Jack Baldwin

Inleiding

Air Marshal Sir Jack Baldwin voerde gedurende meer dan drie jaar het bevel over No.3 Group van RAF Bomber Command. Hij was een bevelhebber die populair was onder zijn manschappen. Toch is hij vooral bekend om de korte interimperiode waarin hij de functie waarnam van bevelhebber van Bomber Command. Baldwin had na het vertrek van Richard Peirse vierenveertig dagen de bommenwerpervloot onder zijn hoede, aangezien de opvolger van Peirse, Arthur Harris, niet direct beschikbaar was. Juist op dat moment vond de ‘Channel Dash’plaats, de ontsnapping van drie grote Duitse oorlogsschepen uit de haven van Brest. 242 bommenwerpers werden door Baldwin ingezet om de schepen te onderscheppen, de grootste operatie bij daglicht tot dan toe. Deze gebeurtenis gaf de periode van Baldwin als bevelhebber van Bomber Command enige bekendheid.

Voor de oorlog

John Eustice Arthur (Jack) Baldwin werd op 13 april 1892 geboren in Halifax in Engeland. Hij volgde onderwijs aan de bekende Rugby School in Warwickshire en aan de Koninklijke Militaire Academie Sandhurst. Na het voltooien van zijn studie alhier diende hij bij de 8th (King's Royal Irish) Hussars. Kort na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog maakte Baldwin in november 1914 de overstap naar het Royal Flying Corps, de voorloper van de Royal Air Force. Hij begon zijn carriere als piloot, maar twee jaar later voerde hij het bevel over No.55 Squadron en weer een jaar later over No.41 Wing. In 1918 maakte hij de overstap naar de Royal Air Force. In 1928 volgde zijn benoeming tot commandant van de Central Flying School. Tussen 1931 en 1933 was hij luchtmacht-adjudant van koning George V. In de periode 1934 – 1936 was hij achtereenvolgens bevelhebber van No.1 Group, hoofd personeelszaken van de Royal Air Force en kreeg hij het commando over het Royal Air Force College in Cranwell. Vanaf 1938 voerde hij het bevel over No.21 Group, alvorens hij in augustus 1939 met pensioen ging.

Tijdens de oorlog

Slechts enkele weken later werd Baldwin weer opgeroepen vanwege de oorlogsdreiging. Hij werd op 29 augustus 1939 bevelhebber van No.3 Group van Bomber Command. In deze rol moest hij tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog aanzien hoe de Britse bommenwerpers tijdens missies overdag grote verliezen leden. Baldwin, bekend om het feit dat hij begaan was met zijn manschappen, was één van de voorstanders van het vliegen bij nacht.

Op 9 januari 1942 werd Baldwin tijdelijk de bevelhebber van Bomber Command. Air Marshal Sir Richard Peirse was kort tevoren van zijn commando ontheven, nadat men het vertrouwen in hem was kwijtgeraakt als gevolg van de uitkomsten van het zogenaamde Butt-report. Hieruit was gebleken dat slechts 5% van de vliegers de bommen binnen vijf mijl van het doel wist af te werpen. Air Chief Marshal Sir Charles Portal, Chief of the Air Staff, had al een opvolger voor Peirse gevonden in de persoon van Air Marshal Sir Arthur Harris. Deze was echter gestationeerd in de Verenigde Staten en dus niet direct beschikbaar. Gedurende 44 dagen kreeg Baldwin het waarnemend bevel over de bommenwerpersvloot.

Tijdens deze korte periode vond juist de ‘Channel Dash’ plaats. In de nacht van 11 op 12 februari 1942 wisten de drie grote Duitse oorlogsschepen (de Scharnhorst, de Gneisenau en de Prinz Eugen) de Britse blokkade van Het Kanaal te doorbreken. Bomber Command had deze schepen maandenlang herhaaldelijk aangevallen en hierbij 127 vliegtuigen verloren, maar zonder onherstelbare schade toe te brengen. Vanwege de slechte weersverwachting had Baldwin, op No.5 Group na, het bevel gegeven aan de grond te blijven. Pas om half twee in de middag van 12 februari konden de eerste vliegtuigen opstijgen. 242 bommenwerpers ondernamen een poging om de drie Duitse schepen te onderscheppen, maar zonder succes. De meeste bemanningen werden gehinderd door het slechte weer en konden de schepen niet vinden. De vliegtuigen die daar wel in slaagden wisten hun doelen niet te raken. Wel werden de Scharnhorst en de Gneisenau beschadigd door mijnen die enkele nachten eerder waren gelegd door vliegtuigen van No.5 Group. Ruim een week later nam Air Marshal Sir Arthur Harris het bevel over.

Baldwin was populair bij de vliegers die hij onder zijn bevel had. Één van de redenen hiervoor was dat hij af en toe als passagier meevloog tijdens een missie. Het hoofdkwartier van Bomber Command keurde dit af, maar daar liet Baldwin zich niet door tegenhouden. Ook na zijn korte periode als bevelhebber van Bomber Command vloog hij al snel weer een missie. Dat was de bekende Operatie Millennium, het bombardement op Keulen in de nacht van 30 op 31 mei 1942. Deze missie is ook wel bekend als 'The Thousand Raid', aangezien deze nacht voor het eerst meer dan duizend bommenwerpers naar een enkel doel werden gestuurd.

In oktober 1942 werd Baldwin overgeplaatst naar India. Hier werd hij plaatsvervangend Deputy Air Officer Commanding-in-Chief van de geallieerde luchtstrijdkrachten. Ruim een jaar later, in november 1943, kreeg hij het bevel over de Third Tactical Air Force in Zuidoost-Azië. Op 15 december 1944 ging Baldwin voor de tweede maal met pensioen.

Na de oorlog

Na de Tweede Wereldoorlog keerde Baldwin terug bij de 8th (King's Royal Irish) Hussars. Tussen 1948 en 1958 diende hij hier in de rang van Colonel. In 1959 en 1960 was hij Deputy Colonel van The Queen’s Royal Irish Hussars. Hierna ging hij definitief met pensioen. Op 28 juli 1975 overleed Baldwin. Hij was toen 87 jaar oud.