Op 8 april 1942 stond in de voornaamste Britse kranten te lezen dat één van de meest beroemde torpedobootjagers van de Royal Navy, een schip dat bommen, torpedo`s en complete zeeslagen had overleefd, was vergaan. Die torpedobootjager was HMS Havock (H43) en het schip werd in andere kranten beschreven als de Britse No. 2 torpedobootjager van de Tweede Wereldoorlog, die in eer en glorie alleen HMS Cossack als meerdere moest erkennen.

HMS Havock was een H-klasse torpedobootjager die in 1937 in dienst was gesteld bij de Britse marine. Het schip werd tijdens de Spaanse Burgeroorlog ingezet als konvooibegeleider en deze actieve oorlogsperiode ging vrijwel direct over in de Tweede Wereldoorlog. De destroyer vocht tweeëneenhalf jaar lang in dit wereldwijde conflict en kreeg gedurende die periode maar liefst elf Battle Honours toegekend. Dit waren achtereenvolgens de Atlantische Oceaan in 1939, Narvik, Noorwegen en Cape Spada in 1940, de Middellandse Zee, Matapan, Griekenland en Kreta in 1941 en Libië, de Malta konvooien en Sirte in 1942.

Begin april 1942 werd HMS Havock naar Gibraltar gedirigeerd om gerepareerd te worden. Op 6 april liep de torpedobootjager met hoge snelheid aan de grond voor de kust van Tunesië en werd de bemanning geïnterneerd door Vichy-Frankrijk. De meeste bemanningsleden overleefden de krijgsgevangenschap, die tot het einde van dat jaar zou duren. In november 1942 werd dit gedeelte van Noord-Afrika veroverd door de geallieerden en werden de Fransen verdreven.

De vader van auteur David Goodey, Albert William Goodey, kwam op twintigjarige leeftijd in dienst bij de Royal Navy en diende van 29 september 1938 tot 14 november 1941 aan boord van HMS Havock (H43). Goodey senior overleefde de Tweede Wereldoorlog en bleef tot 1950 bij de Britse zeemacht. Om zijn vaders verhaal over diens periode aan boord van HMS Havock zo compleet mogelijk te maken, spoorde Goodey junior in veertig jaar tijd ruim vijftig oud-opvarenden van de beroemde torpedobootjager op en organiseerde hij verschillende reünies. Verder verzamelde hij al die tijd zoveel mogelijk informatie over de torpedobootjager zelf en over de oorlogsinspanningen van het schip en de bemanningsleden.

Medeauteur Richard Osborne (Portsmouth 1948), een gepensioneerde scheikundige, was al sinds zijn studententijd geïnteresseerd in maritieme militaire historie en vooral die van de periode 1940 - 1943 in de Middellandse Zee. Hij is coauteur van meerdere boeken, onder andere van een werk over de geschiedenis van de kruiser HMS Manchester, die een aantal overlappingen kent met die van HMS Havock. Ook over de torpedobootjager verzamelde hij zoveel informatie, dat hij er lezingen over kon geven. Tijdens één van deze lezingen, in 2013 ontmoette hij David Goodey en beide mannen besloten de handen ineen te slaan en samen "Destroyer at War" te schrijven over HMS Havock.

De samenwerking tussen een nabestaande van een militair die gevochten heeft in de Tweede Wereldoorlog en een ervaren schrijver om tot een uniek boek te komen, is niet op zich staand. Op deze manier zijn meerdere historische werken tot stand gekomen. Maar David Goodey verzamelde niet alleen heel veel informatie over HMS Havock zelf, maar zoals al eerder opgemerkt ook over de bemanning van het schip. Die aandacht voor de bemanningsleden geeft "Destroyer at War" al enige meerwaarde omdat de crew van een oorlogsschip vaak onderbelicht blijft in dit soort boeken.

David Goodey en Richard Osborne hebben echter nog meer te bieden in het resultaat van hun coauteurschap. Hun onderzoek stopte niet bij het vergaan van HMS Havock. Ook de volledige krijgsgevangenschap van de bemanning, inclusief alle ontberingen en ontsnappingspogingen, worden toegelicht en zelfs het krijgsraadverslag van de commandant van het schip ontbreekt niet. De auteurs besteden zelfs ruim aandacht aan de thuiskomst van de bemanningsleden, die na lange uitputtende jaren op zee en maandenlange opsluiting in een kamp in de Afrikaanse woestijn, niet altijd de ontvangst kregen die ze verwacht of verdiend hadden. Door deze extra`s, deze bonussen, steekt "Destroyer at War" ruim boven historische werken over vergelijkbare onderwerpen uit en zal de lezer concluderen dat er geen geboren helden aan boord van oorlogsschepen vochten tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar mensen van vlees en bloed.