Biber (Bever) Mini Eenmansonderzeeër

In de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog zijn de Duitsers kleine Kamikazeachtige eenmansonderzeebootjes gaan gebruiken. Deze waren voorzien van twee torpedo’s of één torpedo en één mijn. De actieradius was 200 mijl en de snelheid circa 4 mijl. De duikdiepte was ongeveer 20 meter. Onder water had het bootje een vaarbereik van 8,5 zeemijlen bij 5,3 Kn. Wie de kleine cockpit ziet kan zich een voorstelling maken van de benauwde omstandigheden van de bestuurder die moederziel alleen naar zee werd gestuurd. Na het afschieten was de bestuurder van het bootje gedoemd het eigen schip te verlaten.
In totaal zijn er 324 van deze onderzeebootjes gebouwd in de Noord-Duitse stad Lubeck. De Engelsen experimenteerden al eerder met dergelijke vaartuigen maar zagen af van de grootschalige productie. In november 1943 werd een dergelijke Engelse onderzeeër, een Welman W46, in Noorwegen door de Duitsers veroverd. Op de werf bij Lubeck werd het scheepje aangepast voor Duits gebruik.
Vanaf augustus 1944 werden meerdere groepen van dergelijke scheepjes gestationeerd langs de Belgische en Nederlandse kust en gingen vanuit Hellevoetsluis en Poortershaven (Maassluis) het water op. Ze kregen tot taak de Nederlandse Zeehavens en de Antwerpse haven bij een aanval van de geallieerden te verdedigen. Na de Slag om de Schelde zijn de meeste Bibers ingezet langs de Scandinavische kust.
Dit bijzondere vaartuig behoorde tot de zogenaamde Duitse Kleinkampfmittel (kleine gevechtsmiddelen), die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers werden ingezet als geheim wapen tegen het scheepvaartverkeer op de Westerschelde. Ze werden ingezet om de geallieerde konvooien van en naar Antwerpen zoveel mogelijk afbreuk te doen. De havenstad Antwerpen was op 4 september in geallieerde handen gevallen en het was de Duitse Kriegsmarine alles aan gelegen om het bereik van de Antwerpse haven te verhinderen.

Deze Biber is vlak voor de kust van Walcheren vast gelopen en in de modder weggezakt. In 1950 is hij uit de Westerschelde opgedregd en had sinds 2007 een tijdelijk onderkomen in Fort Rammekens. Onlangs is het bootje door enthousiaste vrijwilligers van de Vrienden van het Muzeem en het Gemeentearchief prachtig gerestaureerd en in augustus 2014 naar Vlissingen verhuisd waar hij een permanente plaats heeft gekregen in een glazen container bij het Herdenkingsgebied in Vlissingen.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Mia van den Berg
• Foto's: Arjan Vrieze