Kriegsabzeichen fur die Marine-Artillerie

Het Kriegsabzeichen für die Marineartillerie is op 24 juni 1941 ingesteld door Grootadmiraal Erich Raeder om het personeel van de Kriegsmarine dat op het vaste land gestationeerd was te kunnen onderscheiden en tevens hun belangrijke taak nog eens te kunnen verduidelijken. Zij bemanden het kustgeschut en de luchtdoelartillerie batterijen langs de kust en waren hierdoor de eerste verdedigingslinie tegen aanvallen vanuit zee en van uit de lucht.

Het Kriegsabzeichen für die Marineartillerie is ontworpen door Otto Plazeck uit Berlijn en werd door meerdere fabriekanten geproduceerd. Het Kriegsabzeichen für die Marineartillerie is opgebouwd uit een krans van 8 bundels van elk 2 eikenbladeren, met aan de onderkant van de krans een lintknoop. Aan de bovenkant van de krans is een adelaar met opengevouwen vleugels gemonteerd en deze adelaar houd in zijn klauwen een klein hakenkruis vast. Het centrale motief bestaat uit een zwaar stuk kustgeschut, wat in de duinen staat opgesteld en waarvan de kanonsloop schuin naar linksboven staat gericht. Op de achtergrond zijn aan beide kanten van de kanonsloop enkele golven zichtbaar, dit om nog eens te benadrukken dat dit een Kriegsmarine onderscheiding is die alleen werd uitgereikt aan het Kriegsmarine personeel wat dienst deed op het vaste land. De krans met de adelaar zijn verguld en het centrale motief is donker grijs van kleur. De achterzijde van de onderscheiding is vlak en er is of een ronde naald of een brede platte speld met standaard haak constructie op bevestigd. Het Kriegsabzeichen für die Marineartillerie werd in eerste instantie uit nikkel vervaardigd, maar later tijdens de oorlog ook uit zink of een zinklegering. Als de onderscheiding gemerkt is met het merkteken of LDO nummer van de producent, dan staat dit merk of nummer in de achterkant van de onderscheiding geslagen. Om beschadigingen tijdens de gevechtsacties te voorkomen, werd er ook een stoffenversie voor op de veldtenues geproduceerd. Enkele bekende producenten zijn; C. Schwerin & Sohn uit Berlijn, C.E. Juncker uit Berlijn, Rudolf Souval uit Wenen, Heinrich Wander uit Gablonz en Friedrich Linden uit Lüdenscheid.

Het Kriegsabzeichen für die Marineartillerie werd uitgereikt in een doosje of een papierenzakje, waar de naam van de onderscheiding op gestencild staat. Tesamen met de uitreiking kwam een standaard onderscheidingsdocument en de uitreiking werd in het Soldbuch genoteerd. Het Kriegsabzeichen für die Marineartillerie werd gedragen op het onderste gedeelte van de linkerborstzak en dan onder het IJzeren Kruis I Klasse.

De criteria voor het ontvangen van deze onderscheiding waren:
- Voor het tonen van buitengewoon leiderschap t.o.v. de ontvanger zijn functie binnen de groep van geschutsbemanningen.
- Voor een enkele actie van buitengewoon moedig optreden, waar geen andere onderscheiding voor in aanmerking komt.
- Als de ontvanger gesneuveld of gewond was geraakt tijdens acties tegen de vijand.
- Wanneer een lid van de geschutsbemanningen 8 punten had verzameld.

Aan de bemanningen van de zoeklichten en luisterstations kon deze onderscheiding ook uitgereikt worden en voor hen gold dat elke ontdekking van een vijandelijk vliegtuig gelijk stond aan een halve punt.
Voor de geschutsbemanningen was onderstaand puntensysteem opgesteld.
- Het neerhalen van een vijandelijk vliegtuig zonder hulp van een ander stuk luchtdoelgeschut, 2 punten.
- Het neerhalen van een vijandelijk vliegtuig met hulp van een ander stuk luchtdoelgeschut, 1 punt.