Visueel overzicht Japanse tanks

Type 89 I-Go/Chi-Ro (middelzware tank, 11.5-12.79 ton, 1928)

De Type 89 'I-Go' middelzware tank (八九式中戦車　イ号) werd gebruikt door Japanse troepen tijdens de Japans-Chinese oorlog (1937-1945), tegen de Sovjet-Unie en tijdens de Tweede Wereldoorlog tegen Amerikaanse troepen. De tank werd bewapend met een kort 57mm kanon (57mm Type 90 met honderd granaten) om bunkers en versterkte verdedigingswerken uit te schakelen en twee 6.5mm Type 91 machinegeweren. Granaten uit het 57mm kanon hadden een mondingssnelheid van 300 tot 380 meter per seconde. Tijdens gevechten tegen Chinese troepen presteerde de Type 89-tank goed. Dat kwam met name omdat de Chinezen geen sterke tanks en andere pantservoertuigen hadden. Rond 1940 bleek dat de Type 89 verouderd was gezien het relatief zwakke pantser dat 6 tot 17mm dik was (de mantel was 25mm dik). De bemanning van de tank bestond uit vier man. Twee varianten van de tank werden geproduceerd: Type 89A 'I-Go Ko' en Type 89B 'I-Go Otsu'. Het eerste type had een watergekoelde Daimler motor van 100 paardenkracht, het tweede type een luchtgekoelde Mitsubishi A6120VD dieselmotor van 120 paardenkracht. Daarnaast waren er enkele verschillen in bewapening, bepantsering en koepelontwerp. Maximale snelheid van de tank bedroeg zesentwintig tot dertig kilometer per uur. De Type 89 presteerde slecht tegen Amerikaanse tanks zoals de M4 Sherman middelzware tank vanwege het relatief zwakke kanon en het dunne pantser. In totaal werden 404 Type 89 tanks geproduceerd.

Type 95 Ha-Go (lichte tank, 7.4-7.7 ton, 1934)

De Type 95 'Ha Go' (九五式軽戦車 ハ号) was een van de betere tanks van het Japanse leger. De eerste twee prototypes van de Type 95-tank werden in 1934 gebouwd door Mitsubishi. De prototypetanks werden getest in China en Japan en kregen de aanduiding ‘Ha-Go’. Meer dan 1100 Type 95-tanks werden gebouwd tot en met 1943 (sommige bronnen stellen dat productie doorging tot 1945 met een totaal productieaantal van 2300 stuks). De romp en koepel van de tank waren met bouten versterkt en de bepantsering varieerde in dikte van 6 tot 12mm (de mantel was 30mm dik). De bestuurder zat aan de voorkant aan de rechterkant van de romp. Naast hem zat een tankbemanningslid die het Type 97 7.7mm machinegeweer bediende. De koepel was in het midden aangebracht en was uitgerust met een Type 94 37mm kanon (later Type 98). Een tweede Type 97 7.7mm machinegeweer was aan de achterkant van de koepel aangebracht. In totaal waren 2970 patronen voor de machinegeweren en 119 tot 130 granaten voor het kanon beschikbaar. Een groot nadeel van de Ha-Go was dat de commandant ook het kanon moest bedienen (net zoals in sommige Franse tanks). Verschillende subtypes zijn gebaseerd op de Type 95 tank. Tijdens gevechten tegen Chinese troepen was de tank bruikbaar. Echter, tegen Amerikaanse middelzware tanks zoals de M4 Sherman was Type 95 vrijwel nutteloos.

Type 97 Chi-Ha (middelzware tank, 15 ton, 1936)

In 1930 lagen er bij de Japanse legertop plannen op tafel om de Type 89B (Type 89 I-Go/Chi-Ro) middelzware tank te vervangen. De Japanse legerstaf en het ingenieursbureau bouwden beiden prototypes. Twee prototypetanks werden gebouwd. Mitsubishi (Mitsubishi Heavy Industries) bouwde het ontwerp van het ingenieursbureau en Osaka bouwde het ontwerp van de legerstaf. Het Mitsubishi prototype was zwaarder en had een sterkere motor. Gekozen werd voor Mitsubishi en de tank werd gestandaardiseerd als Type 97 Middelzware Tank 'Chi Ha' (九七式中戦車 チハ). Ongeveer 2092 tot 3000 Type 97 tanks zijn geproduceerd door Mitsubishi (Tokyo Engineering Works) en andere fabrieken zoals Hitachi Ltd, Kobe Seikosho, Tokyo Gasu Denki Kogyo Kaisha en Nippon Seikosho. Net als bij de Type 95 Ha-Go waren de romp en de koepel van de Type 97-tank versterkt met bouten. Het pantser varieerde in dikte (8 tot 25mm). Hoofdbewapening bestond uit een Type 97 57mm kanon met een elevatie van elf graden naar boven en negen graden naar onder. Machinegeweren met een kaliber van 7.7mm (Type 97) waren geïnstalleerd in romp en koepel. Het kanon was voorzien van 160 granaten en de machinegeweren van 2350 patronen. De tank woog ongeveer 15.000 kilogram en had een luchtgekoelde 12 cilinder Mitsubishi Type 97 dieselmotor (fabrieksaanduiding Mitsubishi SA12200VD) die 170 paardenkracht leverde. Maximale snelheid bedroeg achtendertig kilometer per uur. In 1942 werd een verbeterde Type 97 Chi-Ha geïntroduceerd met een Type 1 47mm kanon (Shinhoto Chi-Ha). De Type 97 werd vervangen door de Type 1 Chi-He middelzware tank.

