Dagboek Niessen: 22 september 1944 in Helmond

Fons Niessen uit Helmond hield in de Tweede Wereldoorlog een dagboek bij. Hij woonde in de Veestraat in de stad en had daar een bloemenzaak: Mimosa. Wij zullen de komende dagen een aantal dagen uit zijn dagboek online plaatsen. We beginnen op 17 september 1944, met de start van operatie Market Garden en zullen doorgaan tot de bevrijding van Helmond op 25 september. De Veestraat was de doorgaande weg door Helmond, met een belangrijke brug, de Veestraatbrug, over het Zuid-Willemskanaal.

Vrijdag 22 september. Om half zeven ving het zwaar geschut weer aan en werd er veel gemitrailleerd, om half acht moesten wij het huis verlaten en gingen allen naar vanVilsteren. Spoedig was er bekend, dat bij Maison Luijben geplunderd was. Germania schoenwinkel was ook door hen in beslag genomen. Om half twaalf nog even naar huis. Rie was er zeer zenuwachtig door geworden. Gruyters uit de Wezelstraat plots van schrik doodgebleven. ± 1 uur een geweldige knal en stofwolken, puin etc. 'De brug' was de algemeene roep; volgens een Duitscher een granaat.

De opgeblazen Veestraatbrug. Foto: Fotoarchief Jeroen Koppes.

Wij wilden toen weer gewoon gaan zitten en daar vloog een granaat over het huis en sloeg in. Alle vluchtten de kelder in. Ik wachtte even op Rie, weer 2 granaten. In de kelder onder het beton maakten we angstige oogenblikken mee, onafgebroken sloegen de granaten in. Mevrouw van Berkel kwam nog over het dak binnen gevlucht. ± 9 uur was het stiller en durfden we even te kijken, het café een ruïne van glas en kalk, 'n treffer voor de deur, als wij er nog gezeten hadden waren er veel slachtoffers geweest, een treffer bij van Berkel in de keuken en door de vloer in de cabine, bij Dr. Raymakers een treffer in het achterhuis, een door de kapel der Zusters, dat was wat wij konden zien.

Spoedig nieuw vuur en granaten, onafgebroken sloegen ze in, dan dichtbij dan veraf. Mevrouw van Vlisteren kreeg het op de zenuwen en was niet kalm te krijgen. Het was een vreeselijke middag met een 30 man midden in een vuurlinie, de kinderen waren zeer kalm. Even een kort gebed om bescherming, gezamenlijk gebid. Tegen 7 uur werd de divan en wat dekens naar beneden gebracht om althans de kinderen te laten slapen. De zeer zware slagen waren geweest in de zaal Atgier, in de groote zaal juist boven ons in de rechtsche hoek, in een huis in het Hool, bij het huis van Van Asten.

Er kwamen een paar Duitschers die zegden, dat we gerust weg mochten gaan, wat we ook snel deden. Wij naar de Visscher, zagen nog een voltreffer nabij de Alcazar en in de Zuiderstraat naast Mulder bij kapper Mollemans. We waren blij dat we er waren. Ik naar bed om 9 uur want ik barstte van de hoofdpijn, wat ze allemaal wel hadden die dit hadden meegemaakt. Zeer rustige nacht tot half vijf, dan een knal, verder weer rustig.