James Gavin

James Maurice Gavin werd op 22 maart 1907 in New York geboren als zoon van een ongetrouwde Ierse immigrant. Op ongeveer tweejarige leeftijd werd hij geplaatst in een weeshuis van de stad New York en werd hij uiteindelijk geadopteerd door het mijnwerkersgezin Gavin uit Mount Carmel, Pennsylvania. In dit gezin leerde hij wat hard werken en discipline was; eigenschappen waar hij later zijn voordeel mee zou doen.

Al vroeg in zijn jeugd had Gavin het besluit genomen geen mijnwerker te willen worden en in 1924, op 17-jarige leeftijd, schreef hij zich dan ook in bij het Amerikaanse leger. Hij begon zijn carrière als soldaat bij het 16th Coast Artillery Regiment en niet veel later was hij Corporal in het 2nd Coast Artillery Regiment. Zijn capaciteiten waren veelbelovend en in 1925 werd hij toegelaten tot de Militaire Academie van West Point. Na 4 jaar rondde Gavin deze opleiding met succes af en tot aan 1941 was hij bij verschillende legeronderdelen gestationeerd. In deze jaren verdiepte hij zich in de militaire geschiedenis en ontwikkelde Gavin zich als een voorstander van mobiliteit in oorlogsvoering.

Deze interesse in mobiliteit speelde zeker een rol bij Gavin's keuze om zich in augutus 1941 aan te melden bij de parachutisten. In Fort Benning volgde hij daarvoor een opleiding en werd hij geplaatst bij het 503rd Parachute Infantry Regiment, waar hij als kapitein een compagnie onder zijn hoede kreeg. Maar al gauw kwam Gavin bij het hoogste para-commando terecht: het stafkwartier van de Provisional Parachute Group, waar hij verantwoordelijk was voor de afdeling Planning en Training. Een functie waarin Gavin met zijn ideeën over mobiliteit kon experimenteren. Mede door deze functie stond Gavin ook aan de wieg van de vorming van de eerste luchtlandingsdivisie van het Amerikaanse leger: de 82nd Airborne Division.

In juli 1942 werd Gavin aangewezen als commandant van het 505th Parachute Infantry Regiment van de 82nd Airborne Division, toen onder leiding van Major General Matthew Ridgway. Eén jaar later, in juli 1943, maakte Gavin met dit regiment zijn eerste 'combat jump' tijdens operatie Huskey I, als onderdeel van de invasie van Sicilië. In september van dat zelfde jaar maakte Gavin met zijn regiment nog een haastig geplande sprong ter ondersteuning van de Amerikaanse 5th Army bij operatie 'Avalanche', de invasie van het vasteland van Italië in de baai van Salerno. 'Slim Jim' - zo genoemd vanwege zijn atletische gestalte - was zeer geliefd bij zijn mannen. Niet alleen vanwege zijn goed militair brein, maar ook omdat hij regelmatig voor bij de frontlinies te vinden was. Iets wat de gewone soldaat zeer kon waarderen.

Op 10 oktober 1943 werd Gavin benoemd tot assistent-divisiecommandant en kreeg daarbij de rang van Brigadier General. Tijdens de planning van de invasie van Normandië was Gavin Eisenhower's adviseur op het gebied van de luchtlandingstroepen en op 6 juni maakte Gavin zijn derde 'combat jump' met de 'All American'. Toen na de strijd in Frankrijk Ridgway het bevel kreeg van het Amerikaanse 18th Airborne Corps, werd Gavin op 16 augustus 1944 de jongste divisiecommandant van het Amerikaanse leger door het bevel van de 82nd Airborne Division op zich te nemen. In die hoedanigheid sprong 'the jumping general' op 17 september 1944 boven Groesbeek onder de codenaam operatie Market Garden. In oktober kreeg Gavin zijn tweede ster en was hij Major General.

Toen de Duitsers het Ardennenoffensief startten was Gavin als gevolg van Ridgway's afwezigheid naast divisiecommandant ook tijdelijk korpscommandant en werden ook zijn troepen ingezet om het tij te keren. Na de Duitse opmars tot stilstand te hebben gebracht, volgde de opmars door Duitsland. Gavin zou de oorlog beëindigen in Berlijn waar de 82nd Airborne Division als bezettingsmacht diende. Zijn gelobby destijds heeft ervoor gezorgd dat de 82nd Airborne Division niet ontbonden zou worden en als enige airborne divisie in het Amerikaanse leger zou blijven bestaan.

Na de oorlog bleef Gavin nog in dienst en was achtereenvolgens chef-staf van de 5th Army en van de geallieerde strijdkrachten in Zuid-Europa en bevelhebbend generaal van het 7th Army Corps in West-Duitsland. In 1955 werd hij Lieutenant General en hoofd van de afdeling Onderzoek & Ontwikkeling van het Amerikaanse leger. Hij werd een tegenstander van zijn vroegere collega Dwight Eisenhower, wiens verdedigingsbeleid volgens Gavin te veel afhankelijk was van nucleaire wapens. Na zijn pensioen was Gavin onder president Kennedy ambassadeur in Frankrijk in de periode 1961-1963 en werd hij een prominent criticus van de oorlog in Vietnam. Gavin zijn kritiek was niet zozeer uit vredelievende overwegingen, maar puur gericht op het gevoerde militair strategisch beleid. Op 23 februari 1990 stierf James Gavin, een alom gerespecteerd man, op 82-jarige leeftijd.