Nanette Blitz Konig was een klasgenoot van Anne Frank en net als Anne en haar familie werden ook Nanette en haar familie door de nazi’s opgepakt en naar Westerbork gebracht. Er zijn veel overeenkomsten tussen Anne en Nanette; beiden dezelfde leeftijd en beiden afkomstig uit een middenklasse-gezin. En beide zijn uiteindelijk in Bergen-Belsen beland. Het grootste verschil is echter dat Nanette de gruwelen kan navertellen. Anne is in het eerste kwartaal van 1945 in Bergen-Belsen overleden.

De reden waarom Blitz dit boek geschreven heeft is niet om de lezer uit te nodigen om een verhaal met een happy-ending te lezen, maar om de lezer via het verhaal aan te zetten om alert te zijn en om te streven naar een leven vol vrede en harmonie. Want zij die het verleden niet herinneren zijn gedoemd om het te herhalen.

Blitz beschrijft in het boek de geleidelijke verandering die in het Nederland onder de nazi’s ertoe leidde dat Joden steeds meer geïsoleerd werden. Hoewel zij al heel snel het gevoel had dat het de slechte kant op ging, werd zij door haar omgeving gerustgesteld, totdat ook daar de harde en gruwelijke realiteit toesloeg. Was het de familie Frank die zich in het Achterhuis verborg om uit de klauwen van de nazi’s te blijven, de familie van Nanette bleef gewoon thuis wonen en onderging de vernederingen van de nazi’s. Tot die dag in september 1943 waarop er luid op hun deur gebonsd werd en zij werden meegenomen.

De familie Konig komt in Westerbork terecht alwaar zij de eerste indrukken krijgen van het concentratiekampsysteem. Niet wetende dat het kamp waar zij uiteindelijk terecht zouden komen ontelbare malen gruwelijker zou zijn.

Gaat de familie van Anne Frank via Westerbork met de laatste trein naar Auschwitz, de familie van Nanette gaat met de trein naar Bergen-Belsen. De omstandigheden zijn schokkend slecht en worden al snel nog veel slechter, aangezien Duitsland de oorlog aan het verliezen is en het kamp overspoeld wordt door duizenden gevangenen uit andere concentratiekampen, die door de Russen bevrijd worden.

Zo komt ook Anne Frank, samen met haar zus Margot, terecht in Bergen-Belsen. Intussen is het eind 1944 en Bergen-Belsen is een kamp dat gigantisch overbevolkt is en de voorzieningen zijn er totaal onvoldoende. Overal liggen dode en stervende mensen. De overige gevangenen zijn enorm ondervoed, ziek en zitten onder de luizen. Zo ook Anne Frank op de dag dat ze Nanette ontmoet. Het is een van de laatste fijne momenten in het leven van Anne, want na een aantal ontmoetingen en gesprekken wacht Nanette tevergeefs op Anne, die niet meer komt opdagen. Later hoort Nanette dat Margot en Anne kort na elkaar overleden zijn.

Intussen is ook de vader van Nanette overleden en zijn haar broer en moeder naar andere plekken getransporteerd (Nanette zou hen nooit meer terugzien), waardoor Nanette, meer dood dan levend, de bevrijding meemaakt.

Na de oorlog probeert zij haar leven op te pakken, maar de littekens van de oorlog zal zij altijd blijven voelen.

Ieder boek dat wordt geschreven door een ooggetuige en/of overlevende van de Holocaust is een document dat moet worden gekoesterd. Ook dit boek van Blitz-Konig. Het is bijzonder dat Nanette een van de laatste overlevenden is geweest die daadwerkelijk Anne Frank heeft gezien en gesproken in de laatste fase van het leven van Anne. Dat maakt dat Blitz-Konig ook een significante plek heeft gekregen in de geschiedenis van de Holocaust, al zal dat helemaal niet haar intentie zijn; zij wil alleen dat de mensheid alert blijft en dat de Holocaust geen nieuw hoofdstuk krijgt in de geschiedschrijving.