Zoals de ondertitel aangeeft is "Japanese Battleships 1897-1945" een fotografisch archief. De Britse auteur R.A. Burt is vooral bekend als schrijver van boeken over de geschiedenis van Britse slagschepen, maar hij geniet tegenwoordig ook bekendheid als eigenaar van een groot, in de loop der jaren opgebouwd, fotoarchief van kapitale schepen van alle belangrijke zeemachten. Een selectie van zo`n 130 van deze foto`s betreffende de Japanse slagschepen vormt de basis van "Japanese Battleships 1897-1945.

Tegen het einde van de negentiende eeuw besloot de eilandnatie Japan haar vloot van kust verdedigende schepen uit te breiden tot een offensieve zeemacht. Het Land van de Rijzende Zon werd hier min of meer toe gedwongen om door expansiedrang gedreven landen als China en Rusland te kunnen weerstaan. Omdat de Japanners nog maar weinig ervaring hadden met het ontwerpen en bouwen van offensieve oorlogsschepen deed men een beroep op de grootste zeemachten ter wereld van dat moment, Groot-Brittannië en Frankrijk. In deze beide landen werden veel schepen voor de Japanse marine gebouwd, die later in Japan zelf werden nagebouwd. De vloot bewees haar diensten tijdens een de Eerste Chinees-Japanse oorlog van 1894-1895.

Het was daarna een logische stap om de eerste slagschepen voor de Japanse vloot te laten bouwen in Groot-Brittannië, omdat de Britten beschikten over de meest geavanceerde scheepsbouwtechnieken voor dit type schepen. De eerste tien Japanse slagschepen, verdeeld in de Fuji-klasse, Asama-klasse, Shikishima-klasse, Idzumo-klasse en de Asahi-klasse, werden alle ontworpen en gebouwd in Groot-Brittannië. Om niet geheel afhankelijk te worden van de Britten lieten de Japanners de beide schepen van de Azuma-klasse in Frankrijk bouwen, de twee Yakumo-klasse schepen in Duitsland en de twee slagschepen van de Kasuga-klasse in Italië. Samen met de, bij Vickers te Barrow-in-Furness gebouwde Mikasa, vormden deze zestien schepen de slagvloot die het opnam tegen de Russische marine tijdens de Russisch-Japanse Oorlog in 1904-1905. Tijdens de Slag in de Gele Zee en de Slag bij Tsushima werden de Russische slagschepen vernietigend verslagen door de in Europa gebouwde Japanse vloot.

Na de Russisch-Japanse Oorlog werd de Japanse vloot uitgebreid met de twee Tsukuba-klasse slagschepen, die in Japan zelf waren gebouwd, en een zestal Russische slagschepen die buitgemaakt waren na de Slag bij Tsushima. De beide Katori-klasse slagschepen waren de laatste in het buitenland gebouwde vaartuigen die aan de Japanse vloot werden toegevoegd. De zes slagschepen van de Satsuma-klasse, de Kurama-klasse en de Settsu-klasse werden alle in Japan gebouwd en nog voor 1912 in dienst gesteld. Behalve de laatstgenoemde klasse werden alle Japanse slagschepen die na de Russisch-Japanse oorlog gebouwd waren, samen met de Russische buitschepen, gesloopt of afgezonken als gevolg van het Verdrag van Washington. Dit verdrag werd in 1922 door de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, Italië en Japan ondertekend om de wapenwedloop op maritiem gebied in te dammen. De meeste van de zeventien eerste buitenlandse schepen deden tot in de Tweede Wereldoorlog dienst als kustverdedigingsvaartuigen.

