Dasselse dwangarbeiders: Rotenkirchen (3/22)

Ongeveer een jaar geleden, kreeg ik de brieven van Gerard Schampers in handen. Een student in oorlogstijd, wonend in Helmond en studerend in Tilburg. In 1943 werd hij, met nog 21 andere studenten, tewerkgesteld te Dassel in Duitsland. In Dassel werkte ook een aantal Limburgers, die opgepakt waren tijdens de Kerkrazzia's in oktober 1944. Na vele verhalen over hen te hebben gehoord en gelezen, wilde ik de omgeving waar ze die tijd doormaakten graag met eigen ogen zien. Dus reed ik vier uur richting het oosten. In deze serie beschrijf ik mijn indrukken aan Dassel tijdens die dagen.

In dit gebouw woonde de 57 Limburgers.

Van Dassel rijd ik naar het dorp Rotenkirchen. Eigenlijk is het geen dorp te noemen. Het hele dorp was vroeger een groot boerderijcomplex. Het is de boerderij waar 57 Limburgers na de Kerkrazzia in oktober 1944 naar toe gebracht werden. Nu nog domineert de boerderij en het bijbehorende herenhuis de omgeving. Al zijn er wat nieuwe huizen bijgekomen. Delen van het complex zijn apart verkocht en nu in handen van particulieren.

Het boerderijcomplex is een paar jaar geleden verkocht aan een jong echtpaar met vier kinderen. Terwijl ik aan de buitenkant foto's maak van de schuur waar de Limburgers verbleven, word ik aangesproken door de vrouw des huizes. Ze is zeer geïnteresseerd in de geschiedenis van het complex én in wat ik aan het napluizen ben.

Communiceren is lastig, ik spreek geen Duits, zij gelukkig wel Engels. Ze moet alleen zo haar kinderen in Einbeck ophalen, dus veel tijd heeft ze niet. Ze brengt me in contact met haar buurman, die 35 jaar geleden een van de woningen van de boerderij kocht en deze compleet in oude staat renoveerde. Hij spreekt geen Engels, maar verstaan kan hij het gelukkig wel. En ik volg Duits ook best aardig. Een gesprek, in het Engels met Duitse antwoorden en vice versa, volgt. Samen zitten we in zijn tuin en praten we over de Limburgers die hier zaten. Zijn vrouw sluit aan, zij spreekt wel een goed woordje Engels. Ze brengen me in contact met een vroegere bewoonster, familie van de pachters die in de oorlog de boerderij bestierden. Ze zal mij vanmiddag bellen.

Ondertusssen krijg ik een rondleiding door het enorme complex, paardenstallen, varkensstallen, werkplaatsen en een enorme duiventil. Alles is groot. Naast de veestapel deed de boerderij aan landbouw en was er een boomgaarde. Van al het boerenbedrijf is enkel de landbouw nog over. De nieuwe eigenaren willen het boerenbedrijf weer verder uitbouwen. Aan ruimte geen gebrek...