Amerikaanse Patrouilleboten van de Treasury-klasse

De Amerikaanse patrouilleschepen van de Treasury-klasse waren een groep van zeven cutters voor de United States Coast Guard, gebouwd tussen 1936 en 1937. De naamgevers van de klasse waren voormalige Secretaries of the Treasury. De schepen bleken zeer veelzijdig en werden tijdens diverse conflicten voor veel doeleinden ingezet. Ze werden pas vanaf de jaren 1970 vervangen door de iets grotere Hamilton-klasse patrouilleschepen.

USCGC Campbell (WPG-32), New York, mei 1940 Bron: U.S. Coast Guard photo

De Treasury-klasse patrouilleschepen van de United States Coast Guard werden gebouwd tussen 1936 en 1937. De schepen werden Treasury klasse genoemd omdat ze allen de naam kregen van een voormalige secretaris van financiën van de Verenigde Staten^[29]. Om dezelfde reden werden de schepen ook wel aangeduid als Secretary-klasse. Ze werden ook wel aangeduid als "372's" vanwege hun lengte van 327 feet (bijna 100 meter)^[30]. De klasse bleek in de jaren na indienststelling zeer betrouwbaar en veelzijdige en werd voor veel doeleinden ingezet.

De schepen werden ontworpen in een tijd dat de United States Coast Guard inzag dat met name reddingsoperaties steeds vaker door lange afstandsvliegtuigen zouden worden uitgevoerd. Met name vanwege de opkomst van smokkelroutes van narcotica zoals Opium, had men snelle, zeewaardige patrouilleschepen nodig^[31]. Vanwege de rol die watervliegtuigen konden spelen bij het werk van de kustwacht, werd de Treasury-klasse ontworpen met de mogelijkheid een hangar en een watervliegtuig mee te dragen. Commander Frederick A. Hunnewell, hoofdconstructeur van de U.S. Coast Guard^[32] begon met het ontwerp voor de Treasury-klasse in 1933. Het ontwerp voorzag aanvankelijk in een 100 meter lang schip, met een waterverplaatsing van 2.000 ton en aangedreven door een enkele schroef. Op datzelfde moment was de U.S. Navy bezig met het ontwerpen van een nieuwe kanonneerboot met ruwweg dezelfde karakteristieken. Omdat dit model al was onderworpen aan modeltesten, werd door de U.S. Coast Guard besloten de romp voor deze Erie-klasse kanonneerboot aan te wenden voor de nieuwe schepen^[33]. Er werd een voorstel voor een bestelling ingediend voor negen schepen met de rompnummers 65 t/m 73^[34].

De aanbesteding voor de schepen werd op 28 november 1933 opengesteld^[35]. Alle biedingen bleken te hoog, waarna de aanbesteding werd aangepast en het aantal werd teruggebracht naar zeven schepen. De bouwcontracten konden hierna in januari 1934 worden vastgelegd^[36].

USCGC Duane (WPG-33) nog met vliegtuig, Groenland 1940 Bron: US Coast Guard photo

Ze kregen een waterverplaatsing van 2.256 ton^[37] en konden een maximale snelheid behalen van 20 knopen (37 km/u). Afhankelijk van de inrichting en inzet kon de bemanning variëren van 120 tot 230 manschappen. Aanvankelijk hadden de schepen twee stuks open 5 inch (127mm) / 51 kaliber geschut op het voordek en een Grumman JF-2 Duck of Curtiss SOC-4 watervliegtuig op het achterdek. In de jaren 1940 - 1941 werden de vliegtuigen verwijderd en op het achterdek een 7,62 cm of 12,7 cm geschut geplaatst, evenals dieptebommenwerpers^[38].

