Het – waargebeurde – verhaal zelf is redelijk eenvoudig, de “Admiral Graf Spee” heeft al menig Brits schip tot zinken gebracht, in die korte periode voordat de Tweede Wereldoorlog ten volle uitbarst, de zogenaamde “Phoney War”.

Toch weten de Britten met wat geluk en listigheid het slagschip naar een neutrale haven te doen vluchten. Omsingeld door de vijand, en als een kat in het nauw gedreven, zijn de opties voor de Duitse kapitein zeer beperkt. In de Uruguayaanse haven kan hij slechts korte tijd blijven, terwijl in de open wateren voor de haven zijn meedogenloze achtervolgers reeds opdoemen...

“The Battle of the River Plate” is een klassieker, maar is het daarom ook nog een erg sterke film? Na hun eerste samenwerking tijdens “49th Parallel” sloegen Powell en Pressburger enthousiast de handen in elkaar en produceerden samen enkele – inmiddels misschien ietwat gedateerde – pareltjes. Films die vooral meeslepend waren vanwege de tragische en goed uitgebouwde karakters van hun personages. Dit, samen met hun oog voor detail, was de kracht van dit duo.

“The Battle of the river Plate” is één van de laatste films die Powell en Pressburger samen zouden maken. Jammer genoeg weet deze film dan ook niet al het goede uit hun voorgaande films te combineren. Waar men oog heeft voor correct gebruik van uniformen, vlaggen, en andere historisch gerelateerde zaken, verliest men jammergenoeg de diepgang van de hoofdpersonen uit het oog.

Dé reden om deze film niet erg goed te vinden is dan ook niet dat het een slechte speelfilm is, maar dat het met wat meer aandacht zovéél beter had kunnen zijn.

Vooral de rol van de Duitse kapitein had met meer dramatiek gebracht kunnen worden. Nu voelt de kijker zich meer een buitenstaander, die slechts naar het spannende einde toe van de film meer in het verhaal betrokken raakt.

Desalniettemin zijn de acteerprestaties erg goed en zoals eerder vermeld is er duidelijk aandacht besteed aan de details. Details, die helaas in andere films maar al te vaak vergeten worden.