Vaak worden in documentaires de Holocaust en de vorderingen aan het oorlogsfront grotendeels van elkaar gescheiden. De betekenis van de titel van deze documentaire, “Liberation”, is echter tweeledig. Niet alleen dorpen en steden worden bevrijd, maar ook de concentratiekampen. In deze documentaire staan twee verschillende onderwerpen centraal: de oorlog tussen de geallieerden en de Aslanden én de vervolging en vernietiging van de Joden door de nazi’s. Terwijl Hitler in 1942 heerser over Europa was, maar tegelijkertijd de eerste teleurstelling aan het Oostfront te verwerken kreeg, voerde hij de snelheid van de massamoord op Joden op. Welke invloed het oorlogsfront en de Holocaust op elkaar gehad hebben, zien we in deze documentaire.

In deze documentaire zijn authentieke beelden gebruikt. De opbouw is chronologisch. Kort komen de beelden van de Blitzkrieg voorbij, met daarna de daarop volgende bezetting. Vervolgens aanschouwen we het leven in Parijs en het begin van de eerste deportaties in die stad. Tevens zien we de vorderingen aan het Oostfront en de opleiding van het geallieerde leger in Engeland. Terwijl de snelheid van de Holocaust wordt opgevoerd, landen de geallieerden uiteindelijk in Normandië. Dan trekken de beelden over de ondergang van het Duitse leger aan ons voorbij, afgewisseld met de indrukwekkende beelden over de bevrijding van de eerste concentratiekampen. Uiteindelijk zijn alle concentratiekampen bevrijd en heeft Duitsland gecapituleerd.

De beelden over de Holocaust laten de grootste indruk na, zoals bijvoorbeeld de beelden van een Britse militair die rustig rokend op een bulldozer de lijken in Bergen-Belsen op een hoop gooit of net gevangengenomen Duitsers die verminkte en uitgemergelde lichamen in een groot en diep massagraf gooien. Wel zijn het vaak beelden die al eens eerder in documentaires te zien waren. Ook de beelden over de oorlog aan het front zijn over het algemeen vrij bekende beelden. Het is echter juist de bijzondere combinatie van deze beelden met de gekozen achtergrondtekst wat het geheel zo indrukwekkend maakt. Zo worden de beelden die eigenlijk al vrij bekend zijn toch weer anders belicht.

Deze documentaire is redelijk interessant. De beelden over het front, de ‘alledaagse’ dingen zoals cabaretiers die militairen vermaken en beelden uit de Joodse wijken in New York, en de Holocaust zijn perfect in elkaar verweven. Soms lijkt de overschakeling van het ene onderwerp naar het andere onderwerp wat groot, maar dat is in deze documentaire onvermijdelijk. Wel is de speelduur, relatief gezien, wat kort voor dit enorm brede onderwerp. Zo ontstaat soms de indruk dat bepaalde onderwerpen afgeraffeld worden, terwijl er op andere onderwerpen diep wordt ingegaan.

Deze documentaire heeft laten zien dat de oorlog aan het front en de Holocaust in sterk verband met elkaar stonden.