De klasse werd vanaf februari 1940 ingezet door de Coast Guard als observatieschepen voor de in januari van dat jaar opgezette Atlantic Weather Observation Service, een reeks weerstations op zee^[39]. Vanaf 22 juli 1941 kregen deze schepen tevens de opdracht uit te zien naar andere dreigingen voor de scheepvaart zoals Duitse onderzeeboten. Vanaf 1 november 1941^[40] werden de schepen operationeel overgeheveld naar de U.S. Navy. Ze bleven met hun Coast Guard bemanning opereren.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog opereerden de schepen veel op de Atlantische Oceaan in konvooidiensten waar ze werden ingezet als onderzeebootjagers en reddingsschepen. Bij amfibische operaties in de Pacific werden ze ingezet als vlaggenschepen. Na de oorlog werd de bewapening aangepast met meestal een Hedgehog installatie en 12,7 cm / 38 kaliber geschut in gesloten opstelling op het voorschip en een Mark 32 torpedolanceerinstallatie op het achterdek^[41]. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, de Korea Oorlog en de Vietnam oorlog werden de schepen ook voor diverse doeleinden ingezet, maar onderscheidden ze zich vooral als SAR (Search and Rescue) voor neergeschoten piloten.

In vredestijd werden de schepen ingezet voor kustbewaking, visserij controles en reddingsoperaties. Vanaf de jaren 1970 werden de schepen langzaam maar zeker vervangen door de iets grotere Hamilton-klasse. De USCGC Bibb (WPG-31) en de USCGC Duane (WPG-33) werden na hun uit dienst name afgezonken om als kunstmatig rif te dienen. De USCGC Campbell (WPG-32) werd na haar loopbaan tot zinken gebracht als doelschip en de USCGC Hamilton (WPG-34) werd tijdens de Tweede Wereldoorlog getorpedeerd. De USCGC Spencer (WPG-36) werd als enige gesloopt en de USCGC Ingham (WPG-35) en USCGC Taney (WPG-37) werden museumschip.

USCGC Taney (WHEC-37) te Inner Harbor Baltimore, als museumschip Bron: Joe Ravi / Wikipedia (CC BY-SA 3.0)

Noten

1. Silverstone, 2012, pag. 354
2. Silverstone, 2012, pag. 354
3. Silverstone, 2012, pag. 354
4. Walling, 2009, pag. 225
5. Silverstone, 2012, pag. 354
6. Silverstone, 2012, pag. 354
7. Silverstone, 2012, pag. 354
8. Walling, 2009, pag. 225
9. Silverstone, 2012, pag. 354
10. Silverstone, 2012, pag. 354
11. Silverstone, 2012, pag. 354
12. Walling, 2009, pag. 225
13. Silverstone, 2012, pag. 354
14. Silverstone, 2012, pag. 354
15. Silverstone, 2012, pag. 354
16. Walling, 2009, pag. 225
17. Silverstone, 2012, pag. 354
18. Silverstone, 2012, pag. 354
19. Silverstone, 2012, pag. 354
20. Walling, 2009, pag. 225
21. Silverstone, 2012, pag. 354
22. Silverstone, 2012, pag. 354
23. Silverstone, 2012, pag. 354
24. Walling, 2009, pag. 225
25. Silverstone, 2012, pag. 354
26. Silverstone, 2012, pag. 354
27. Silverstone, 2012, pag. 354
28. Walling, 2009, pag. 225
29. Ostrom, 2009, pag. 22
30. Silverstone, 1965, pag. 373
31. Walling, 2009, pag. 220
32. Walling, 2009, pag. 220
33. Walling, 2009, pag. 221
34. Walling, 2009, pag. 220
35. Walling, 2009, pag. 225
36. Walling, 2009, pag. 226
37. Walling, 2009, pag. 220
38. Silverstone, 1965, pag. 369
39. Walling, 2010
40. Walling, 2010
41. Albrecht, 1969, pag. 178
42. Silverstone, 2012, pag. 354
43. Silverstone, 2012, pag. 354
44. Silverstone, 2012, pag. 354
45. Walling, 2009, pag. 220
46. Silverstone, 2012, pag. 354
47. Silverstone, 2012, pag. 354
48. Walling, 2009, pag. 220
49. Silverstone, 2012, pag. 354