Noors Vrachtschip s.s. Oria (1920)

De Noorse vrachtvaarder s.s. Oria werd in 1920 gebouwd en kwam in 1942 in handen van Vichy-Frankrijk waar het schip als s.s. Sainte Julienne in gebruik werd genomen. Toen de Duitsers het schip in 1942 overnamen, ontving het de naam s.s. Oria terug. Begin 1944 werd het schip door de Duitsers ingezet voor het transporteren van Italiaanse krijgsgevangen naar het vaste land van Griekenland. Op 11 februari 1944 kwam het schip in een storm terecht en zonk. Bij de ramp kwamen 4159 opvarenden (gevangenen, bewakers en scheepsbemanning) om het leven.

De s.s. Oria werd in 1920 gebouwd aan de North Hylton scheepswerf van Osbourne, Graham & Co., Ltd. te Sunderland als constructienummer 222. Het schip was de eerste van twee schepen in de zogenaamde Oria-klasse (1920), gebouwd voor de Noorse rederij Fearnley & Eger in Oslo. Op 17 juni 1920 werd het schip te water gelaten en in november van hetzelfde jaar afgeleverd. Het schip had een waterverplaatsing van 2.127 BRT met een lengte van 86,90 meter. De enkele triple expansion stoommachine dreef één schroef aan waarmee een snelheid van 10 knopen (19 km/u) bereikt kon worden.

Bron: Public Domain (onbekend)

In december 1939 werd de s.s. Oria geregistreerd als deelnemer in konvooi HN 6 van Noorwegen naar Groot-Brittannië. In maart 1940 werd het schip gesignaleerd in konvooi 74 KS welke op 9 maart uit Casablanca vertrok en op 15 maart in Brest aankwam. In april nam de Oria deel aan konvooi OB 125 / OA 125, waarna het schip zich naar Casablanca begaf waar het op 18 april aankwam. Hierna maakte het schip een tocht naar Dakar, Rufisque, Bordeaux en kwam op 19 juni 1940 weer aan in Casablanca.

Op die 19 juni 1940 werd het schip geïnterneerd door Vichy Frankrijk in de haven van Casablanca, waarbij de 22 Noorse bemanningsleden eveneens werden geïnterneerd. Op 24 juni 1941 werd het schip door de Vichy Franse regering in gebruik genomen als vrachtschip met de naam s.s. Sainte Julienne en ingezet in het Middellandse Zeegebied. Op 22 november 1942 namen de Duitsers het schip over en namen het als s.s. Norda IV in dienst bij de Mittelmeer-Reederei GmbH uit Hamburg. Het schip zou twee dagen later echter weer de naam s.s. Oria ontvangen omdat het formeel terug werd gegeven aan de oorspronkelijke Noorse rederij. FUnctioneel bleef het schip echter varen onder toezicht van de Mittelmeer-Reederei GmbH. Op 31 januari 1944 werd de Oria aangevallen met torpedo's door de Nederlandse onderzeeboot Hr. Ms. Dolfijn (P47). De drie afgevuurde torpedo's misten echter het doel.

Nadat de Italianen zich in 1943 tegen Duitsland keerden, kwamen veel Italiaanse militairen in Duits krijgsgevangenschap. Toen de Duitsers de Dodekanesos eilanden binnen vielen, moesten vele Italiaanse gevangenen daarvandaan worden getransporteerd naar elders, waaronder Griekenland. Eén van de schepen die hiervoor werd ingezet was de s.s. Oria. Op 11 februari 1944 vertrok het schip onder begeleiding van de torpedoboten TA 16 (1943), TA 17 (1943) en TA 19 (1943), vanaf Rhodos met als bestemming de Griekse haven Piraeus. Aan boord bevonden zich 4.116 Italiaanse krijgsgevangenen (3.995 soldaten, 118 onderofficieren en 43 officieren), 21 Duitse militairen en 22 Griekse bemanningsleden. Op 12 februari kwam het schip in een storm terecht en sloeg het lek op de rotsen ten zuidoosten van het eiland Patroklos bij Kaap Sounion. Van alle opvarenden konden slechts 21 Italiaanse krijgsgevangenen, zes Duitse militairen, de gezagvoerder van het schip en een Grieks bemanningslid worden gered. Alle overige opvarenden kwamen om het leven.

Het wrak van de s.s. Oria werd pas in 1999 ontdekt door de Girekse duiker Aristotelis Zervoudis.

In de jaren na de Tweede Wereldoorlog is veel onderzoek gedaan wat geresulteerd heeft in een overzicht van Italiaanse slachtoffers. Toch is er nog veel niet bekend zoals over de Duitse slachtoffers en de bemanning. Over de bemanning werd in het algemeen aangenomen dat dit een voornamelijk Griekse bemanning was. Aangezien het schip eind 1942 weer formeel werd terug gegeven aan de Noorse rederij en gezagvoerder Rasmussen het bevel weer op zich had genomen is het mogelijk dat een deel van de oorspronkelijke bemanning van de Noorse rederij zich ook weer aan boord bevond. Zo zijn er indicaties dat zich onder de slachtoffers een Nederlands bemanningslid bevond die bij deze rederij in dienst was, Gijsbertus van de Merwe.