Japanse Landingsvaartuigen van de Daihatsu-klasse (14m) - 大発動艇

De 14 meter lange Daihatsu-klasse landingsvaartuigen werden door het Japanse leger gebruikt tussen 1937 en 1945. De schepen waren uitgerust met een laadklep en konden manschappen of lichte voertuigen vervoeren.

De Daihatsu-klasse Bron: Public Domain (onbekend)

De 14 meter lange Daihatsu-klasse Japanse landingsvaartuigen werden gelijktijdig met de Shohatsu-klasse ontwikkeld, maar konden pas veel later worden geproduceerd. Hierdoor konden de schepen pas in 1930 in productie worden genomen. De schepen waren voorzien van een laadklep aan de voorzijde waarmee het op- en afgaan van het schip werd vergemakkelijkt. De schepen waren geheel uit metaal gebouwd en werden aangedreven door een dieselmotor. Door het ontwerp van de romp waren de schepen zeer zeewaardig. De schepen waren uitermate stabiel en konden eenvoudig worden omgebouwd tot wapendragers door bijvoorbeeld de toepassing van een 37 mm of 40 mm geschut. Voor de marine werd een iets gewijzigde variant geproduceerd met overkapping van het laadruim en een kleine brug. Door deze opbouw werden de marine vaartuigen iets zwaarder dan de landmacht vaartuigen.^[1]

Japans overzicht Daihatsu landingsboot Bron: Public Domain (onbekend)

De Amerikanen duidden het type aan met Type A Landing Craft en foto's van deze schepen waren mede de aanleiding voor de ontwerpen van Andrew Higgins voor landingsvaartuigen aan Geallieerde zijde. DE bij de Japanse marine als Daihatsu aangeduide schepen werden bij de Keizerlijke Landmacht als LB-D Type landingsvaartuigen aangemerkt. Vanwege de behoefte aan meer laadvermogen werd een 17 meter lange versie ontworpen, de Toku-Daihatsu-klasse. De Daihatsu-klasse zelf was ook in staat om door transport onderzeeboten te worden meegevoerd en werd dan ook gebruikt voor het overbrengen van manschappen en voorraden vanuit deze onderzeeboten. Een ander scheepstype dat speciaal ingericht was om de Daihatsu landingsvaartuigen mee te voeren was het Type T.1 Landingsschip of ook wel bekend als het No. 1-Type Landingsschip. Deze snelle, enigszins op torpedobootjager lijkende snelle transportschip kon vier van deze landingsvaartuigen meevoeren.^[2]

Het ontwerp van de Daihatsu, wat zoveel betekend als 'grote motorboot', was gebaseerd op de romp van een stalen vissersboot. Er werden in de loop der jaren vier varianten geproduceerd. De eerste variant, gebouwd sinds 1925 was de A1-gata en werden aangedreven door een dieselmotor van 60 pk. Deze variant kon een snelheid van 7,5 knopen (12,96 km/u) bereiken en een afstand van 315 km afleggen. Deze A1 variant was geheel open en had nog geen neerklapbare voorplecht. Vanaf 1930 werden twee nieuwe varianten, de AB1-gata en de B1-gata geproduceerd met een laadklep als voorplecht. De AB1-gata had dezelfde aandrijving als de A1-gata. De B1-gata had echter een benzinemotor van 80 pk en kon een snelheid van 8 knopen (14,82 km/u) behalen. Ook vanaf 1930 werd de C2-gata geproduceerd. Deze was gelijkwaardig aan de B1-gata maar had een verstevigde bodem en werd aangedreven door twee benzinemotoren van 80 pk waarmee een snelheid van 8 knopen (14,2 km/u) kon worden bereikt.. Vanaf 1932 werd een D1-gata geproduceerd die eveneens in staat was een 10 ton tank te vervoeren. De D1-gata had weer een dieselmotor van 60 pk en kon 7,5 knopen (12,96 km/u bereiken. De D-1 zou de meest gebouwde variant worden. Er werden tijdens de Tweede Wereldoorlog nog een aantal E1-gata schepen gebouwd die een sterkere dieselmotor ontvingen van 150 pk en een snelheid van 8,5 knopen (14,82 km/u) kon bereiken.^[3]

Noten

1. ONI 208-J Supplement 2, 1945, pag. 22-23
2. Carrell, 1991, pag. 414
3. Gogin, 2021, pag. 195-196