George Brookes

Inleiding

Air Vice Marshal George Brookes, van geboorte een Engelsman, had gedurende de periode 1942-1944 het bevel over de Canadese Group binnen Bomber Command. Hij wist vrijwel uit het niets in het buitenland een complete Group op te zetten en deze klaar te stomen voor de strijd. De Britse overheid was diep onder de indruk van deze prestatie en onderscheidde hem met de Order of the Bath. De bevelhebber van Bomber Command, Air Marshal Sir Arthur Harris was echter niet tevreden over Brookes en ontnam hem zijn commando.

Vroege carrière

George Eric Brookes werd op 22 oktober 1894 geboren in Yorkshire. Toen hij zestien jaar oud was emigreerde hij met zijn ouders naar Canada. De familie Brookes ging hier in het stadje Owen Sound in Southern Ontario wonen. Toen enkele jaren later de Eerste Wereldoorlog uitbrak nam Brookes dienst bij de Canadese strijdkrachten. Met het Royal Canadian Medical Corps vertrok hij in 1914 naar Frankrijk, waar hij twee jaar zou dienen. In 1916 kreeg hij de kans om de overstap te maken naar het Royal Flying Corps, die hij aangreep. Hij werd piloot bij No.13 Squadron. Een jaar later raakte hij echter gewond, waardoor voor hem de Eerste Wereldoorlog tot een einde kwam. Na hersteld te zijn van zijn verwondingen nam hij in het Verenigd Koninkrijk dienst in de na de oorlog geformeerde Royal Air Force. Hij werd vlieginstructeur. Na drie jaar keerde hij terug naar Canada en nam hij dienst in de Canadian Air Force in de hoop hier carrière te kunnen maken. In het volgende anderhalve decennium bekleedde hij diverse posities binnen de Canadese luchtmacht.

Tweede Wereldoorlog

Op het moment dat de Tweede Wereldoorlog uitbrak hield Brookes zich bezig met de planning van de Canadese kustverdediging aan het HQ Eastern Air Command in Halifax, Nova Scotia. Hij had toen de rang van Group Captain bereikt. In mei 1940 maakte hij promotie tot Air Commodore en kreeg hij het bevel over No.1 Training Command in Toronto. Twee jaar later vertrok hij naar Engeland. Hier pleitten Canadese politici ervoor dat er een speciale Canadese Group zou worden geformeerd binnen Bomber Command. De bevelhebbers van de RAF en Bomber Command, respectievelijk Air Chief Marshal Sir Charles Portal en Air Marshal Sir Arthur Harris, hadden hun bedenkingen over dit - in hun ogen - koloniale experiment, maar gingen uiteindelijk toch overstag. Brookes werd op 24 oktober 1942 benoemd tot bevelhebber van de nieuw te formeren No.6 Group, die op 1 januari 1943 operationeel werd. Brookes had een forse taak toebedeeld gekregen. Zijn nieuwe Group omvatte in oktober 1942 zes vliegvelden en acht squadrons. Sommige van die vliegvelden werden op dat moment nog aangelegd en op twee na vlogen zijn squadrons nog met de inmiddels verouderde Wellington.

Het getuigde van een enorm organisatievermogen dat Brookes het in korte tijd toch voor elkaar kreeg om uit het niets een operationele Group te formeren. In de nacht van 3 op 4 januari 1943 vloog No.427 Squadron namelijk de eerste missie van de Canadese Group. Brookes wist zijn eenheid steeds verder uit te bouwen en te moderniseren. De Britse overheid achtte dit een prestatie van groot formaat en onderscheidde Brookes met de Order of the Bath vanwege zijn professionaliteit bij het formeren van No.6 Group. De Group leverde tot 25 april 1945 onophoudelijk een bijdrage aan de inzet van Bomber Command.

Brookes zou het einde van de oorlog niet meer in de rol van bevelhebber van No.6 Group meemaken. Hoewel Brookes een klus van formaat had geklaard, was Harris niet onder de indruk van zijn leiderschapskwaliteiten. Harris maakte zich vooral zorgen om het hoge percentage bommenwerpers in No.6 Group dat terugkeerde van een missie voordat het doel bereikt was. Brookes had dit zelf in de zomer van 1943 middels een brief aangekaart bij Harris, maar was van mening dat dit inherent was aan een eenheid die pas kort geleden was opgezet. Harris hield er een andere mening op na. Volgens hem was dit hoge percentage te wijten aan een te laag moreel als gevolg van middelmatig leiderschap. Hij vond Brookes te veel een vaderfiguur in plaats van de dynamische leider die hij graag aan het hoofd van zijn Groups zag staan. Brookes en zijn staf deden in het najaar van 1943 hun best om het percentage vroegtijdig beëindigde vluchten te laten dalen, maar dat had gering succes. Bemanningen moesten met foto’s bewijzen dat ze gedwongen waren om eerder terug te keren en werden hierover uitgebreid ondervraagd. Het percentage van No.6 Group lag in november nog maar net boven het gemiddelde percentage van de andere Groups. Voor Harris was het echter te weinig om hem te overtuigen. Hij verving Brookes in februari 1944 en stelde Air Vice Marshal Clifford McEwen aan als nieuwe bevelhebber van No.6 Group. Brookes besloot vervolgens in november 1944 om de Royal Canadian Air Force te verlaten en ging met pensioen.

Na de oorlog

Na zijn pensioen speelde Brookes een grote rol in de uitbreiding van de Royal Canadian Air Cadets. Tijdens de oorlog werden binnen deze organisatie Canadese jongemannen getraind voor dienst in de Canadese luchtmacht, maar na de oorlog ging ze zich meer toeleggen op het bijbrengen van burgerschap, leiderschap en fitheid in combinatie met vlieglessen. Ook was Brookes enige tijd voorzitter van de RCAF Association.

George Brookes overleed op 8 september 1982 in zijn woonplaats Toronto. Hij werd 87 jaar.