Lau Mazirelbrug

In Amsterdam zijn 1900 bruggen. Enkele bruggen hebben als waardering en herinnering aan een verzetsstrijder een naam gekregen.

Brugnummer 259 werd vernoemd naar Lau Mazirel, en werd in 1982 geopend door Wethouder Wolffensperger.

Tijdens de Duitse bezetting van Nederland in de Tweede Wereldoorlog bleef Mazirel werken als advocaat. Het kantoor aan de Prinsengracht deed tevens dienst als dekmantel voor verzetsactiviteiten zoals het leggen van contacten, het doorgeven van boodschappen en het organiseren van onderdak voor vluchtelingen en onderduikers. Ze had ook zelf onderduikers in huis.

Als pacifist pleegde Mazirel alleen geweldloos verzet. Ze sloot zich aan bij de Vrije Groepen Amsterdam, waarin ze samenwerkte met haar latere tweede man, Robert Hartog. Ze maakte gebruik van een persoonsbewijs op naam van kraamverpleegster Noortje Wijnands. Door haar uitmuntende beheersing van het Duits wist ze contacten te leggen met hoge Duitse officieren, waaronder SS-Hauptsturmführer Ferdinand aus der Fünten.

Ze was al in 1942 ervan overtuigd dat Kamp Westerbork geen werkkamp was maar een doorgang naar vernietigingskampen. Ze wist voorzitter Abraham Asscher van de Joodse Raad hiervan echter niet te overtuigen, zelfs niet met haar uitspraak dat ze deze informatie van Aus der Fünten had weten te bemachtigen. Haar kinderen Leo en Wolf en haar Joodse echtgenoot moesten kort daarna onderduiken.

Mazirel was een van de organisatoren van de aanslag op het Amsterdamse bevolkingsregister in 1943. Ze deed niet mee aan de aanslag zelf omdat ze te klein van gestalte was en niet zou overtuigen als Duits militair in de nagemaakte uniformen.

In de periode 1943-1945 waren er drie invallen van de Duitsers in haar advocatenpraktijk. Bij de tweede en derde inval werden de onderduikers ontdekt en gearresteerd. Mazirel was actief in het redden van Joodse kinderen uit de Hollandsche Schouwburg en wist op het station kinderen uit de transporttreinen te krijgen. Soms sprong ze op de trein om er op het rangeerterrein Rietlanden met kinderen weer uit te springen.

Eind 1944 werd Mazirel zelf gearresteerd en belandde zij in de vrouwengevangenis aan de Weteringschans in Amsterdam. Na zes weken werd ze weer vrijgelaten omdat haar dossier zou zijn zoekgeraakt.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Dick de Bruijne
• Foto's: Rick Hoogervorst