Brits Vliegdekschip HMS Venerable (R63)

Het Britse vliegdekschip HMS Venerable, werd kort voor het einde van de Tweede Wereldoorlog in dienst gesteld. Het schip werd vervolgens naar het Verre Oosten gezonden om deel te nemen aan de strijd tegen Japan. Na afloop van de strijd aldaar werd het schip ingezet voor het naar huis brengen van krijgsgevangenen die uit Japans krijgsgevangenschap vrij kwamen. Al in 1947 werd het schip buiten dienst gesteld en in 1948 aangekocht door Nederland waar het als Hr. Ms. Karel Doorman dienst deed tot het schip in 1968 werd overgedragen aan de Argentijnse marine die het als ARA Veinticinco de Mayo in dienst had tot 1997

De kiel voor het schip dat als HMS Venerable in dienst zou worden gesteld, werd op 3 december 1942 gelegd aan de werf van Cammell Laird in Birkenhead. Op 30 december 1943 werd het schip te water gelaten en op 17 januari 1945 afgeleverd. Het was het vierde schip bij de Royal Navy dat deze naam kreeg na HMS Venerable (1784), een derde klasse linieschip met 74 kanonnen, HMS Venerable (1808), eveneens een derde klasse linieschip met 74 kanonnen en HMS Venerable (1899), een London-klasse (1899) slagschip.^[1][2]

Het schip was gebouwd volgens het ontwerp voor de 1942 Design Light Fleet Carrier, ook wel de British Light Fleet Carrier en maakte deel uit van de Colossus-klasse (1943). Met een lengte van ruim 211 meter en een breedte van ruim 24 meter werd een maximale diepgang bereikt van 7,10 meter bij een waterverplaatsing van 18.040 ton maximaal. Met twee geschakelde turbines en vier boilers kon een vermogen van 40.000 hp worden gegenereerd en een snelheid van 25 knopen. Met een brandstofvoorraad van 3.196 ton kon bij een kruissnelheid van 14 knopen een afstand van 22.224 km worden afgelegd. De 1.300 bemanningsleden hadden de beschikking over een defensieve bewapening van 6x4 40 mm/39 pom-pom en 11x2 en 10x1 20mm/70 Oerlikon luchtafweergeschut. Het vliegtuigbestand bestond op enig moment uit Fairey Firefly, Supermarine Seafire, Grumman Wildcat, Chance Vought Corsair, Grumman Hellcat, Fairey Swordfish, Fairey Barracuda en Grumman Avenger toestellen.^[3]

In het midden van 1945 werd de bewapening aangepast tot 11x2 en 10x1 20mm/70 Oerlikon luchtafweergeschut en 21x1 40 mm/56 Bofors luchtafweergeschut. Na afloop van de vijandigheden in de Pacific werd het schip ingezet bij de repatriëring van krijgsgevangenen naar Canada en Australië. Het schip deed nog dienst bij de Royal Navy tot het in april 1947 buiten dienst werd gesteld.^[4]

Hr. Ms. Karel Doorman (R81) Bron: NIHM 2158_008693

In mei 1948 werd het schip bij de Koninklijke Marine in dienst gesteld als Hr. Ms. Karel Doorman een lichte aanval vliegdekschip. In 1960 nam het deel aan de strijd tegen Indonesië om West Nieuw Guinea. Na deze fase werd de Hr. Ms. Karel Doorman heringericht als vliegdekschip voor anti-onderzeeboot operaties. Nadat het schip was beschadigd door een brand in de boiler ruimte, werd het gerenoveerd en verkocht aan de Argentijnse Marine. Aanvankelijk werd het schip bij de Koninklijke Marine uitgerust met Fairey Firefly, Hawker Sea Fury en een Supermarine Sea Otter toestellen. De Sea Otter werd later vervangen door een Sikorsky S-51 helikopter. Eind jaren 1950 werd het vliegtuigbestand gemoderniseerd met 14 Grumman TBF Avenger torpedobommenwerpers, 10 Hawker Sea Hawk jachtvliegtuigen en twee Sikorsky S-55 ASW helikopters. Vanaf de jaren 1960 werden acht Grumman S-2 Tracker vliegtuigen en zes Sikorsky S-58 ASW helikopters aan boord gestationeerd.^[5][6]

ARA Veinticinco de Mayo (V-2) Bron: Public Domain (onbekend)

De Argentijnse Marine nam het schip in deinst als ARA Veinticinco de Mayo (V-2). Bij de Argentijnse Marine werd het schip aanvankelijk uitgerust met Grumman F9F Panther en Grumman F9F Cougar toestellen. De vliegtuigen werden later vervangen door Douglas A-4Q jachtvliegtuigen, Grumman S-2 Tracker onderzeebootbestrijdingsvliegtuigen en Sikorsky Sea King helikopters. Het schip werd verscheidene malen gemoderniseerd en nam in 1982 deel aan de invasie en de daarop volgende strijd om de Falkland eilanden. Nadat de Britten de kruiser ARA General Belgrano (C-4) tot zinken hadden gebracht besloot Argentinië het vliegdekschip terug te trekken. In 1983 werd het schip nogmaals gemoderniseerd om de Franse Dassault Super Étendard te kunnen meevoeren, maar vanaf 1984 bleek het schip dusdanig verouderd dat het bijna niet meer te gebruiken was. Met name de aandrijving was zwaar verouderd. In 1994 was de meeste aandrijving al verwijderd en in 1996 werd aangekondigd dat het schip verkocht zou worden. Het werd uiteindelijk in 2000 gesloopt in Alang, India.

Noten

1. Gogin, 2021, pag. 46
2. Beaver, 1987
3. Gogin, 2021, pag. 46-48
4. Gogin, 2021, pag. 48
5. Gogin, 2021, pag. 46
6. Ireland, 2016, pag. 147