Japanse Torpedobootjager Wakaba (Dai-61) - 若葉

De in 1934 in dienst genomen torpedobootjager Wakaba werd vanaf januari 1942 ingezet tijdens de invasie van Nederlands-Indië en nam vervolgens deel aan verschillende strijdtonelen in de Pacific. Tijdens de Slag in de Golf van Leyte werd het schip op 24 oktober 1944 door Amerikaanse bommenwerpers tot zinken gebracht.

De Dai-61-Go Kuchikukan zoals de torpedobootjager Wakaba op 12 december 1931 in Sasebo, Nagasaki op stapel werd gezet, ontleende haar naam aan het Japanse woord voor 'jonge bladeren". De Wakaba was het derde schip in een reeks van zes binnen de Hatsuharu-klasse (1932) torpedobootjagers. De tewaterlating volgde op 18 maart 1934. Het schip werd na haar in dienststelling op 31 oktober 1934 samen met haar zusterschepen Hatsuharu (Dai-59), Nenohi (Dai-60) en Hatsushimo (Dai-62) ingedeeld bij de Torpedobootjager Divisie 21. Als bevelhebber was de 55 jarige Sho-sa (Luitenant-ter-Zee 1e Klasse) Masakichi Kuroki aangesteld.^[1][2]

Vanaf 1937 nam het schip deel aan de Tweede Chinees-Japanse oorlog en ondersteunde het de landingen bij Shanghai tijdens de Slag om Shanghai op 23 augustus 1937 en landing in de Baai van Hangzhou op 5 november 1937. Vanaf 1940 was de Wakaba betrokken bij de ondersteuning van de strijd in Zuid-China en op 26 september 1940 de invasie van Frans Indochina. Tussen 1939 en 1940 werden bij onderhoud twee 13,2 mm machinegeweren verwijderd en twee stuks dubbele 25 mm / 60 kaliber, Type 96 luchtafweer geplaatst.^[3]

Ten tijde van de aanval op Pearl Harbor diende het schip als vlaggenschip bij Torpedobootjager Divisie 21, binnen de Dai-ichi Kantai (Japanse 1e Vloot) in de thuiswateren van Japan. Op 18 december 1941 voer het samen met haar Torpedobootjager Divisie 21 naar de Daiichi Koku Kantai (1e Luchtvloot) toe om deze naar de haven van Hashirijima te escorteren op de terugweg van de aanval op Pearl Harbor.^[4]

Wakaba, 1937 Bron: Kure Maritime Museum

Van 14 tot 22 januari 1941 nam het schip deel aan een konvooi van Tokuyama naar Davao om vervolgens te worden ingezet bij de invasie van Nederlands-Indië tijdens Operatie H. Op 24 januari 1942 was het schip aanwezig bij de slag om Kendari op Celebes en op 8 februari werden de Japanse landingen bij Makassar ondersteund. Vervolgens nam de Wakaba op 18 februari deel aan de bezetting van Lombok en Bali. In de nacht van 28 februari op 1 maart 1942 bracht het samen met de Hatsushimo (Dai-62) een Nederlands vrachtschip tot zinken in de straat van Bali. Welk schip dit was is nog onduidelijk. Gedurende de nacht werd tevens geprobeerd met Torpedobootjager Divisie 21 een groep van vier Amerikaanse torpedobootjagers te onderscheppen die de Java zee trachtten te ontvluchten. Het lukte de Japanners niet om contact met de Amerikanen te maken. Het betrof hier de Amerikaanse torpedobootjagers USS Alden (DD-211), USS John D. Edwards (DD-216), USS John D. Ford (DD-228) en USS Paul Jones (DD-230).^[5]

