‘28 dagen’ van David Safier is een historische roman die zich afspeelt tijdens de Holocaust, vergelijkbaar met eveneens persoonlijke verhalen, zoals ‘De baby’s van Mauthausen’ van Wendy Holden of ‘De oorlogsbruid’ van Nancy Richler. Het verhaal speelt zich af gedurende de Joodse opstand in het getto van Warschau in het voorjaar van 1943, toen Joden de wapens opnamen tegen hun onderdrukker.

Opgroeiende met deze voorliefde voor geschiedenis, heb ik mijzelf vaker afgevraagd waartoe ik onder deze mensonterende omstandigheden in staat zou zijn. Zou de angst mij overmeesteren of zou ik de kracht hebben om op te staan tegen de vijand en te vechten voor wat ik geloof?

David Safier (1966), een Duitse schrijver uit Bremen, ontving lovende woorden over zijn boek ‘28 dagen’. Het was de eerste keer dat hij een boek in dit genre schreef, na jarenlang de wens daartoe te hebben gehad en onderzoek te hebben gedaan.

Hij beschrijft gedetailleerd hoe een jong meisje van 16 uitgroeit van overlever naar strijdster. Hoe de gebeurtenissen om haar heen haar op verdrietig korte tijd maken tot een volwassen mens die vecht voor de eer van iedereen die ze heeft moeten verliezen. Haar verhaal is zowel hartverscheurend als heldhaftig en naarmate de pagina’s omvlogen, des te meer groeide het respect voor de overlevenden, niet vanwege de strijd zelf, maar vanwege de strijdlust en kracht die uit het diepst van hun trotse hart gehaald werd.

Mira en haar uiteengevallen familie wonen in het getto van Warschau en de zorg voor het gezin rust op haar schouders. Overleven is het sleutelwoord en met gevaar voor eigen leven vindt Mira buiten de muren, door smokkel en ruilhandel, een manier om haar familie en zichzelf te voorzien van voedsel.

Door verlies, schade en schande komt ze op een splitsing in haar bestaan, opgeven of vechten. De keuzes die ze moet maken gaan letterlijk over leven en dood en haar gedachten zijn verscheurd, vooral door onbegrip hoe deze situatie ooit zover heeft kunnen komen. Met de juiste mengeling van angst, verdriet, wraak en liefde besluit Mira te willen overleven, niet alleen voor zichzelf, maar voor de mensen die haar zijn ontnomen en de mensen die aan haar zijde strijden. Ze sluit zich aan bij een groep gewapende verzetsstrijders en samen met hen beraamd ze plannen om zo lang mogelijk stand te houden tegen de nazi’s, wraak te nemen, en te overleven.

De essentie van dit verhaal is karakter, vervorming van een kinderziel, eer, moed en liefde. Dit boek is geschreven om een stem te geven aan een individu, om affiniteit te krijgen en in te zien dat al die miljoenen slachtoffers die de Holocaust eiste stuk voor stuk even bijzonder waren, maar dat van zoveel mensen het verhaal niet verteld kon worden omdat hun einde te vroeg kwam.

De auteur schetst een sterk beeld van een vrouw in ontwikkeling, die je naarmate je leest, meer en meer gaat begrijpen en respecteren. Aan hoe gedetailleerd het verhaal wordt verteld is af te leiden hoe veel onderzoek hij heeft gedaan, en dat is essentieel bij het schrijven van dit soort boeken. Het is absoluut een van de betere boeken in dit genre, vergelijkbaar bijvoorbeeld met het eveneens lezenswaardige ‘De pianiste van Theresienstadt’ van Alice Herz-Sommer, waar wederom hoop, kracht en dapperheid centraal staan.