De vier Japanse slagschepen van de Kongo-klasse (1912), de twee Fuso-klasse (1914), de beide Ise-klasse (1916) en de twee Nagato-klasse (1919) schepen werden allemaal voor het Verdrag van Washington in dienst gesteld, maar konden voor de Japanse Keizerlijke Marine behouden blijven. De Japanners stemden er mee in dat ze geen nieuwe slagschepen meer zouden bouwen, maar ze zouden de tien als laatste gebouwde schepen wel kunnen moderniseren. Tijdens de jaren `20 en `30 van de vorige eeuw zouden de tien Japanse slagschepen een ware metamorfose ondergaan door meerdere verbouwingen en moderniseringen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vormden de schepen een goede partij voor hun directe Amerikaanse en Britse tegenstanders. Echter overleefde alleen de Nagato de oorlog en werd als buitschip door de Amerikanen tot zinken gebracht bij de Bikini atoombomtesten in 1946.

De laatste Japanse slagschepen waren de Yamato-klasse schepen Yamato en Musashi. Die zouden met een waterverplaatsing van ruim 70.000 ton de grootste oorlogsschepen aller tijden worden. Ook de primaire bewapening van de twee mastodonten was de zwaarste aller tijden. Beide schepen beschikten over negen 46cm kanonnen. De schepen waren ontworpen en gebouwd om in een directe confrontatie de machtigste geallieerde slagschepen te kunnen verslaan. Tegen de tijd dat de Yamato en de Musashi op het oorlogstoneel verschenen waren slagschepen echter niet meer de belangrijkste schepen van een vloot. Deze rol was overgenomen door het vliegdekschip. Het tot zinken brengen van de beide grote slagschepen door Amerikaanse carriervliegtuigen stond dan ook symbool voor het einde van de Japanse slagvloot. Alleen de Mikasa heeft alle oorlogen en de door ontwapeningsconferenties aangestuurde slopershamers overleefd en is nu als museumschip te bewonderen in Yokosuka, Japan.

Auteur R.A. Burt heeft de ontwikkelingen en visuele verschillen van de Japanse slagschepen goed in beeld gebracht. De uiterlijke veranderingen van de vaak gemoderniseerde Kongo-, Fuso-, Ise- en Nagato-klasse slagschepen heeft hij verduidelijkt door middel van foto`s en grafische afbeeldingen. Die schematische tekeningen geven het fotoarchief "Japanese Battleships 1897-1945" een extra dimensie en maken het overzicht compleet. De Yamato-klasse slagschepen werden in het uiterste geheim gebouwd en er bestaan dan ook zeer weinig foto`s van deze schepen. Zelfs schrijver en fotoverzamelaar Burt heeft hierdoor moeten volstaan met een zevental foto`s van de Yamato en de Musashi, die voor iedereen toegankelijk zijn op internet.

Seaforth Publishing is een kleine zelfstandige uitgeverij onder de paraplu van Pen & Sword. De Britse uitgeverij is gespecialiseerd in maritieme boeken en wordt gerund door het redactieteam bestaande uit R. Gardiner en J. Mannering. De beide mannen delen hun passie voor schepen en maritieme onderwerpen en streven naar hoogwaardige boeken die een plek verdienen op de boekenplank van verzamelaars, vakbroeders en scheepsmodelbouwers. Om aan de hoge verwachtingen van de uitgeverij te kunnen voldoen heeft auteur R.A. Burt de beste foto`s en afbeeldingen geselecteerd van de Japanse slagschepen. Er zitten foto`s bij die slechts een enkele keer eerder zijn gepubliceerd en een aantal zeer zeldzame exemplaren die nog nooit uitgegeven zijn, maar alle foto`s laten zoveel mogelijk details zien van de schepen. Hier zullen liefhebbers van het fenomeen slagschepen zeer content mee zijn en hier kunnen modelbouwers hun voordeel mee doen. De passende bijschriften, technische gegevens en de goede inleiding maken, samen met de foto`s en de grafische afbeeldingen, van "Japanese Battleships 1897-1945" een compleet en overzichtelijk geheel. Het boek zal ongetwijfeld de weg naar de genoemde doelgroepen vinden.