Volgens General George Patton was General Dwight Eisenhower de beste generaal die Groot-Brittannië had, terwijl de Britten juist vonden dat hij hen achterstelde ten opzichte van de Amerikaanse strijdkrachten. De rol van geallieerd opperbevelhebber was naast een militaire ook een politieke functie, wat het een zware taak maakte. Eisenhowers werkzaamheden werden nog meer bemoeilijkt door de voortdurende strijd tussen zijn belangrijkste generaals, Patton, General Omar Bradley en Field Marshall Bernard Montgomery. Historica Ingrid Baraitre reconstrueert deze onderlinge strijd in haar nieuwste boek: “Eisenhower en zijn generaals”.

Over Eisenhower zijn al vele boeken verschenen. Zijn rol als bevelhebber van de geallieerden en later als president van de Verenigde Staten zijn gewilde onderwerpen die dan ook veel beschreven worden. Baraitre koos er voor om geen uitgebreide biografie te schrijven, waarin diep op deze taken wordt ingegaan. In plaats hiervan besloot ze de voortdurende confrontaties met zijn ondergeschikten en zijn eigen rol daarin onder de loep te nemen.

Ingrid Baraitre heeft geschiedenis gestudeerd aan de universiteit van Leuven. Sinds ze is afgestudeerd bekleedt ze een marketingfunctie in de IT-sector, die ze combineert met het auteurschap. In 2006 bracht ze haar eerste boek uit: “Patton, een generaal in de Ardennen”. Voor haar nieuwste uitgave maakte ze veel gebruik van bronnen uit de eerste hand, zoals dagboeken en memoires van betrokkenen. Aan de hand hiervan probeert ze de lezer inzicht te geven in de zware taak van opperbevelhebber en de moeizame relatie met enkele van zijn ondergeschikten.

Het boek is opgedeeld in vier delen. Allereerst worden de hoofdrolspelers in het boek, Eisenhower, Patton, Bradley en Montgomery, kort beschreven. Zo is de lezer op de hoogte van de persoonlijkheden en de loopbanen. Het tweede deel gaat over de beginperiode van het bondgenootschap, de strijd in Noord-Afrika, waarbij Eisenhower het commando voerde over operatie Torch. Deze campagne was de eerste gezamelijke actie van de westelijke geallieerden. Hierna volgt in het derde deel de strijd op Sicilië, waarbij zich een hevige strijd ontwikkelde tussen Montgomery en Patton. Hun botsende ego’s zorgden voor een wedren waarbij orders van Eisenhower niet altijd werden nageleefd. Ook het ‘Slapping Incident’ – waarbij Patton een soldaat sloeg in het hospitaal – bezorgde Eisenhower veel kopzorgen. In het laatste deel komt de strijd in West-Europa aan bod, waar de confrontatie tussen de generaals een hoogtepunt bereikte tijdens het Ardennenoffensief. Hier kreeg Montgomery het bevel over troepen van Bradley, wat door de Amerikaan werd ervaren als de grootste vernedering in zijn leven. Ook de herhaaldelijke pogingen van Montgomery om de taak van Eisenhower als opperbevelhebber van de grondtroepen te krijgen zorgden voor hevige irritaties. Zelfs toen Duitsland was gecapituleerd moest Eisenhower ingrijpen in het handelen van een ondergeschikte. Patton maakte geen haast met de denazificering, hetgeen door de pers breed uitgemeten werd.

Net als haar eerste boek is deze uitgave ook rijk geïllustreerd. Deze afbeeldingen zijn echter, in tegenstelling tot enkele foto’s in het boek over Patton, bij het grote publiek wel bekend. Ook zijn weer een groot aantal krantenknipsels toegevoegd. Deze zijn zeer interessant, aangezien het gaat om zowel Britse, Amerikaanse als Nederlandse artikelen. Hieruit kan de lezer goed opmaken wat de reactie van de pers en publieke opinie was op het handelen van Eisenhower en de confrontaties tussen de verschillende generaals.

Al met al is het een interessant boek voor degenen die meer willen weten over de geallieerde samenwerking. Het boek gaat echter vooral over datgene wat zich ‘achter de schermen’ afspeelde, wat het voor mensen zonder diepgaande interesse in de geallieerde samenwerking taaie materie maakt. De auteur geeft een goed beeld van welke opofferingen nodig zijn voor een geslaagde samenwerking (bijvoorbeeld het succes aan een ander laten, zodat elke bondgenoot een waardig aandeel had in de strijd), welke moeilijkheden een dergelijke samenwerking met zich meebrengt (cultuurverschillen, bevelhebbers en legers van verschillende nationaliteiten en belangen van de verschillende bondgenoten) en vooral welke gevolgen dit had voor de gezamenlijke strijd tegen Hitler en hoe Eisenhower hiernaar handelde.