"Overleven" is compleet! Drie delen, twaalf jaar reizen, lezen, onderzoeken en schrijven: het Opus Magnum van Ynskje Penning is voltooid. Hiermee geeft auteur Penning zelf aan dat ze "Overleven" als haar belangrijkste werk beschouwt. Als iemand twaalf jaar lang al haar ziel en zaligheid in een trilogie over een zevental mariniers legt, waaronder haar vader, zou niemand het daarmee oneens kunnen zijn. De wereld overreizen, alle plekken bezoeken die in het boek voorkomen, lezen, bibliotheken, musea en archieven bezoeken, naslagwerken doorspitten, alle gegevens en informatie verwerken, filteren, uitbalanceren, alle nodige onderzoeken verrichten, (oog)getuigen interviewen, historici en andere kenners benaderen en om hulp vragen. Twaalf jaar lang. Dan is het uiteindelijke resultaat voor de auteur sowieso een Groot Werk, ongeacht of het goed of minder goed ontvangen wordt.

Ynskje Penning werd op 9 april 1949 geboren in Den Haag en kreeg van haar ouders Frans van Staalduinen en Anna Meindertsma de namen Ynskje Roswitha Sibbetje mee. In haar vijfde levensjaar verhuisde ze met haar ouders naar Norg in Drenthe waar ze opgroeide. Ze volgde de rijkskweekschool voor onderwijzers. Ze was enkele jaren werkzaam als lerares op een basisschool in Hoogkerk. Ze trouwde met de Groningse hoogleraar Lourens Penning. In 1975, na de geboorte van hun dochter, debuteerde Ynskje Penning als schrijfster met het kinderboek "Mensen in de pot". Ze publiceerde ook onder de pseudoniemen Ynskje Ferwerda en Paulien Penning tijdens haar oeuvre van dertig kinderboeken, 27 romans en twee historische romans en thrillers, voordat ze begon aan haar Grote Werk: de trilogie "Overleven". Naast schrijfster is Ynskje Penning ook actief als beeldhouwster. Door haar jarenlange ervaring als auteur en gezien het feit dat ze geschiedenis gestudeerd heeft, kan Ynskje Penning inmiddels ook gezien worden als historicus. Sinds 1974 woont Ynskje in Haren, Groningen, waar ze een atelier aan huis heeft.

Het project "Overleven", waar Ynskje Penning al die jaren aan werkte, gaat over de lotgevallen van zeven Nederlandse mariniers in de Tweede Wereldoorlog. In het omvangrijke boekwerk in drie delen staan zeeslagen en landingen tijdens de periode 1939-1945 over de gehele wereld centraal. In de zomer van 1937 werden de zeven mariniers op Curaçao gedetacheerd met een contract voor twee jaar. Het zou anders lopen. Vijf dagen voordat ze met groot verlof zouden gaan, werd in Nederland de mobilisatie afgekondigd, waardoor ze tegen wil en dank de oorlog in zouden moeten. Frank, de hoofdpersoon en de vader van de auteur, vervoerde vijf jaar lang geheime post en maakte de Slag om de Atlantische Oceaan mee. Hij reisde met speciale opdrachten door tropische en arctische gebieden en overleefde enkele torpederingen. In Londen, op het departement van Marine, ontmoette hij af en toe zijn maten, die over de gehele wereld werden ingezet. Deze mariniers maakten onder andere het bombardement op Rotterdam, de Slag in de Javazee, de Slag om Guadalcanal en de landingen op Sicilië en Normandië mee. Ze werden bedreigd, raakten gewond, moesten doden om niet gedood te worden en sneuvelden. Slechts twee van de zeven mannen overleefden de oorlog en keerden na de bevrijding terug in Nederland. Ze misten echter de camaraderie die hen tijdens de oorlog door dik en dun verbond. Ze hadden ontzettend veel meegemaakt en voelden zich onbegrepen. De omslag naar het normale leven in vredestijd konden ze eigenlijk niet meer maken.

"Overleven deel 3" pikt het verhaal over de zeven mariniers op waar het tweede deel stopte. Deel 1 beschreef de periode 1939-1941, deel 2 1942-1943 en deel 3 logischerwijs de laatste oorlogsjaren 1944 en 1945. Veel meer dan de eerste twee delen, staat deel 3 onder andere in het teken van het sneuvelen van enkele iconische leden van het zevental mariniers dat in de trilogie centraal staat. De beschrijvingen van de dood van die zeesoldaten kan, ondanks alle oorlogsgeweld dat Ynskje Penning niet schuwt te beschrijven en enigszins relativerend zou kunnen zijn, ronduit ontroerend genoemd worden. Net zoals de periode na de Tweede Wereldoorlog, die de auteur in haar afsluitende hoofdstukken behandelt. Eén van de twee overlevende mariniers maakt uiteindelijk zelf een einde aan zijn leven en de vader van Ynskje Penning leeft na de oorlog een paranoïde leven vol twijfels, onzekerheid en bindingsangst. Ook hij overlijdt uiteindelijk op betrekkelijk jonge leeftijd. De meeste boeken over de Tweede Wereldoorlog eindigen halverwege 1945 met de capitulatie van Duitsland en Japan, maar voor de vele veteranen ging de oorlog nog decennia lang door. Gelukkig heeft Ynskje Penning niet verzuimd deze belangrijke periode in het leven van de overlevers te beschrijven.

Ynskje Penning heeft echter niet alleen álle belangrijke aspecten van de Tweede Wereldoorlog beschreven, maar doet dat ook op een indrukwekkende wijze. Vooral het feit dat ze de oorlogshandelingen beschrijft vanuit het perspectief van de mariniers, soldaten en Rangers zelf, de mannen die alles letterlijk aan den lijve ondervonden, maakt veel indruk. De aanval op Pointe du Hoc bijvoorbeeld, tijdens de landing in Normandië, wordt zo levensecht beschreven dat de lezer de angst kan voelen, de kruitdampen kan ruiken, het kanongebulder kan horen en de vernietiging voor zich kan zien.

Net zoals de vorige twee delen bevat "Overleven 3" een groot deel non-fictie. Tegen deze historische achtergronden kan de lezer een veel beter beeld vormen van de bevelvoering, de strategie en de gevolgde tactieken van de zowel de As-mogendheden als de geallieerden. Natuurlijk werden op beide fronten grove blunders begaan en ook deze worden door de auteur niet uit de weggegaan.

"Overleven deel 3" is ruim honderd pagina`s dikker dan "Overleven deel 2" en bijna tweehonderd bladzijden rijker dan "Overleven deel 1", maar dat is geen probleem. De auteur heeft haar vlotte pen nogmaals over het papier laten glijden en ook dit laatste deel zal als een trein door de beleving van de lezer denderen. Wederom heeft Ynskje Penning een uitstekend werk afgeleverd dat zeer zeker zal voldoen aan de hoge verwachtingen van de lezers van de eerste twee delen. Haar eerbetoon aan de Koninklijke Marine, de Nederlandse koopvaardij, het Korps Mariniers en Frans van Staalduinen is hiermee afgerond.