Short Singapore

Hoewel ook binnen de wereld van de grote vliegboten, aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog, de enkeldekkers (Short Sunderland, Consolidated Catalina, Dornier Do 24) in de meerderheid waren, waren nog vele dubbeldekkers in dienst van de diverse luchtmachten. Eén van de grotere onder de dubbeldek vliegboten was de Short Singapore van de RAF. Vliegtuigen die bij de RAF nog tot in 1941 en in de Nieuw-Zeelandse luchtmacht tot 1943 dienst deden.

Singapore Mk III, K8565, Q, No. 4 (Coastal) Operational Training Unit , Ierse Zee Bron: Imperial War Museum CH 2556

Met de ontwikkeling van de Short S.5 Singapore Mk I in 1926 werd door Short de komst aangeduid van een grote vliegboot. Een team onder leiding van A. Gouge en C.P. Lipscombe ontwikkelde in die tijd een vliegboot met een enkel vin- en roerdeel en werd aanvankelijk aangedreven door twee Rolls-Royce Condor IIIA motoren met een vermogen van 650 pk (480 kW) elk. Het toestel, de N179, vloog voor het eerst op 17 augustus 1926. Verder dan een prototype bracht men het echter niet. Het toestel was in aanleg een metalen variant van de romp van de Short Cromarty. Later werden de motoren vervangen door twee Rolls-Royce H.10 Buzzard motoren. De Mk I werd niet in productie genomen maar het toestel werd met civiele aanduiding C-EBUP gebruikt voor een ontdekkingsvlucht rond Afrika.^[1][2]

Singapore I als G-EBUP Bron: Public Domain (onbekend)

De prestaties bleken onvoldoende voor praktisch nut en men ontwikkelde uit dit type de S.12 Singapore Mk II, met vier motoren (duw/trek combinatie in twee gondels) en een staart met drie kielvlakken. De ontwikkeling van de Mk II begon in 1930 en op 27 maart 1930 vloot het prototype, N246, voor het eerst. De prestaties leidden niet tot productie. Het ontwerp was echter veelbelovend genoeg en men begon in 1934 met de ontwikkeling van een verbetering, de S.19 Singapore Mk III.

Singapore II, N246 Bron: Public Domain (onbekend)

De Singapore Mk II voldeed uiteindelijk aan de specificaties R3/33 welke het luchtvaartministerie in 1933 had uitgevaardigd. Het luchtvaartministerie was voldoende onder de indruk van het ontwerp om vier productiemodellen aan te vragen, gebaseerd op het ontwerp voor de Singapore Mk II. Het eerste toestel koos in juli 1934 het luchtruim. De overige volgden kort daarna.

Het was een volledig metalen toestel, waarbij alleen de bewegende vliegoppervlakken (zoals de hoogteroeren) met linnen waren bekleed. Hiermee was de Singapore de eerste geheel metalen Britse vliegboot. De romp viel ruwweg in vijf delen te verdelen, een gesloten cockpitdeel en drie open geschut posities. De geschut posities waren aangebracht in de neus, de rug en de staart van het vliegtuig. Hoewel er andere motoren werden gebruikt dan bij de Singapore Mk I en Mk II waren voorgenomen, werd hetzelfde principe toegepast. Vier motoren werden in twee gondels aangebracht, waarbij twee motoren duwkracht leverden en de twee andere trekkracht.

Singapore III in het water Bron: Public Domain (onbekend)

Alle vier de preproductie toestellen werden zorgvuldig uitgetest en op basis van de resultaten werd volgens specificatie R14/34 een productieorder geplaatst. De Short S.19 Singapore Mk III zou vanaf dat moment de standaard RAF maritieme verkenner van die tijd worden. De toestellen werden aangedreven door vier 675 pk (502 kW) Rolls-Royce Kestrel IX in twee gondels met twee motoren in duw en twee in trek constructie. Bij aanvang van de productie, werden de vier eerste toestellen vrijgegeven aan RAF Coastal Command Squadrons voor operationele training. Het eerste serieproductietoestel vloog op 15 juni 1934 en in januari 1935 werd het eerste toestel aan No. 210 Squadron geleverd. Een maand later werden de eerste toestellen te Pembroke afgeleverd aan No. 230 Squadron. Andere eskaders die werden uitgerust met de Singapore III waren No's 203, 205, 209 en 210. De productie eindigde in juni 1937 met de aflevering van het 37e exemplaar.

No. 230 Squadron werd als eerste eenheid operationeel met de Singapore III en wel in 1935 in Alexandria. In 1937 werden de Singapore eskaders No. 209 Squadron en 210 Squadron van Malta overgeplaatst naar Algerije om toezicht te houden op de Internationale blokkade van Spanje tijdens de Spaanse Burgeroorlog.

Bij aanvang van de Tweede Wereldoorlog waren nog 19 Singapore's in operationele dienst en wel bij No. 203 Squadron en No. 205 Squadron. De toestellen van No. 203 Squadron werden in maart 1940 vervangen door Bristol Blenheim bommenwerpers. Tot oktober 1941 bleef No. 205 Squadron opereren met de Singapore, totdat deze werden vervangen door Consolidated Catalina vliegboten. De vier overgebleven Singapore's van No. 205 Squadron (S.823, S.827, S.828 en S.829), werden overgedragen aan de Nieuw-Zeelandse luchtmacht (als K6912, K6916, K6917 en K6918) waar ze bij No. 5 Squadron RNZAF op Fiji terecht kwamen. Hier werden ze in 1942 en 1943 vervangen door Catalina vliegboten.^[3]

ex-K6912 , S.823 RNZAF, OT-A, No. 5 G(GR) Squadron Fiji Bron: RNZAF Official

Noten

1. Barnes, 1967, pag. 198
2. London, 2003, pag. 98-99
3. Darby, 1978, pag. 20