Type 1 Chi-He (middelzware tank, 17.2 ton, 1940)

De Type 1 'Chi-He' middelzware tank (一式中戦車 チへ) was een verbeterde Type 97 Chi-Ha tank. Het was de eerste Japanse tank met radio als standaarduitrusting. In totaal werden slechts 170 stuks geproduceerd. Na 1941 kwam het Japanse leger erachter dat de Type 97 Chi-Ha middelzware tank verouderd was ten opzichte van de Amerikaanse M4 Sherman tank. Het korte 57mm kanon van de Type 97 kon de meeste Amerikaanse tanks niet vernietigen: het penetratievermogen was te gering. Ontwerp van de Type 1 Chi-He begon in 1941 en productie begon in 1943 (de Japanse marine had prioriteit). Geen enkele Type Chi-He middelzware tank heeft deelgenomen aan gevechten. De Type 1 Chi-He was bewapend met een Type 1 47mm kanon met hoge mondingssnelheid (810 m/s) en twee 7.7mm Type 97 machinegeweren. De motor was een Mitsubishi Type 100 luchtgekoelde V-12 diesel die 240 paardenkracht leverde. Maximale bepantsering bedroeg 50mm staal aan de voorkant van de tank en 25mm staal aan de zijkant van de romp.

Type 3 Chi-Nu (middelzware tank, 18.2-19 ton, 1943)

De Type 3 'Chi-Nu' (三式中戦車 チヌ) was een verbeterde Type 97 Chi-Ha tank. De Type 3-tank was bewapend met een krachtig 75mm kanon. De tank zag geen actie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens gevechten met Amerikaanse troepen toonden de Type 95 en Type 97 aan dat ze niet voldoende gepantserd en bewapend waren. Het Type 97 57mm kanon van Type 97 Chi-Ha was niet zo geschikt om Amerikaanse tanks te vernietigen. Het Japanse leger ontwikkelde het Type 1 47mm kanon met een hoger penetratievermogen (geïnstalleerd in Type 1 Chi-He middelzware tank). Echter, de Amerikaanse M4 Sherman tank had een krachtigere bewapening dan alle bestaande Japanse tanks. Daarom besloot het Keizerlijke Hoofdkwartier om een nieuw tankmodel te ontwikkelen. De Type 3 Chi-Nu middelzware tank moest equivalent zijn aan of iets beter zijn dan de M4 Sherman. De hoofdbewapening van de tank bestond uit een 7,5 cm Type 3 L/38 kanon met 55 granaten en een 7.7mm machinegeweer (Type 97). Het penetratievermogen van het kanon bedroeg ongeveer 90 mm staal tot op een afstand van honderd meter. Type 3 Chi-Nu was gepantserd met 50mm staal aan de voorkant van de romp en de koepel. De motor was een Mitsubishi Type 100 luchtgekoelde V-12 diesel die 240 paardenkracht leverde (hetzelfde model als bij de Type 1 Chi-He tank). Maximale snelheid bedroeg negenendertig kilometer per uur. In mei 1943 begon de ontwikkeling van de Type 3. Omdat het Japanse leger de marine en de luchtmacht een hogere prioriteit gaf begon productie van de tank pas in 1944. Slechts 144 tot 166 Type 3 Chi-Nu zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog geproduceerd. De tank was de laatste in redelijk grote aantallen geproduceerde tank van het Japanse leger. De tank zou Japan verdedigen tegen Amerikaanse grondaanvallen. De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki en de daarop volgende Japanse capitulatie-ondertekening aan boord van USS Missouri zorgden ervoor dat de tank nooit is ingezet tegen Amerikaanse grondtroepen.