Kriegsmarine. Tijdens de beginfase van de Tweede Wereldoorlog fungeerde het als bevoorradingsschip voor de Zware-kruiser Deutschland. Het schip werd eind 1939 omgedoopt tot m.s. Nordmark en opereerde als bevoorradingsschip voor de Zware-kruiser Admiral Scheer. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het schip opgebracht door de Royal Navy die het als RFA Northmark in gebruik nam en later omdoopte tot HMS Bulawayo. In 1955 werd het schip afgevoerd en in oktober van dat jaar gesloopt.

De Dithmarschen-klasse (1937) schepen waren door de Kriegsmarine besteld om te kunnen dienen als bevoorradingsschepen voor de Panzerkreuzers uit de Deutschland-klasse en later alle grote oppervlakteschepen. De schepen dienden om de kruisers en slagschepen te kunnen voorzien van brandstof, munitie en voorraden. In juni 1936 gaf de Kriegsmarine de opdracht tot de bouw van drie bevoorradingsschepen aan zowel de Schichau-Werke in Danzig als de Kieler Howaldswerft. Later werden nog drie schepen besteld. De m.s. Westerwald was het tweede schip in deze klasse die door de Schichau-Werke werd gebouwd.^[1]

De kiel voor de m.s. Westerwald werd als bouwnummer 1385 op 14 november 1936 gelegd. Op 5 oktober 1937 werd het schip te water gelaten en op 16 december 1938 kon de Westerwald worden afgeleverd. Het 179 meter lange schip was een typische tanker uit die tijd met een stuurhut juist voor het midden gesitueerd en een opbouw met machinekamer en schoorsteen op het achterschip. De bovenbouw van het schip was forser dan bij normale tankers omdat hier veel van de voorraden werden opgeslagen. Naast deze rol was het schip, net als de anderen van haar klasse, eveneens uitgerust met een uitgebreidere ziekenboeg. Twee hogedrukketels waren geïnstalleerd om de stoomturbines aan te drijven. Hiermee kon een snelheid van 20 knopen (38 km/u) worden gegenereerd. De bewapening bestond uit drie stuks 150 mm/L48 geschut, twee stuks 37 mm luchtafweergeschut, vier stuks 20 mm luchtafweergeschut en acht machinegeweren.^[2]

Op 6 januari 1939 werd de Westerwald operationeel en vertrok het voor oefeningen met de Gneisenau (1936) nabij Madeira. Terug in Duitsland werd het schip klaargemaakt voor operationele dienst en op 22 augustus 1939 vertrok het schip naar de Noord-Atlantische Oceaan ter ondersteuning van het pantserschip Deutschland (1933). Op 22 november 1939 keerde de Westerwald terug in Duitsland en werd vervolgens omgedoopt tot m.s. Nordmark (1939).^[3][4][5]

Vanaf november 1939 ging de m.s. Westerwald door het leven als m.s. Nordmark (1939). Naast de vaste bevoorrading voor de Admiral Scheer, opereerde het schip ook als bevoorradingsschip voor diverse onderzeeboten en andere schepen die zich in de Atlantische Oceaan bevonden. Deze operatie duurde tot mei 1941, waarna het schip vanaf maart 1942 werd ingezet vanuit Noorwegen tot het in april 1945 in Kopenhagen werd opgelegd.^[6][7]

In mei 1945 werd de m.s. Nordmark door de Britten in beslag genomen en op 8 augustus 1945 kwam het schip aan in Rosyth. In januari 1946 werd het schip gedoopt tot RFA Northmark (Royal Fleet Auxiliary) en in 1947 werd het schip ingericht voor gebruik door de Royal Navy. In juli 1947 werd het als HMS Bulawayo in dienst gesteld en in 1955 gesloopt.

Noten

1. Hildebrand, 1979, pag. 90
2. Blackman, 1953, pag. 73
3. Rohwer, 1992, pag. 11
4. Hildebrand, 1979, pag. 91
5. Neumann, 2012, pag. 40
6. Rohwer, 1992, pag. 85, 105, 120
7. Bertke, 2012, pag. 227