Na de strijd rond Nederlands-Indië, vertrok de Wakaba op 16 maart 1942 naar Sasebo om daar voor onderhoud het dok in te gaan. Op 29 mei 1942 werd het schip met haar divisie ingedeeld bij het bij het Ominato Keibifu (Ominato Wacht District) en ondersteunde het Operatie AL rond de Aleoeten. Op 7 juni werd Attu bezet en werd de bezetting van Adak afgeblazen. Tot 12 juni patrouilleerde de Wakaba rond Attu, Kiska en Amchitka waarna op 15 juni samen met de Abakuma (1925) en de Nenohi (Dai-60) het eiland Amchitka werd bezocht om te onderzoeken of daar mogelijkheden waren een vliegveld te bouwen. De eerste weken van juli volgden wederom patrouilles in de omgeving van Kiska waarna het schip van 18 juli tot 8 augustus voor onderhoud in Yokosuka lag.

Na een kort onderhoud in Yokosuka keerde het schip terug naar Chishima, varend vanuit Paramushiro en Shumushu naar Kiska en Attu tot december. Eind 1942 onderging het schip groot onderhoud. Hierbij werd ee 127 mm / 50 kaliber geschut vervangen door twee drievoudige 25 mm / 60 kaliber Type 96 luchtafweer, vier 13,2 mm machinegeweren en twee dieptebommenwerper met 36 dieptebommen.^[6]

In januari 1943 keerde het schip weer terug op patrouilles rond de Aleoeten. Op 26 maart nam het schip als onderdeel van de 5e Vloot deel aan de Slag om de Komandorski eilanden. De Wakaba kwam op 30 maart in aanvaring met de Ikazuchi (Dai-57), waarna het terugkeerde naar Yokosuka voor reparatie.

Eind april keerde ze terug bij de vloot en patrouilleerde het tussen Paramushiro en Ominato. In juli werd de Wakaba ingezet bij de evacuatie van de Aleoeten in een ondersteuningseenheid met de Hatsushimo (Dai-62), Naganami (Dai-113), Shimakaze (Dai-119) en Samidare (Dai-70). Bij deze operatie kwam het schip op 26 juli in aanvaring met de Hatsushimo en moest het naar Sasebo voor reparaties. Hierbij weren de Type 22 radar geplaatst en de enkelloops koepel verwijderd. Tevens werd aanvullende 25 mm luchtafweer geplaatst. In het midden van oktober kon het schip weer terugkeren bij de vloot. Vanaf 24 november voer het schip escortes met Hiyo (1942) van Kure naar Truk en met Unyo (1942) en Zuiho (1940) naar Yokosuka.

In 1944 werd de Wakaba toegevoegd aan de Rengo Kantai (Japanse Gecombineerde Vloot) en voer het escorte tussen Yokosuka en Truk. Tussen februari en juni was ze weer te vinden in Noordelijke wateren, waarbij het in mei te Ominata en in juni te Yokosuka weer aanvullend 25mm luchtafweer kreeg. In juli nam het schip deel aan troepentransporten naar Iwo Jima en kreeg eind die maand haar Type 13 radar. Van augustus tot en met oktober nam het deel aan konvooi vaarten vanuit Kure naar Taiwan en Luzon.^[7]

Tijdens de Slag om Leyte, werd de Wakaba op 24 oktober 1944 door vliegtuigen van de USS Franklin (CV-13) tot zinken gebracht bij Panay op 11°50′N 121°25′E. Door de Hatsuharu (Dai-59) werden 78 overlevenden opgepikt, terwijl Hatsushimo (Dai-62) 74 overlevenden oppikte. Op 10 december 1944 werd het schip van de sterkte afgevoerd.^[8][9]

Noten

1. Stille, 2013, pag. 39
2. Gogin, 2021, pag. 93
3. Gogin, 2021, pag. 94
4. IJN Wakaba: Tabular Record of Movement / Long Lancers, Combined Fleet
5. Stille, 2013, pag. 39
6. Gogin, 2021, pag. 94
7. Gogin, 2021, pag. 94
8. Stille, 2013, pag. 39
9. Gogin, 2021, pag. 93