De documentaire 'German Kriegsmarine' uit de serie 'the history of the German warmachine' schetst een uitstekend beeld van de opkomst en de ondergang van de Duitse zeemacht tussen 1914 en 1945. Duidelijk is dat vooral Duitse onderzeeboten tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) zeer succesvol waren tegen geallieerde schepen. Die onderzeeboten bleken al snel een zeer effectief wapen te zijn tegen koopvaardijschepen en andere schepen. De Eerste Wereldoorlog was vooral een landoorlog waarbij beslissende slagen werden gewonnen of verloren. De nederlaag van het Duitse Keizerrijk in 1918 en het daarop volgende Verdrag van Versailles in 1919 betekenden in feite het einde voor het grootste deel van de Duitse oorlogsvloot.

Toch werd in het Interbellum gewerkt aan de constructie van schepen. Het eerste schip van belang dat na de oorlog werd gebouwd was de lichte kruiser Emden. De opkomst van Adolf Hitler (1889-1945) en zijn machtsovername betekenden de wederopbouw van de Duitse oorlogsvloot. Marineopperbevelhebber Erich Raeder (1876-1960) benadrukte dat onderzeeboten essentieel waren voor het voeren van een zeeoorlog tegen de geallieerden. Groot-Brittannië kon met behulp van onderzeeboten afgesneden worden van bevoorrading elders uit de wereld en handelsschepen vormden makkelijke doelwitten. De constructie van kruisers en slagschepen geschiedde in Duitsland waarbij machtige schepen werden gebouwd. De meest bekende slagschepen zijn uiteraard de Bismarck en het zusterschip Tirpitz, die met een lengte van 251 meter en een bewapening van acht 380mm kanonnen zeer krachtige slagschepen waren. De documentaire gaat in op die feiten en schetst met behulp van zwart-wit beelden de verschillende ontwikkelingen wat betreft scheepsbouw en inzet.

Uitgebreid gaat de documentaire in op de rol die onderzeeboten (U-boot) tijdens de Tweede Wereldoorlog speelden. Verschillende soorten onderzeeboten werden gebouwd. De 'onbeperkte duikbotenoorlog' werd door Hitler-Duitsland tegen de (westelijke) geallieerden ontketend waarbij vooral schepen van Groot-Brittannië en de Verenigde Staten doelwit werden. De Duitse onderzeebootkapiteins die tientallen geallieerde schepen en oorlogsbodems tot zinken brachten, werden in Duitsland onthaald als helden, die een uitstekend voorbeeld waren voor toekomstige U-bootbemanningen. Feit is dat geallieerde wapens werden ingezet om Duitse onderzeeboten tot zinken te brengen. Denk daarbij aan de dieptebommen. Ook het kraken van de codes van de Enigma codeermachine droeg daartoe bij (zodoende konden Duitse berichten onderschept worden), de goede radarinstallaties van de geallieerde schepen en de ASDIC sonar apparatuur. De dieptebommen werden meestal vanaf destroyers gelanceerd waarna de explosieven in het water ontploften. Meestal gebeurde dat op een diepte waar zich (mogelijk) Duitse onderzeeboten bevonden.

Toch is het duidelijk dat aan de zeemacht van Hitler-Duitsland minder geld werd gespendeerd dan aan het landleger (vooral aan de Wehrmacht en de Waffen-SS). De Duitse zeemacht kreeg in feite minder prioriteit. Veel grote schepen had ze niet: de Scharnhorst, de Gneisenau, de Bismarck en de Tirpitz waren de grootste reuzen. Vliegdekschepen ontbraken geheel in het Duitse wapenarsenaal, afgezien van de nooit afgebouwde Graf Zeppelin. Ook nu waren het de onderzeeboten die in aantallen uitblonken. Ongeveer 1,153 tot 1,156 Duitse U-boten werden tussen 1935 en 1945 geproduceerd in verschillende dokken. Die onderzeeboten brachten miljoenen tonnen aan geallieerde schepen tot zinken. Feit is dat sommige onderzeeboten zelfs de kust van Noord-Amerika bereikten. Toch werden de versterkte konvooien, die steeds vaker bestonden uit transportschepen en destroyers, steeds moeilijkere doelwitten. Zo moesten de U-boten steeds vaker in grote getale aanvallen om succes te hebben. De dieptebommen en geallieerde verkenningsvliegtuigen vormden grote bedreigingen voor U-boot bemanningen.

De Duitse zeemacht was tijdens de Tweede Wereldoorlog een formidabel wapen. Dat laat de documentaire goed zien. De uitstekende onderzeeboten en de enorme slagschepen (Bismarck en Tirpitz) maakten grote indruk op de geallieerden. Toch kon het ambitieuze 'Z-Plan' niet voltooid worden. Dat plan hield in de Duitse zeevloot oppermachtig te maken waarbij ook vliegdekschepen gebouwd moesten worden. De enorme kosten voor de bouw van de schepen was uiteindelijk de reden voor Hitler en zijn staf om af te zien van de uitvoering van het plan. De Luftwaffe en het leger konden het materiaal goed gebruiken en veel materiaal en grondstoffen die bestemd waren voor schepen werden besteedt aan vliegtuigen en grondwapens. De nederlaag van het Derde Rijk werd vooral beslist op de grond aan het Oostfront. De geallieerde invasie in 1944 zorgde ervoor dat een tweede front werd geopend waardoor het Derde Rijk van verschillende kanten werd aangevallen. De Duitse onderzeeboten en de nog resterende schepen konden het tij niet keren. Net als het Derde Rijk werd de Duitse zeemacht verslagen. Na de oorlog werd de Kriegsmarine ontbonden.

Al met al is de documentaire zeer interessant en geeft het een gedetailleerd beeld van de opkomst en de ondergang van de Duitse Kriegsmarine!